Het interview met de schrijfster in Opzij (oktober 2000) boeide mij en maakte mij nieuwsgierig naar haar roman.
Pam Emmerik is naast schrijfster ook beeldend kunstenaar.
Nu het boek. Ik vond het gewoon goed. Boeiend geschreven en qua stijl herkenbaar wie aan het woord was.
Het verhaal volgt twee vrouwen die samen zijn opgegroeid, erg verschillend zijn en toch erg verbonden.
Alleen het einde was mij iets teveel van het goede; dat waren maar 3 van de 184 pagina’s.