IJsland is koud en eenzaam. Zo ook de hoofdpersonen in deze thriller. Het boek is iets trager dan de vorige werken van Indriðason. De kern van de zaak, immigranten in een minder welvarend deel van de stad, is erg actueel. De soms wat gedeprimeerde Erlendur is weer prachtig neergezet, waardoor ik iedere keer met hem meeleef.
Sanneke van Hassel – Witte Veder
Er stond een goede recensie in de krant en nieuw talent is aantrekkelijk, dus kopen en lezen. Helaas was het aan mij niet besteed. Te klein, te eenvoudig, te niksig. En als ik helemaal streng ben, ontsteeg slechts een klein aantal verhalen uit de bundel het schoolkrantniveau.
Liza Marklund – Het testament van Nobel
Spannende en goede thriller van Marklund met Annika Bengtzon weer in de hoofdrol.
Annika is getuige van de moord tijdens het Nobelfeest op een lid van het Nobelcomité. Medisch onderzoek en de medische industrie blijken elkaar te vervuilen.
Daarnaast beschrijft Marklund op zeer realistische wijze het dagelijkse bestaan van een gezin met twee kinderen en twee werkende ouders. De spanning is om te snijden.
Weer een goede Marklund!
Nicole Krauss – De geschiedenis van de liefde
Prachtig boek dat me tot tranen toe heeft geroerd over een Pools joodse immigrant in de Verenigde Staten. Ik zou het zo nog een keer lezen. Krauss heeft verleden en heden en continenten met elkaar verwoven tot een page-turner. Het draait allemaal om Alma, zijn grote liefde en ook om Alma die haar moeder een nieuwe grote liefde wil bezorgen. Aanrader!
Manuscript
Een verontrustende roman van hoge kwaliteit. Meer hierover zodra publicatie nadert!
Victor ten Hove – Ongeschreven wetten
De Haagse wereld in een spannende roman, dat was de opzet van oud-minister Winnie Sorgdrager toen ze deze roman onder pseudoniem schreef. Ze is aardig in haar opzet geslaagd, maar niet meer dan dat. Het boek geeft een blik in de wereld van de ministeriële machtspelletjes. Dat op zich was weinig nieuws onder de zon en echt spannend werd het niet. De hoofdpersoon zet Sorgdrager wel reëel neer en dat is een complimentje waard.
Henning Mankell – Labyrint
Thriller van Mankell maar geen Wallander. Als een filmscript geschreven en spannend maar nou niet echt een hoogtepunt van Mankell.
Een officier van justitie komt een fraudezaak op het spoor en bijt zich erin vast. Ze gaat doen wat de politie behoort te doen, namelijk een nader onderzoek. Op allerlei manieren merkt ze dat men niet wil dat ze in de zaak gaat wroeten.
Pascal Mercier – Nachttrein naar Lissabon
Het is tijden geleden dat ik een boek las met zoveel opzettelijk aangebrachte ezelsoren. Bij iedere ezelsoor trof mij een passage. Mercier heeft een prachtige roman geschreven over existentiële kwesties en die vol staat van mooie scenes. Op bladzijde 116 beschrijft hij een ontmoeting met een oude man die een kopje thee drinkt: pure ontroerende schoonheid.
Het is ook een compact geschreven doek. Ik heb in tijden niet zo lang over een boek gedaan, maar wilde niets missen en nam dus de tijd.
Een Zwitserse leraar verlaat zijn honk en volgt het leven van een Portugese schrijver, wiens boek hij bij toeval in handen krijgt en die hem fascineert.
Aanrader!
Carlos Ruiz Zafón – De schaduw van de wind
6 Miljoen exemplaren werden er al verkocht van dit boek. Het is inderdaad een spannend en intelligent opgebouwd verhaal. Het ademt een mystieke sfeer, zoals die ook voorkomt in de boeken van Isabel Allende. Boeiend dus en het zuigt je mee.
Een jongeman vindt een boek waarvan de inhoud langzaam maar zeker vervlecht met zijn eigen leven. Hij gaat op onderzoek uit en stuit op trieste en misselijkmakende geschiedenissen.
Een klein kritiekpunt heb ik toch. Ik vind de beschrijvingen van de vrouwelijke hoofdfiguren namelijk niet zo sterk als die van de mannen. Ruiz Zafón zet de vrouwen tamelijk clichématig neer, zonder een diepere laag aan te boren. Dat is jammer.
Al met al toch een goed boek van 540 bladzijden leesplezier.
Karin Alvtegen – Voortvluchtig
Een dakloze vrouw is op de plaats van de moord en voor ze het weet heeft ze er vier gepleegd. Althans volgens de krant. Ze verschuilt zich en weet niet meer waar ze een veilig heenkomen kan vinden. Alleen een kind is onschuldig genoeg om door de vooroordelen heen te kijken en doet een aanbod.
Alvtegen schrijft helder, kernachtig, gemakkelijk. Het boek was in 2000 de Beste Scandinavische Misdaadroman.