In oktober 2010 besteedde Tegenlicht een aflevering aan Tony Judt. Een mooie uitzending met drie voorbeelden van Europeanen die te maken krijgen met de afbraak van de verzorgingsstaat en de uitwassen van het kapitalisme. De Amerikaan Tony Judt schreef op zijn sterfbed dit volgens Felix Rottenberg “voortreffelijk pleidooi” voor solidariteit en de zegeningen van de naoorlogse sociaaldemocratie. Judt betoogt dat in een samenleving waarin de verschillen tussen arm en rijk gering zijn, iedereen een beter bestaan heeft. In de kern gaat het mensen in een gemeenschap namelijk om gelijkheid. Het boek is ook een oproep aan jongeren aan beide zijden van de Atlantische Oceaan om tot een beter besef te komen van wat de sociaaldemocratie heeft betekend. Judt hoopt dat dat tot gevolg heeft dat we niet doorgaan met de afbreuk van overheidsbemoeienis. Dat de overheid – zoals men in Amerika zegt – zo klein mogelijk moet zijn ten faveure van de markt, is volgens Judt een grote vergissing en het is absoluut een illusie dat dat beter zou zijn voor de gemeenschap. Boeiend om te lezen. Voor mij niet voor even tussendoor, want het is best pittig om te lezen, ondanks dat het vlot is geschreven.