Margaret Wheatley – Leiderschap en de nieuwe fysica

De ondertitel luidt: Lessen voor managers uit de ordening van het universum. Ik ben het boek gaan lezen nadat ik Wheatley in januari 2010 een dag had meegemaakt en had geluisterd naar haar visie op leiderschap en organiseren.
Het is een zeer indrukwekkend boek! Ik heb er maanden over gedaan om het te lezen, omdat ik het met volle aandacht en langzaam wilde lezen. Geen woord willen missen. Alhoewel het gaat over een wereld waar ik weinig van weet, de quantumfysica, kon ik het gelezene meteen toepassen in de praktijk. Parallellen te over met mijn werk.
Als ik de kern in een paar zinnen probeer te vatten is die als volgt. Niet langer staan (onder)delen centraal, maar de relaties. Niet langer de eenheden maar de verbanden ertussen. Niet langer de informatie als feit, maar de mogelijke analyses van alle beschikbare informatie (zoveel mogelijk, dus open systemen). Niet langer de control, maar vanuit duidelijke waarden en visie een genereus vertrouwen en vrijheid van handelen. Niet langer de deskundigheid en vaardigheden, maar de kwaliteit en omvang van de relaties. Ik doe het boek zo tekort, dus ga het vooral lezen. Boeiend tot en met!!

Isabel Allende – Het eiland onder de zee

Alweer slaagt Allende erin me mee te slepen naar verre oorden in tijden die ver achter me liggen. Deze keer naar Haïti rond 1800 waar de slaven in opstand komen en de eerste onafhankelijke staat in zuidelijk Amerika uitroepen. Gezien de catastrofe die het eiland heeft getroffen las ik het boek met extra belangstelling voor de historie.
Hoofdpersoon is een slavin die op een suikerplantage werkt. Haar domein is de woning van de plantage-eigenaar en al snel blijkt hij een oogje op haar te hebben. Er volgt een wervelend verhaal over slavernij en vrijheid, dochters en zonen, katholicisme en voodoo, zwarten en blanken en mulatten en affranchi’s. Na de slavenopstand wijkt de familie uit naar New Orleans – inmiddels ook getroffen door een catastrofe – waar het tweede deel van het boek zich afspeelt. Goed leesvoer.

Arnaldur Indriðason – Onderstroom

Erlendur is op vakantie en Elínborg is daardoor aan zet als leider van een moordonderzoek. Een vrouw in de hoofdrol is nieuw, maar het gaat Indriðason goed af. En hoe lukt het hem toch iedere keer weer die beklemmende sfeer op originele wijze te beschrijven? Ik vind het knap.
Een jonge man is omgebracht in zijn woning en heeft een verkrachtingsdrug in zijn mond. Het is een bloederig geheel en al snel blijkt hij niet alleen slachtoffer maar ook dader is. Mensen wringen zich in allerlei bochten om buiten beeld te blijven, maar Elínborgs intuïtie werkt uitstekend. Goed verhaal, spannend tot het eind, maar Erlendur doet mij toch meer dan Elínborg. Hopelijk is hij de volgende keer terug van vakantie.

James Patterson & Liza Marklund – Partnerruil

Mijn favoriete misdaadauteur Marklund heeft met een wereldberoemde auteur, die ik niet kende, samen een thriller geschreven. Het resultaat is een kort en krachtig verhaal in meer dan honderd hoofdstukjes over een paar dat er plezier aan beleeft andere echtparen af te slachten.
Zoals in de meeste boeken van Marklund heeft een journaliste de hoofdrol en die deelt ze met een aftandse New Yorkse rechercheman.
Ik vond het verhaal iets te gemakkelijk en oppervlakkig, alhoewel het las als een trein.

Elizabeth Gilbert – Toewijding

Wie had gedacht dat ik ooit met interesse een boek zou gaan lezen over de vraag wel of niet in het huwelijk te treden. Als vervolg op Eten, Bidden, Beminnen, schrijft Gilbert nu over het vervolg van haar grote liefde voor de Braziliaan van Bali.
Net als haar vorige boek schrijft ze weer toegankelijk en met humor. Het is alleen een ander boek geworden omdat het echt non-fictie is met veel feiten over de oorsprong en ontwikkeling van het huwelijk.
Na het lezen ging ik voor het eerst twijfelen of ik ooit wel zou willen trouwen…

Patricia Cornwell – Scarpetta factor

De formule begint een beetje uitgewerkt te raken. Scarpetta, haar man Benton, haar nichtje Lucy, de politieinspecteur Marino, die haar (bijna) altijd helpt. In deze thriller was er niets nieuws onder de zon. Zelfs de “vijand” blijkt een oude bekende te zijn. Het is ook niet leuk om steeds de historie herhaald te krijgen, zodat een nieuwe lezer van de reeks over Scarpetta er überhaupt wat van begrijpt. De emoties raken slechts de oppervlakte, waardoor het meebeleven en opgaan in het verhaal nauwelijks nog het oude niveau halen. Dit boek is niet echt aan te bevelen dus, maar ja ik wil toch weten hoe het met Kay verder gaat. Slechts voor reeksverslaafden dus.

Henning Mankell – De gekwelde man

Helaas de allerlaatste misdaadroman van Mankell over de knorrige maar toegewijde Kurt Wallander. Na tien boeken over deze Zweedse politieinspecteur komt er een einde aan de fantastische reeks, waarin Wallender haast een vriend of oom van me werd. Van het einde van deze roman werd ik dan ook treurig.
Deze keer ging het over een gepensioneerde marineofficier die zijn laatste jaren had gewijd aan onderzoek naar spionage die in de jaren tachtig plaatsvond. Hij overleeft het helaas niet.

Anna Enquist – Het geheim

Enquist heeft een prachtige roman geschreven over het leven van een pianiste van geboorte tot ouderdom. In enkele scènes weet ze Wanda’s leven treffend te beschrijven. Zowel het pianospel, als de liefde en de impact van de Tweede Wereldoorlog.
Iemand raadde mij aan om dit boek te lezen. Ik las en ik dacht, dit komt me bekend voor. Nadat ik het boek uit had, bleek uit mijn leesschriftje dat ik het boek ook in november 1997 had gelezen, vlak na de geboorte van Florien. De thematiek spreekt me nu sterker aan, omdat het in mijn leven is gekomen.

Henning Mankell – De Daisy Sisters

Een roman van Mankell uit 1982 en dat is te merken. Zijn schrijverschap heeft zich sindsdien verder ontwikkeld, want deze roman is bij vlagen langdradig. De stijl is al goed en de manier waarop hij in enkele pennenstreken een personage introduceert is echt knap. Maar destijds schrapte hij nog niet al het overbodige, om wat overbleef sterker te maken.
De Daisy Sisters gaat over diverse generaties vrouwen in Zweden tussen 1940 en 1980. Iedere generatie had zo z’n eigen strijd te voeren. Maar ook zijn sommige rode draden hardnekkig en onafhankelijk van tijd.