[:nl]Benedict Wells – Het einde van de eenzaamheid[:]

[:nl]Het is lang geleden dat ik een boek in een ruk heb uitgelezen. Maar deze roman had me te pakken en ik liet niet meer los tot ie uit was. Wells kan dus schrijven!
Jules verliest op zijn elfde zijn ouders. Zijn wereld kantelt en samen met zijn broer en zus verhuist hij naar een internaat. De roman beschrijft de 30 jaar die volgen en hoe (het) verlies de levens van zijn naasten beïnvloedt. De dood is steeds dichtbij in het boek. Wells (1984!) weet een melancholische diepgang te scheppen, maar die wordt nooit overdadig zwaar. Omdat mensen veerkrachtig zijn en soms even niet. Aanrader!
En de vergelijking met John Irving snap ik.[:]

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.