Aangrijpende roman over het leven van Afghaanse vrouwen in de afgelopen decennia. Hosseini maakt het Afghaanse leven toegankelijk en doet dat op een geraffineerde (in positieve zin) wijze.
Ik heb het boek nu een paar dagen uit, maar de hoofdpersonen zitten in mijn hoofd en blijven daarin rondwaren. Alles wat die vrouwen hebben meegemaakt en doorstaan, relativeert mijn totale bestaan en ontneemt mij haast het recht te klagen of verdrietig te zijn over de (kleine) dingen in mijn leven. Aan de andere kant is ook merkbaar hoe universeel het leven eigenlijk is. Dat laatste gevoel had ik ook na het lezen van “Stille sneeuwval” van Junichiro Tanizaki, dat een inkijk geeft in het leven van vrouwen in Japan.
Prachtig boek dat gelezen moet worden!