Luijters heeft een prachtig en aangrijpend gedicht geschreven over Sientje Abram uit de Rapenburgerstraat. Sientje stierf in de Tweede Wereldoorlog omdat ze Joods was. Geen enkele overlevende kan zich dit meisje herinneren en ook een foto is er niet. Alleen de archieven getuigen van haar bestaan.
In het gedicht brengt Luijters haar tot leven. Heel subtiel en heel dichtbij.
Het einde van het gedicht is heftig omdat Luijters daarin alle 350 namen van de vermoorde kinderen uit de Rapenburgerstraat noemt.
350 kinderen in één straat! Haast onvoorstelbaar, maar waar!