[:nl]Deze verhalenbundel van Grossman is mijn eerste kennismaking met een schrijver wiens boeken al lange tijd op mijn leesverlanglijst staan. Vanwege de zwaarte van de onderwerpen en de dikte van de boeken, kwamen ze steeds maar niet bovendrijven op mijn prioriteitenlijst. Toen ik op mijn verjaardag dit boek kreeg van een goede vriend, was de tijd dan toch gekomen.
Het boek bestaat uit beschouwingen over Vasili Grossman en zijn belangrijkste korte verhalen. De verhalen zijn erg mooi en aangrijpend. Grossman weet de kern van de mens zo goed te raken; de verhalen komen zo dichtbij. Ik denk doordat hij aandacht besteedt aan de alledaagse zintuiglijke waarneming en tegelijkertijd levensechte eenvoudige dialogen gebruikt.
Grossman was in de Tweede Wereldoorlog correspondent en uit dien hoofde een van de eerste getuigen van de hel van Treblinka. Hij kwam in augustus 1944 met de Russische bevrijders naar het vernietigingskamp en schreef in september 1944 zijn ervaringen op van wat hij daar had gezien en gehoord uit de mond van de vele getuigen. Heel aangrijpend en indrukwekkend en tegelijkertijd verschrikkelijk als je bedenkt hoe geraffineerd deze moordmachine was georganiseerd door de Nazi’s. Ik zou haast zeggen dat dit verhaal verplichte kost moet zijn voor de mensheid.[:]