Alle berichten van renate

Jens Christian Grøndahl – Hartslag

Weer een prachtige roman van Grøndahl.
Wat kan die man toch schrijven.
Laatst was hij in Nederland, maar ik durfde het niet aan om naar de lezing te gaan.
Hij is nu mijn grote literaire held en in het echt kan iemand ineens zo anders zijn dan verwacht.
Deze roman verhaalt over een man die gedwongen door de omstandigheden terugkijkt op zijn leven.
Simpele verhaallijn, pittige thematiek, prachtig verwoord.

Renate Dorrestein – Het duister dat ons scheidt

In dit boek was ik al een paar keer begonnen, maar steeds gestrand op de hoofdstukken met scenes over pestende schoolkinderen (jeugdtrauma…). Nu heb ik toch doorgelezen, ook omdat er weer een nieuwe Dorrestein aankomt.
En het boek beviel me. Het is een intrigerend verhaal met allerlei psychologische verwikkelingen: de moeder-dochter-relatie, groepsprocessen, acceptatie, eenzaamheid.
Het deed niet met me wat haar eerdere boek “Verborgen gebreken” wel deed, maar is toch de moeite waard.

Meir Shalev – De grote vrouw

Prachtige roman van Shalev over een man die opgroeit in een gezin met vijf vrouwen.
Samen zijn zij de grote vrouw en hij kan zich niet beter wensen dan door deze grote vrouw te worden grootgebracht.
Poëtisch roman. Prachtige beelden. En verrassend tot het einde.
Shalev werkt de karakters zo mooi uit. Een paar woorden en ik zie de personages voor me.
Jammer dat ik het boek eerst vijf jaar op de plank heb laten staan.

Moses Isegawa – Abessijnse kronieken

Ook dit boek heeft net als het vorige eerst vijf jaar op de plank gestaan.
In zekere zin is het boek vergelijkbaar met “De grote vrouw” van Meir Shalev, omdat het ook een beschrijving is van het leven van een opgroeiende man.
Het kwaliteitsverschil is door het achter elkaar lezen van deze boeken ook goed zichtbaar. Isegawa kan qua stijl niet tippen aan Shalev.
Geen poëtische stijl dus van Isegawa. Wel een rauwe beschrijving van de keiharde werkelijkheid. Meedogenloze ouders, veel lijden, gekte, wraak, dood, chaos.
Af en toe moest ik het even wegleggen, omdat er zo weinig positiefs in zat. Toch wekt het ook mijn reislust op. Een trip naar Oeganda?