Mankell waagt zich soms aan een ander genre en deze keer de psychologische roman. Het lukt ‘m aardig. Ik heb het boek gemakkelijk uitgelezen. Toch haalt het niet het niveau van vergelijkbare romans. Ik vond dat hij af en toe teveel schreef en te weinig overliet aan de verbeelding. Ook zag ik het leggen van verbindingen in de tekst soms mijlenver aankomen. Een subtiele beschrijving die geen hint in zich heeft en daarna verrassend terugkeert in het verhaal, is nog niet zo eenvoudig in te weven. Dat is bij misdaadromans toch echt anders.