In deze roman beschrijft Grøndahl weer op meesterlijke wijze de gedachtenwereld van de mens.
Een schrijver ontmoet zijn eerste liefde van lang geleden en zoekt zijn geheugen af.
Het verhaal ademt eenzaamheid op een mooie wijze. Je voelt je er niet eenzaam door.
Grøndahl doet me denken aan Kundera. Net als in ‘Onwetendheid’ snijdt hij het thema aan van een tweede kans.
Een hele mooie roman!