Categoriearchief: aanrader fictie

Khaled Hosseini – De vliegeraar

Deze Afghaanse schrijver heeft met dit boek een boeiende beschrijving gegeven van het Afghaanse leven van de afgelopen decennia. Zowel het leven in het land zelf onder de diverse heersende partijen, als het leven als vluchteling in het westen.
Hosseini heeft meeslepend en indringend geschreven over Amir en Hassan. Deze twee jongens groeien op in hetzelfde huis en zijn sterk met elkaar verbonden. Daar komt helaas op dramatische wijze een eind aan waardoor ze elkaar verliezen.
Het boek was voor mij ook een mooie nadere kennismaking met de islamitische cultuur.
Ook een aanrader!

Jan Siebelink – Knielen op een bed van violen

Aangrijpend, dat is wat dit boek is.
Dit boek lezen was voor mij het ‘verdriet van de herkenning’.
Siebelink heeft met grote eerlijkheid en liefde geschreven over een gezin dat lijdt onder het geloof in God. Door de respectvolle manier van schrijven is het geen boek geworden waarin Siebelink zich afzet tegen zijn religieuze vader. Hierdoor komt het verhaal nog dichterbij.
Veel scenes zie ik zich voor mijn ogen voltrekken, met andere mensen en in een andere omgeving, maar wel verschrikkelijk overeenkomstig mijn eigen ervaringen.
Een boek om over na te praten.

David Mitchell – Wolkenatlas

Deze roman heeft mij aan het denken gezet en zal nog tijden bij mij blijven. Eigenlijk zou iedereen het boek moeten lezen.
Mitchell combineert zes verhalen in verschillende tijdvlakken en in verschillende stijl geschreven. Ze staan los van elkaar en zijn toch met elkaar verbonden. De verhalen houden abrupt op en worden later weer opgepakt.
Een groot deel van het boek speelt zich af in een periode nadat we de aarde door onze consumentendrang hebben vernield. Vooral dat deel greep me aan omdat het zo realistisch is geschreven, waardoor het geen onwaarschijnlijk scenario meer is.
Absoluut een aanrader!

Agota Kristof – Het dikke schrift, Het bewijs en De derde leugen

Een boek om niet gauw te vergeten. Indrukwekkend, prachtig geschreven, spannend, ongrijpbaar, fascinerend.
De van oorsprong Hongaarse Kristof beschrijft in deze trilogie het leven van een tweeling, die op een gegeven moment ieder een eigen weg gaan. Langzaam begint de vraag te ontstaan of er ooit wel een tweeling is geweest. Wat is hersenspinsel en wat zijn feiten?
Echt een aanrader!

Jens Christian Grøndahl – Hartslag

Weer een prachtige roman van Grøndahl.
Wat kan die man toch schrijven.
Laatst was hij in Nederland, maar ik durfde het niet aan om naar de lezing te gaan.
Hij is nu mijn grote literaire held en in het echt kan iemand ineens zo anders zijn dan verwacht.
Deze roman verhaalt over een man die gedwongen door de omstandigheden terugkijkt op zijn leven.
Simpele verhaallijn, pittige thematiek, prachtig verwoord.

Meir Shalev – De grote vrouw

Prachtige roman van Shalev over een man die opgroeit in een gezin met vijf vrouwen.
Samen zijn zij de grote vrouw en hij kan zich niet beter wensen dan door deze grote vrouw te worden grootgebracht.
Poëtisch roman. Prachtige beelden. En verrassend tot het einde.
Shalev werkt de karakters zo mooi uit. Een paar woorden en ik zie de personages voor me.
Jammer dat ik het boek eerst vijf jaar op de plank heb laten staan.

Robert Anker – Hajar en Daan

Anker’s stijl vergt wat tijd om aan te wennen. Ik moet als het ware in zijn ritme raken.
Maar dan sleept hij mij mee in een eigentijds liefdesdrama. Gekleurd door een aangename beschrijving van het Nederland aan het begin van de 21ste eeuw.
De liefde tussen Hajar en Daan is hevig. Zo hevig, dat Daan er helemaal van verandert. Wat mij overigens niet erg geloofwaardig overkomt. Het boek is sterk, ondanks een paar vreemde snelle wendingen. Een mooi tijdsbeeld ook.

Jens Christian Grøndahl – Veranderend licht

Schitterend boek. Alweer! In de boeken van Grøndahl viert de melancholie hoogtij. Hij geeft de gedachtenwereld van mensen bloot, waardoor zijn boeken mijn kern raken.
Hoe doet hij dat? Waarom huil ik? Arnon Grunberg schreef in het NRC van 29 augustus 2003 een mooi stuk over zijn thematiek. Ik citeer:
“Het wonder van Grøndahl is dat je
met smaak en nieuwsgierigheid blijft
doorlezen omdat er genoeg lekkers in de details zit.
Je moet Grøndahl […] niet lezen om
dat soort verhaaltjes [eenvoudige, vettige],
over echte vaders en onechte, je leest hem
omdat hij goed is, erg goed zelfs, in het laten
zien hoe levens uit elkaar spatten. Hoe je je
dan voelt, als het verhaal dat je al die jaren
aan jezelf hebt verteld niet blijkt te deugen
terwijl je dat stiekem allang wist.”
Dat dus.