Ziekenhuisdrama met fatale medische missers. Lekker wegleesvoer dat ik in een zucht heb uitgelezen. Haalt het niet bij haar eerste boek ‘In retaite’ maar toch ga ik alles wat ze schrijft lezen. Gewoon omdat het lekker soepel is geschreven met oog voor gedrag in organisaties.
Op bepaalde afdelingen loopt de samenwerking tussen artsen en arts-assistenten niet soepel. Hierdoor worden er fouten gemaakt. Maar wie heeft het lef om in te grijpen? De nieuwe voorzitter van het bestuur die denkt dat een ziekenhuis net zo in elkaar steekt als een koekfabriek of de voorzitter van de medische staf die haar gelijken moet aanspreken of de nieuwe bestuurder die het verschil wil maken door een gedragsverandering te realiseren?