Weer een hele mooie roman van Mortier.
Hij schrijft echt magistraal.
Hier een mooi citaat:
“De rest van de avond verliep in een stilte die bij het minste geringste aan diggelen had kunnen vallen. In de achterkeuken haalde tante de kasten leeg om ze schoon te kunnen maken, wat haar uitgelezen kansen bood om door bruusk gerammel van serviesgoed en weckpotten morsesignalen van gekrenktheid door het huis te sturen. Ten slotte floot de ketel op het fornuis verlossing.
‘Nog liefhebbers voor thee?’ riep ze, ten teken dat de vrede was afgekondigd.
Daar kan geen andere schrijver tegenop, als je het mij vraagt.