In dit boek was ik al een paar keer begonnen, maar steeds gestrand op de hoofdstukken met scenes over pestende schoolkinderen (jeugdtrauma…). Nu heb ik toch doorgelezen, ook omdat er weer een nieuwe Dorrestein aankomt.
En het boek beviel me. Het is een intrigerend verhaal met allerlei psychologische verwikkelingen: de moeder-dochter-relatie, groepsprocessen, acceptatie, eenzaamheid.
Het deed niet met me wat haar eerdere boek “Verborgen gebreken” wel deed, maar is toch de moeite waard.