[:nl]Het was lang geleden dat ik aan het eind van een boek flink heb moeten huilen. Mijn hemel wat een verhaal. Wat aangrijpend en prachtig verteld.
Centraal staat Horace Hopper, een eenentwintig jarige jongeman die zich wil losmaken van zijn jeugd. Hij woont op een ranch waar hij met veel talent de boel weet te runnen nu de eigenaar wat ouder wordt. Horace droomt er echter van een professionele bokser te worden en stelt alles in het werk dit voor elkaar te krijgen.
Het is een boek waarin liefde zo eindeloos mooi wordt beschreven. Door de melancholische sfeer ga ik van de hoofdpersonen houden. Ze gaan me aan het hart door hun echtheid en eerlijkheid, door hun hoop er steeds weer iets van te maken, door niet cynisch te worden, door moed in te spreken zonder dat het onecht wordt. Wat zijn mensen toch mooi!
Ga dit boek lezen![:]