De formule begint een beetje uitgewerkt te raken. Scarpetta, haar man Benton, haar nichtje Lucy, de politieinspecteur Marino, die haar (bijna) altijd helpt. In deze thriller was er niets nieuws onder de zon. Zelfs de “vijand” blijkt een oude bekende te zijn. Het is ook niet leuk om steeds de historie herhaald te krijgen, zodat een nieuwe lezer van de reeks over Scarpetta er überhaupt wat van begrijpt. De emoties raken slechts de oppervlakte, waardoor het meebeleven en opgaan in het verhaal nauwelijks nog het oude niveau halen. Dit boek is niet echt aan te bevelen dus, maar ja ik wil toch weten hoe het met Kay verder gaat. Slechts voor reeksverslaafden dus.