Categoriearchief: non fictie

[:nl]Amanda Ridings – Pause for Breath[:]

[:nl]Op de eerste wereldwijde conferentie voor mensen die professioneel met dialoog bezig zijn, ontmoette ik vorige maand Amanda Ridings, de schrijfster van dit boek. We hadden een klik en een paar mooie gesprekken, dus was ik nieuwsgierig naar was ze had geschreven in 2011.
De ondertitel van het boek luidt: “Bringing the practices of mindfulness and dialogue to leadership conversations”. Interessant, dacht ik. En toen ging ik lezen…
Amanda Ridings heeft een boek geschreven dat staat als een huis. Ze nodigt je uit naar binnen en spreekt vervolgens tegen je. Dat zou kunnen uitmonden in een lange monoloog over leiderschap en dialoog, maar het effect ervan is anders. Ze spreekt tegen je, stimuleert je een oefening te doen, jezelf vragen te stellen en neemt je via haar persoonlijke ervaringen mee op een zoektocht naar hoe we goede gesprekken met elkaar kunnen voeren. Ze nodigt je uit na te denken over wat er omgaat in je hoofd, je lichaam en je aanwezigheid (ziel, geest) en hoe dat gesprekken met anderen beïnvloedt.
Het was een feest van herkenning in het begin en daarna introduceerde ze nieuwe elementen aan dialoog, waarvan ik me nog niet bewust was. Ze stelt bijvoorbeeld voor om naast de vier “speech actions” uit de standaardliteratuur over dialoog (move, oppose, follow and bystand) een vijfde daaraan toe te voegen: “making a silence”.
Ik vind dat een intrigerend voorstel. Want hoe maak je stilte? Kun je dat in je eentje of is dat een collectieve actie in een gesprek? En hoe onderneem je een collectieve impliciete actie? Wat is ervoor nodig in een groep om dat voor elkaar te krijgen? Dat het bijdraagt aan de kwaliteit van gesprekken om af en toe een pauze voor een ademtocht te nemen, daar zal iedereen het over eens zijn. Stilte kan je ruimte bieden voor een groter individueel en collectief bewustzijn en kan je helpen diepere wijsheid aan te boren, maar hoe doe je dat dan? Amanda Ridings brengt haar jarenlange ervaring als T’ai Chi beoefenaar in om hierin te ontwikkelen en te verkennen wat we in dialoog kunnen bewerkstelligen.
Als je meer over dialoog wilt weten en hoe je hele wezen (hoofd, hart, lijf, geest) kan bijdragen aan het voeren van de juiste gesprekken, dan kan ik je dit boek zeer aanraden. Het boek brengt fragmenten van wat we weten over goede dialoogvoering – of misschien zelfs het goede leven – bijeenbrengt tot een kloppend geheel. Het biedt een prachtig geïntegreerd verhaal dat heelheid ademt en uitnodigt om te experimenteren en te ontwikkelen. [:]

[:nl]Bart Brandsma – Polarisatie[:]

[:nl]Soms lees je een boek dat iets doet verschuiven in jezelf. Nu, Polarisatie is zo’n boek. Het gaf me inzicht in hoe het huidige politieke en maatschappelijke klimaat ontstaat en gevoed wordt. Wat is de brandstof van het populisme? Heel interessant dus en het stelde mij ook voor vragen. Wat doe ik als het gaat om polarisatie? Wat helpt en wat maakt het erger? Het is goed je daarvan bewust te worden en dit boek van Bart Brandsma geeft in klare taal en kort en krachtig antwoord op deze vragen.
Ik was me nog niet zo bewust hoe het benadrukken van identiteit sterk bijdraagt aan polarisatie. En ook niet dat een tegen-argument kan bijdragen aan het versterken van de andere pool. Dat klinkt als een open deur en misschien ben ik wat langzaam in het bewust doorgronden van hoe het werkt, maar elke kant van de polen is dus dubieus gebied om in te verkeren.

Bart Brandsma gaat gelukkig verder dan een beschrijving van hoe polarisatie werkt. Hij geeft ook zijn ideeën over hoe de kracht van polarisatie te verminderen. En daar komt mijn vakgebied Dialoog om de hoek kijken. Hij pleit ervoor altijd bewust te werken aan het creëren van een sterk midden. Een midden waar de onderwerpen waarom het echt gaat (een bepaalde schaarste) in een dialogische context onderzocht kunnen worden. Dat het voor mensen en in het bijzonder politici de kunst is in het midden de juiste vragen te stellen en aandachtig te luisteren alvorens een ontwikkelingsrichting te kiezen of te stimuleren.

Eigenlijk is dit boek verplichte kost voor iedere politicus, maar eigenlijk zou iedereen het moeten lezen.[:]

[:nl]Esther Perel – Liefde in verhouding[:]

[:nl]Dit boek met een nieuw perspectief op trouw en ontrouw zag ik een half jaar geleden liggen bij een vriend en hij beval het aan. Ik vroeg me af waarom hij het las. Probeerde hij iets wat verborgen was te rechtvaardigen of las hij het uit interesse? Hij zei dat hij het uit interesse las en dat het goed was geschreven. OK, mij boeide het onderwerp ook en ik besloot het aan te schaffen.
Daar lag het dan naast mijn bed; een spannend onderwerp waar ik zelf ook zo mijn betrokkenheid bij had. Pas nu en helemaal door de prachtige aflevering van Zomergasten met Esther Perel, ging ik het boek met interesse lezen.
Het blijkt een goed en boeiend inzicht te geven in wat er zoal met de mens kan gebeuren als er sprake is van ontrouw. Zowel vanuit het perspectief van degene die ontrouw is als van degene die een ontrouwe partner heeft.
Perel plaatst het thema bovendien in een historisch perspectief over hoe het huwelijk zich door de eeuwen heen heeft ontwikkeld van een zakelijke overeenkomst tot een allesomvattende liefdesrelatie. Een hedendaags huwelijk omvat idealiter naast de zakelijke kant van voor elkaar zorgen in voor- en tegenspoed en eeuwige trouw, ook hechte vriendschap, diepe liefde, heftige lust, verstandig ouderschap en raadgeverschap, boeiend vakantiemaatje voor elkaar zijn en wat dies meer zij. Dat is nogal veel gevraagd! Vind dat maar eens in een persoon.
In zo’n exclusieve relatie verwachten sommige partners ook nog dat ze recht hebben op inzicht in de gedachtenwereld van de ander. Althans dat verwachtte ik in eerdere relaties, maar mijn huidige partner maakte daar meteen korte metten mee en vond het heel gewoon dat zijn gedachten de zijne bleven. Dat was even wennen maar al snel heel fijn.
Het boek daagt je uit vanuit veel meer perspectieven naar ontrouw kijken. Bijvoorbeeld ook te onderzoeken waarom mensen het doen en dat het ook niets met hun partner te maken kan hebben, maar gaat om ontwikkeling van delen van zichzelf. Het gaat over patronen uit de jeugd die aan ontrouw ten grondslag kunnen liggen. Over het verlies aan lust als je zelf of je partner helemaal in de zorgzame moederrol opgaat en de andere rollen in een relatie vergeet.
Het is geen pleidooi voor alles kan en mag, maar vergroot je inzicht. Het is wel een pleidooi voor het gesprek erover en meer open minded zijn voor en bewustzijn van de behoeften van jezelf en van je partner.
Ik kan het aanbevelen en zorgde bij mij ook voor heling van oude pijn, omdat ik mezelf er beter door begrijp.[:]

[:nl]Dik van der Meulen – De kinderen van de nacht[:]

[:nl]Van der Meulen heeft in dit boek alles wat hij over wolven weet verzameld. Ooit raakte hij door het sprookje van Peter en de Wolf geïnspireerd en gefascineerd. Hij behandelt de oorsprong van de oerwolf, het onderscheid met de hond, de oude verhalen uit diverse culturen, de interactie met de mens (mythes en feiten) en hoe het leefgebied van de wolf zich heeft ontwikkeld en zich op dit moment ontwikkelt.
Ik vond het een boeiend boek met veel informatie, zij het af en toe wat langdradig. Achteraf miste ik eigenlijk een hoofdstuk met daarin een gestructureerde beschrijving van de wolf. Ik denk dat zo’n beschrijving al met al wel in het boek staat, maar meer verhalend met af en toe een kenmerk en eigenschap. Misschien was dat ook helemaal niet zijn doel, omdat zoiets vast al is geschreven.[:]

[:nl]Fréderike Geerdink – Dit vuurt dooft nooit[:]

[:nl]Bij de Correspondent hoorde ik een interview met Fréderike Geerdink dat me aansprak. Geerdink verbleef een jaar bij de PKK in Koerdisch gebied. Door het tekenen van grenzen aan het begin van de 20ste eeuw werden de Koerden verdeeld over vier landen: Turkije, Syrië, Iran en Irak. En in die gebieden leven/leefden de Koerden dan weer samen met andere volken.
Het verhaal van de PKK is altijd wat langs me heen gegaan. Ik zag Britta Böhler optreden voor Öcalan en zag de oneindige hoeveelheid touringcars aan het eind van mijn straat in Frankfurt, toen daar vorig jaar een reusachtige demonstratie van de Koerden plaatsvond. Maar ik heb nog nooit echt een ontmoeting gehad met Koerden. Dat heb ik nog steeds niet, maar door het lezen van dit boek is het lot van de Koerden wel voor me gaan leven en ik vermoed dat ik vanaf nu ook zal meeleven. Want Geerdink is er goed in geslaagd de zaak van de Koerden voor het voetlicht te brengen.
Boeiend in het interview en ook in dit boek is de ontwikkeling van de ideologie van de PKK. Anders dan ik dacht streeft de PKK geen natiestaat na, maar is het zoekende naar een toekomstbestendige vorm van samenleven. Ze wijzen het kapitalisme en het patriarchaat af en streven naar gelijkwaardigheid, vrijheid, rust, rechtvaardigheid en experimenteren met representatieve bestuursvormen. Veel van deze abstracties zijn nastrevenswaardig en zal iedereen als zodanig onderschrijven. Maar hoe doe dat in de praktijk? Daar doen de PKK-ers momenteel waardevolle ervaringen mee op en het is mijn indruk dat deze ervaringen de ideologie ook doen evolueren. Het is een ontwikkelingsgerichte beweging.
Vooral de gelijkheid van mannen en vrouwen fascineerde me. Dat is overal een actuele worsteling en ik vond het boeiend en inspirerend te lezen hoe de PKK deze gelijkheid handen en voeten geeft.
En hoe verhoudt de PKK zich tot geweld? Is het een terroristische organisatie? En hoe zit het met de haast heilige verering van Öcalan?
Lezen, dit boek![:]

[:nl]Anders Winroth – The age of the Vikings[:]

[:nl]Alweer een Viking boek! Ik word zo langzamerhand een Viking expert.
Dit boek kiest niet de geografie of chronologie als insteek maar diverse thema’s van de Vikingtijd. Hoe gewelddadig waren de Vikingen eigenlijk in deze gewelddadige tijd? En onderwerpen als emigratie, handel, van stamhoofd tot koning, religie, kunst. Winroth onderbouwt zijn betoog met veel bronnen, waaruit blijkt dat er een super degelijk onderzoek aan dit boek ten grondslag ligt.
Buitengewoon boeiend en daardoor is een wandeling door Wijk bij Duurstede (Dorestad) ineens een andere ervaring. En die film Redbad, daar heb ik nu wel zin in. [:]

[:nl]Vasili Grossman – Een klein leven[:]

[:nl]Deze verhalenbundel van Grossman is mijn eerste kennismaking met een schrijver wiens boeken al lange tijd op mijn leesverlanglijst staan. Vanwege de zwaarte van de onderwerpen en de dikte van de boeken, kwamen ze steeds maar niet bovendrijven op mijn prioriteitenlijst. Toen ik op mijn verjaardag dit boek kreeg van een goede vriend, was de tijd dan toch gekomen.
Het boek bestaat uit beschouwingen over Vasili Grossman en zijn belangrijkste korte verhalen. De verhalen zijn erg mooi en aangrijpend. Grossman weet de kern van de mens zo goed te raken; de verhalen komen zo dichtbij. Ik denk doordat hij aandacht besteedt aan de alledaagse zintuiglijke waarneming en tegelijkertijd levensechte eenvoudige dialogen gebruikt.
Grossman was in de Tweede Wereldoorlog correspondent en uit dien hoofde een van de eerste getuigen van de hel van Treblinka. Hij kwam in augustus 1944 met de Russische bevrijders naar het vernietigingskamp en schreef in september 1944 zijn ervaringen op van wat hij daar had gezien en gehoord uit de mond van de vele getuigen. Heel aangrijpend en indrukwekkend en tegelijkertijd verschrikkelijk als je bedenkt hoe geraffineerd deze moordmachine was georganiseerd door de Nazi’s. Ik zou haast zeggen dat dit verhaal verplichte kost moet zijn voor de mensheid.[:]

[:nl]Katja Happe – Veel valse hoop[:]

[:nl]De Duitse onderzoeker Katja Happe heeft een studie gemaakt van de vervolging van de Joden in Nederland. Vanuit Nederland zijn verhoudingsgewijs heel veel Joden gedeporteerd en vermoord door de Nazi’s. Zij wilde weten hoe dat zo kon gebeuren.
In een goed geschreven en toegankelijk betoog, onderbouwt ze welke factoren daarbij een rol hebben gespeeld. De Nederlandse overheid, de meewerkende politieambtenaren en de Joodsche Raad zijn de voor de hand liggende factoren. Wat zij toevoegt is een internationale dimensie; hoe hulporganisaties en andere regeringen er maar niet in slaagden zichzelf goed te organiseren of de handen ineen te slaan voor een succesvolle reddingsactie.
Het mooie van het boek vind ik de vele dagboekfragmenten. Daardoor komt het dichtbij en voel je het aan den lijve.[:]

[:nl]Parker J. Palmer – Let Your Life Speak[:]

[:nl]Dit boekje kreeg ik cadeau met een hoge aanbeveling. Dus meteen maar gaan lezen zodra ik tijd had.
Het is een persoonlijk relaas over het vinden van je roeping. Parker drukt je op het hart te luisteren naar je leven. Het gaat er niet om iets van je leven te maken, maar veeleer om steeds dichterbij je calling te komen door ervaringen op te doen en te herinneren.
Ik vind dat hij ook mooi schrijft over depressie en over de “5 shadow casting monsters”. Deze monsters weerhouden ons ervan ons leven te leven. Het voert wat ver ze hier toe te lichten, maar het is een rake beschrijving van hoe we ons laten leven. Het vergt een flinke dosis “inner work” om de schaduwen onder ogen te zien, maar als je het aan gaat kun je jezelf vrijer maken.
Het slothoofdstuk is een pleidooi voor leven met de seizoenen.
Heerlijk boekje ter inspiratie![:]