Mooi verhaal, dat ten eerste. Een vrouw en man voelen zich erg verbonden met elkaar en daar blijkt een grond voor de zijn.
Het is een korte roman waarin de schrijfster verleden en heden ietswat kunstmatig in elkaar vlecht.
Het blijft daardoor voor mijn gevoel wat aan de oppervlakte, behalve het derde deel.
In dat derde deel “Bed” wisselt Tessa de Loo niet meer tussen heden en verleden, waardoor ik meer “in het verhaal raakte”.