Categoriearchief: aanrader fictie

[:nl]Frank Schätzing – De zwerm[:]

[:nl]Meer dan zevenhonderd bladzijden dichtbeschreven tekst heeft Schätzing geschreven over de toekomst van deze planeet. In thrillervorm, een eco-thriller.
Het is een erg spannend boek dat ik nauwelijks kon wegleggen. Dat lukte af en toe ternauwernood als Schätzing bijvoorbeeld een wetenschappelijke beschrijving gaf van het ontstaan van methaanhydraten of van het herkennen van walvissen.
Centraal staat dat de oceanen gebukt gaan onder de invloeden van de mens. Er lijkt een kantelpunt bereikt te zijn als zich simultaan enkele uitzonderlijke fenomenen voordoen, waardoor de mens niet meer kan ontkennen dat er een grens is bereikt. Als de wetenschappers hun krachten bundelen, is het helaas al te laat voor miljoenen mensen.
Schätzing heeft uitgebreid onderzoek moeten doen om dit boek zo goed te kunnen onderbouwen met de laatste stand van de wetenschap (van 2004 welteverstaan). Je leert er veel van en wordt ook uitgedaagd mee te gaan in de gedachte dat de oceanen misschien wel veel meer intelligentie in zich huizen dan de mensheid heeft kunnen verzamelen.
Boeiend, ontregelend en een aanrader.[:]

[:nl]Fernando Aramburu – Vaderland[:]

[:nl]Aramburu heeft een prachtige roman geschreven over Baskenland in de tijd dat de ETA nog actief was. Hij heeft een mooie vorm gevonden door een verhaal over terreur vanuit veel verschillende perspectieven te benaderen. De vrijheidsstrijder, de vermoorde, de moeder van de terrorist, de dochter van het slachtoffer, de echtgenoot, de vriendin, de zoon, de andere zoon, de zus die niet meer kan spreken en zo voort.
Het stimuleert me mijn oordeel uit te stellen. Het stimuleert me naar de humaniteit van iedere betrokkene te speuren; datgene waarmee ik me kan verbinden. En het zorgt ervoor dat ik me anders tot de situatie ga verhouden. Met meer nuance, met meer begrip, met compassie en met mildheid. Petje af! [:]

[:nl]Miquel Bulnes – Reconquista[:]

[:nl]Deze buitengewoon boeiende roman over het Middeleeuwse Spanje heeft een heel nieuw hoofdstuk toegevoegd aan mijn kennis over de Europese geschiedenis. In de tijd waarin deze roman zich afspeelt (1082-1091), was het Iberische schiereiland verdeelt tussen koninkrijken, graafschappen en taifa’s. Taifa’s waren kleine moslimkoninkrijken die ontstonden nadat het kalifaat van Córdoba eerder die eeuw was ingestort.
Bulnes heeft de onderlinge strijd tussen de verschillende machthebbers zeer goed onder woorden gebracht. Ik zou haast zeggen “in beeld gebracht”, omdat ik me de scenes levendig ging voorstellen tijdens het lezen.
Hoofdpersonen zijn de neven Eloy en Carmelo die ten strijde trekken voor hun koning Alfonso VI van Léon-Castilië en Galicië. Jongens die te paard het avontuur opzoeken in de hoop zich op enig moment op te werken tot ridder. De neven raken elkaar uit het oog tijdens een aanval, waarna Eloy zich trouw blijft inzetten voor de Alfonso VI en Carmelo zijn vege lijf probeert te redden in gevangenschap van de Moorse heersers van Sevilla.
Ik raad je aan het boek te lezen en je te laten meeslepen in deze geschiedenis. Prachtig! [:]

[:nl]Min Jin Lee – Pachinko[:]

[:nl]In de krant las ik een interview met de schrijfster Min Jin Lee en dat sprak me erg aan. Ze vertelde over de totstandkoming van deze roman en welk onderzoek eraan ten grondslag heeft gelegen. Indrukwekkend.
Pachinko is een familiegeschiedenis over vijf generaties die start in 1900. Het gaat over een Koreaanse familie die door omstandigheden en de loop der geschiedenis in Japan terecht komt. Koreaan zijn in Japan is niet eenvoudig, want dan heb je met vooroordelen en discriminerende maatregelen te maken. Een heel nieuw gegeven, want van dat tweederangsburgerschap had ik niet eerder gehoord.
Los van deze setting is het een prachtig boek over universele thema’s als liefde, moederschap en vaderschap, het onzegbare, geheimen en de waarde van eten. Min Jin Lee schrijft vlot, helder en makkelijk leesbaar en nodigt je uit snel verder te lezen. Mooie integere persoonlijkheden, sterke stoere vrouwen, worstelende types; net als in elke familie. [:]

[:nl]Willy Vlautin – Laat mij niet vallen[:]

[:nl]Het was lang geleden dat ik aan het eind van een boek flink heb moeten huilen. Mijn hemel wat een verhaal. Wat aangrijpend en prachtig verteld.
Centraal staat Horace Hopper, een eenentwintig jarige jongeman die zich wil losmaken van zijn jeugd. Hij woont op een ranch waar hij met veel talent de boel weet te runnen nu de eigenaar wat ouder wordt. Horace droomt er echter van een professionele bokser te worden en stelt alles in het werk dit voor elkaar te krijgen.
Het is een boek waarin liefde zo eindeloos mooi wordt beschreven. Door de melancholische sfeer ga ik van de hoofdpersonen houden. Ze gaan me aan het hart door hun echtheid en eerlijkheid, door hun hoop er steeds weer iets van te maken, door niet cynisch te worden, door moed in te spreken zonder dat het onecht wordt. Wat zijn mensen toch mooi!
Ga dit boek lezen![:]

[:nl]Jan van Aken – De Ommegang[:]

[:nl]Van Aken is een Nederlandse meesterverteller. In dit nieuwe boek, een historische roman van rond 1400, vertelt hij over Isidorus van Rillington. Isidorus wordt als klein kind te vondel gelegd bij een klooster en blijkt al gauw een geheugen van een olifant te hebben dat hij intensief traint. Hij heeft een onstilbare honger naar kennis en omdat hij alles kan onthouden en combineren, heeft hij al gauw ambities die tot in de hemel reiken. Het liefst van alles wil hij kathedralen bouwer worden.
Om deze ambitie te verwezenlijken gaat hij op reis naar plekken om te leren en goede contacten op te doen. Deze reis brengt hem tot diep in Azië, waar hij de wonderlijkste avonturen beleefd en ervaringen opdoet. Niet allemaal even fijn, maar hoopvol als hij is houdt hij vast aan zijn droom.
Heerlijk om te lezen. Fenomenaal als je bedenkt dat dit allemaal uit een mens kan ontspruiten! [:]

[:nl]Laura Broekhuysen – Winter-IJsland[:]

[:nl]IJsland in kleur, zo zou ik dit boek willen noemen. Ondanks de sneeuw, de wind en de  winterluchten, weet Laura Broekhuysen de IJslandse fjord waar ze met haar gezin is gaan wonen, kleur te geven. Het is een taalervaring die ik niet eerder heb meegemaakt. Prachtig, poëtisch, creatief. Iedere zin wil ik onthouden, omdat ze de taal zo mooi weet aan te wenden om iets gewoons te omschrijven. Twee citaten:

De luwte, schichtig, blijft nooit lang op één plek. Als het eb wordt trekt de zeen een luchtstroom met zich mee in het kielzog, wind wordt de helling af getrokken over ons land. Soms komt hij van vier kanten, we doen een stoelendans om het huis op het ritme van het getij. In het najagen van luwte is de wind sneller dan wij – welke hoek we ook om slaan, hij is ons voor geweest. 

Ook de natuur ondergaat inflatie als je er veel van hebt. Een dal zonder water vind ik nu niet veel bijzonders, terwijl we hunkerden naar zo’n plek toen we dagelijks het Vondelpark doorkruisten. Wijs ik mijn dochter op een regenboog, aankijkt ze ternauwernood op – weer een regenboog? Ik heb er vandaag al vijf gezien.

[:]

[:nl]Daniel Kehlmann – Tijl[:]

[:nl]Het lijkt erop dat ik van het ene mooie boek in het andere overga. Dit boek van de Duitse schrijver Daniel Kehlmann is een heerlijk verhaal dat zich afspeelt in de zeventiende eeuw. Kehlmann voert Tijl Uilenspiegel ten tonele, alhoewel die volgens oude verhalen eerder in de veertiende dan de zeventiende eeuw door Europa trok. Maar dat maakt niet uit, want Tijl is een uiterst fascinerende figuur en zou dat zijn in iedere eeuw waarin hij geleefd zou hebben. Een man die zijn publiek op magistrale manier kan bespelen, die niet schroomt te zeggen waar het op staat en iedere keer weer slim een uitweg weet te vinden.
Kehlmann benut Tijl om een belangrijk deel van de Duitse geschiedenis te beschrijven: de dertigjarige oorlog. Tijdens deze chaotische oorlog werd zo huisgehouden bij onze oosterburen, dat het land er aan het eind van die dertig jaar totaal verwoest bij lag. De Duitse bevolking (het land bestond nog uit veel vorstendommen, vrijstaten en landen) heeft daar vast en zeker een trauma opgelopen omdat het van alle kanten werd aangevallen en verwoest.
Wat ik vooral erg mooi vond was de magie die Kehlmann in het boek verwerkt. Wat is er echt en wat is een verzinsel? Wie leeft en wie is al dood? Je weet het soms niet.[:]

[:nl]Robert Seethaler – De Weense sigarenboer[:]

[:nl]In deze roman vertelt Seethaler het verhaal van Franz, een jongen die opgroeit in een eenvoudige omgeving aan een meer. Op een dag vertrekt hij naar Wenen om als leerjongen van een sigarenboer te gaan werken. In Wenen ontdekt hij gaandeweg het leven van een jongeman, maar dat brengt hij hevig in verwarring. Gelukkig kan hij te rade gaan bij een klant van de sigarenboer; een professor in de psychoanalyse genaamd Freud. Zij ontwikkelen een vriendschap, die Seethaler prachtig onder woorden brengt.
Het is de puurheid van de jongeman die ontroerend mooi beschreven wordt. Het decor van een Oostenrijk dat rond 1938 moet kiezen tussen de eigen koers of aansluiting bij Duitsland, biedt een benauwend perspectief.
Een prachtig geschreven boek dat me net als zijn eerder vertaalde boek aangreep. Eenvoudig maar zeer treffend taalgebruik. En mooie magische momenten. [:]

[:nl]Chimamanda Ngozi Adichie – Amerikanah[:]

[:nl]Wat een intiem boek. Wat een prachtige roman. Wat indrukwekkend. Misschien wel het mooiste boek dat ik het afgelopen jaar heb gelezen.
Adichie vertelt over Ifemelu, een jonge vrouw die haar draai probeert te vinden in het leven. Ze heeft een zielsverwantschap met haar medestudent Obinze. Als ze naar Amerika gaat om daar verder te studeren, lukt het haar echter niet om die verbinding in stand te houden. Ze gaan ieder hun eigen weg op zoek naar wie en wat ze werkelijk zijn of willen zijn. Het is zo’n eerlijk moedig relaas naar wat je drijft en naar de echte liefde. Het komt zo dichtbij. Erg van genoten en absolute aanrader.[:]