Tijdens de vakantie heb ik de tijd genomen boeken te lezen die al lang stonden te wachten op de plank. Zoals deze van Salinger uit 1955.
Net als Bob den Uyl weet Salinger mensen in een paar woorden heel treffend te typeren waardoor ze meteen gaan leven. Dat vergt een groot observatietalent.
Het boek gaat over een broer en zus die zichzelf te gronde dreigen te richten door hun superioriteitsgevoel. Beide zijn zeer intelligent, welbelezen en welbespraakt. Daarnaast zijn ze als kinderen getraind overal hun mening over te geven. Ze vereenzamen en doen een verwoede poging elkaar voor de ondergang te behoeden.
Het boek raakte aan twee thema’s die mij op dit moment ook bezighouden: ego’s en oordelen. En zoals je van een goed boek mag verwachten, leidde het tot nieuwe inzichten.