Alle berichten van renate

Karel Glastra van Loon – De onzichtbaren

Hoe bespreek je een boek van iemand die je persoonlijk kent? Echt objectief zal het niet zijn.
Ik was erg geboeid door De onzichtbaren van Karel Glastra van Loon. Het boek sleepte me mee naar Birma, een land waar ik nul komma nul van wist. Op een toegankelijke wijze ben ik binnengevoerd in die wereld en werd betrokkene.
Karel schrijft gewoon goed. Een lekkere stijl. Het enige wat me een beetje stoorde, was de af en toe kunstmatige wijze waarop hij persoonlijke geschiedenissen over de wreedheden van het Birmese regime in het verhaal inpaste.

Jens Christian Grøndahl – Veranderend licht

Schitterend boek. Alweer! In de boeken van Grøndahl viert de melancholie hoogtij. Hij geeft de gedachtenwereld van mensen bloot, waardoor zijn boeken mijn kern raken.
Hoe doet hij dat? Waarom huil ik? Arnon Grunberg schreef in het NRC van 29 augustus 2003 een mooi stuk over zijn thematiek. Ik citeer:
“Het wonder van Grøndahl is dat je
met smaak en nieuwsgierigheid blijft
doorlezen omdat er genoeg lekkers in de details zit.
Je moet Grøndahl […] niet lezen om
dat soort verhaaltjes [eenvoudige, vettige],
over echte vaders en onechte, je leest hem
omdat hij goed is, erg goed zelfs, in het laten
zien hoe levens uit elkaar spatten. Hoe je je
dan voelt, als het verhaal dat je al die jaren
aan jezelf hebt verteld niet blijkt te deugen
terwijl je dat stiekem allang wist.”
Dat dus.

Gerard van Westerloo – Niet spreken met de bestuurder

Aardig boek over de bestuurlijk, ambtelijk en politiek Nederland.
Hoe verstrengeld ze zijn. Hoe onprofessioneel. Hoeveel ze achterlopen.
Wat Fortuyn in 2002 riep, wisten Amsterdamse trambestuurders van lijn 16 al in 1984.
Ik word er bepaald niet vrolijk van, maar weet tegelijkertijd dat het de werkelijkheid is.
Ook in Westerpark.

Annemie Struyf – à la limite

Mooi boek met reportages over bijzondere ontmoetingen.
Een vrouw die haar drie kinderen stuk voor stuk verliest, een vrouw die haar dementerende man verzorgt, een man dit in het mortuarium werkt, een vrouw die haar zevende kind baart, een man die een drieëntwintig jaar oudere vrouw trouwt, een vrouw die haar geluk in China zoekt.
Annemie Struyf verwoordt het prachtig en Lieve Blancquaert maakt er treffende foto’s bij.

Nicci French – De verborgen glimlach

Net als het vorige boek gaat dit ook over een enge man met een glimlach.
Weer een typische Nicci French die je gaat lezen en meteen wilt uitlezen. Ook maar gedaan vandaag (lang leve mijn zoete dochters en de videorecorder).
Het boek begint weer heel benauwend. Maar ik erger me een beetje aan de ongeloofwaardige details en wendingen.
Leest lekker, maar is wat mij betreft geen topper.