[:nl]Elif Shafak – Liefde kent veertig regels[:]

[:nl]Elif Shafak vertelt in deze roman over de grote liefde tussen de soefi-mysticus en geleerde Roemi en de rondreizende derwisj. Een noodzakelijke liefde die Roemi nodig had om het leven echt te begrijpen en daarover te kunnen dichten. Roemi – van Perzische afkomst – groeide uit tot een dichter met wereldfaam en leefde in de dertiende eeuw in de stad Konya.
De roman is mooi gecomponeerd rond veertig regels over liefde die we nog iedere dag ter harte kunnen nemen. Ze zijn nog actueel en dat laat Shafak ook zien door de roman de combineren met een hedendaags liefdesverhaal van een oudere vastgelopen vrouw en een mysterieuze schrijver die zich heeft bekeerd tot het soefisme.
Fijn boek![:]

[:nl]Amanda Ridings – Pause for Breath[:]

[:nl]Op de eerste wereldwijde conferentie voor mensen die professioneel met dialoog bezig zijn, ontmoette ik vorige maand Amanda Ridings, de schrijfster van dit boek. We hadden een klik en een paar mooie gesprekken, dus was ik nieuwsgierig naar was ze had geschreven in 2011.
De ondertitel van het boek luidt: “Bringing the practices of mindfulness and dialogue to leadership conversations”. Interessant, dacht ik. En toen ging ik lezen…
Amanda Ridings heeft een boek geschreven dat staat als een huis. Ze nodigt je uit naar binnen en spreekt vervolgens tegen je. Dat zou kunnen uitmonden in een lange monoloog over leiderschap en dialoog, maar het effect ervan is anders. Ze spreekt tegen je, stimuleert je een oefening te doen, jezelf vragen te stellen en neemt je via haar persoonlijke ervaringen mee op een zoektocht naar hoe we goede gesprekken met elkaar kunnen voeren. Ze nodigt je uit na te denken over wat er omgaat in je hoofd, je lichaam en je aanwezigheid (ziel, geest) en hoe dat gesprekken met anderen beïnvloedt.
Het was een feest van herkenning in het begin en daarna introduceerde ze nieuwe elementen aan dialoog, waarvan ik me nog niet bewust was. Ze stelt bijvoorbeeld voor om naast de vier “speech actions” uit de standaardliteratuur over dialoog (move, oppose, follow and bystand) een vijfde daaraan toe te voegen: “making a silence”.
Ik vind dat een intrigerend voorstel. Want hoe maak je stilte? Kun je dat in je eentje of is dat een collectieve actie in een gesprek? En hoe onderneem je een collectieve impliciete actie? Wat is ervoor nodig in een groep om dat voor elkaar te krijgen? Dat het bijdraagt aan de kwaliteit van gesprekken om af en toe een pauze voor een ademtocht te nemen, daar zal iedereen het over eens zijn. Stilte kan je ruimte bieden voor een groter individueel en collectief bewustzijn en kan je helpen diepere wijsheid aan te boren, maar hoe doe je dat dan? Amanda Ridings brengt haar jarenlange ervaring als T’ai Chi beoefenaar in om hierin te ontwikkelen en te verkennen wat we in dialoog kunnen bewerkstelligen.
Als je meer over dialoog wilt weten en hoe je hele wezen (hoofd, hart, lijf, geest) kan bijdragen aan het voeren van de juiste gesprekken, dan kan ik je dit boek zeer aanraden. Het boek brengt fragmenten van wat we weten over goede dialoogvoering – of misschien zelfs het goede leven – bijeenbrengt tot een kloppend geheel. Het biedt een prachtig geïntegreerd verhaal dat heelheid ademt en uitnodigt om te experimenteren en te ontwikkelen. [:]

[:nl]Donna Leon – Wat niet verdwijnt[:]

[:nl]Nog een lekker tussendoortje… Donna Leon neemt Commissario Brunetti mee de lagune op. Na een ongelukkig optreden tijdens een verhoor, verdient de commissaris wat vrije tijd om bij te komen. Hij vindt een huis op een wat afgelegen eiland in de lagune en gaat iedere dag roeien met een oudere man die daar zijn huismeester is. Deze Davide houdt bijen en die verzorgen ze.
Achter Davide gaat echter een heel verhaal schuil en daar komt Brunetti stukje bij beetje achter.
Doet me verlangen naar Venetië; de stad, het varen, de weidsheid, het eten.
Ik vond het weer een goede van Leon. En ook deze keer eindigt het weer met de vraag wat nu rechtvaardig is. Daders komen voor mijn gevoel namelijk nooit voor de rechter in Leons verhalen.[:]

[:nl]Joop van Riessen – Baby vermist[:]

[:nl]Sinds jaar en dag lees ik wat Joop van Riessen schrijft over Anne Kramer en wat er zoal gebeurt in mijn oude buurtje. Het boek leest weer als een trein.
Een jonge moeder loopt met haar kind in de kinderwagen door de Jordaan, gaat pinnen en ontdekt dan tot haar afgrijzen dat haar kind en de kinderwagen verdwenen zijn. Ze stort in, omstanders bellen de politie en een zoekactie komt meteen op gang. Helaas zonder resultaat. Waar is het kind gebleven? Wat was er aan de hand met de moeder? Wie had nog een appeltje te schillen met haar?
Een lekker tussendoortje! [:]

[:nl]Frank Schätzing – De zwerm[:]

[:nl]Meer dan zevenhonderd bladzijden dichtbeschreven tekst heeft Schätzing geschreven over de toekomst van deze planeet. In thrillervorm, een eco-thriller.
Het is een erg spannend boek dat ik nauwelijks kon wegleggen. Dat lukte af en toe ternauwernood als Schätzing bijvoorbeeld een wetenschappelijke beschrijving gaf van het ontstaan van methaanhydraten of van het herkennen van walvissen.
Centraal staat dat de oceanen gebukt gaan onder de invloeden van de mens. Er lijkt een kantelpunt bereikt te zijn als zich simultaan enkele uitzonderlijke fenomenen voordoen, waardoor de mens niet meer kan ontkennen dat er een grens is bereikt. Als de wetenschappers hun krachten bundelen, is het helaas al te laat voor miljoenen mensen.
Schätzing heeft uitgebreid onderzoek moeten doen om dit boek zo goed te kunnen onderbouwen met de laatste stand van de wetenschap (van 2004 welteverstaan). Je leert er veel van en wordt ook uitgedaagd mee te gaan in de gedachte dat de oceanen misschien wel veel meer intelligentie in zich huizen dan de mensheid heeft kunnen verzamelen.
Boeiend, ontregelend en een aanrader.[:]

[:nl]Fernando Aramburu – Vaderland[:]

[:nl]Aramburu heeft een prachtige roman geschreven over Baskenland in de tijd dat de ETA nog actief was. Hij heeft een mooie vorm gevonden door een verhaal over terreur vanuit veel verschillende perspectieven te benaderen. De vrijheidsstrijder, de vermoorde, de moeder van de terrorist, de dochter van het slachtoffer, de echtgenoot, de vriendin, de zoon, de andere zoon, de zus die niet meer kan spreken en zo voort.
Het stimuleert me mijn oordeel uit te stellen. Het stimuleert me naar de humaniteit van iedere betrokkene te speuren; datgene waarmee ik me kan verbinden. En het zorgt ervoor dat ik me anders tot de situatie ga verhouden. Met meer nuance, met meer begrip, met compassie en met mildheid. Petje af! [:]

[:nl]Bart Brandsma – Polarisatie[:]

[:nl]Soms lees je een boek dat iets doet verschuiven in jezelf. Nu, Polarisatie is zo’n boek. Het gaf me inzicht in hoe het huidige politieke en maatschappelijke klimaat ontstaat en gevoed wordt. Wat is de brandstof van het populisme? Heel interessant dus en het stelde mij ook voor vragen. Wat doe ik als het gaat om polarisatie? Wat helpt en wat maakt het erger? Het is goed je daarvan bewust te worden en dit boek van Bart Brandsma geeft in klare taal en kort en krachtig antwoord op deze vragen.
Ik was me nog niet zo bewust hoe het benadrukken van identiteit sterk bijdraagt aan polarisatie. En ook niet dat een tegen-argument kan bijdragen aan het versterken van de andere pool. Dat klinkt als een open deur en misschien ben ik wat langzaam in het bewust doorgronden van hoe het werkt, maar elke kant van de polen is dus dubieus gebied om in te verkeren.

Bart Brandsma gaat gelukkig verder dan een beschrijving van hoe polarisatie werkt. Hij geeft ook zijn ideeën over hoe de kracht van polarisatie te verminderen. En daar komt mijn vakgebied Dialoog om de hoek kijken. Hij pleit ervoor altijd bewust te werken aan het creëren van een sterk midden. Een midden waar de onderwerpen waarom het echt gaat (een bepaalde schaarste) in een dialogische context onderzocht kunnen worden. Dat het voor mensen en in het bijzonder politici de kunst is in het midden de juiste vragen te stellen en aandachtig te luisteren alvorens een ontwikkelingsrichting te kiezen of te stimuleren.

Eigenlijk is dit boek verplichte kost voor iedere politicus, maar eigenlijk zou iedereen het moeten lezen.[:]

[:nl]Esther Perel – Liefde in verhouding[:]

[:nl]Dit boek met een nieuw perspectief op trouw en ontrouw zag ik een half jaar geleden liggen bij een vriend en hij beval het aan. Ik vroeg me af waarom hij het las. Probeerde hij iets wat verborgen was te rechtvaardigen of las hij het uit interesse? Hij zei dat hij het uit interesse las en dat het goed was geschreven. OK, mij boeide het onderwerp ook en ik besloot het aan te schaffen.
Daar lag het dan naast mijn bed; een spannend onderwerp waar ik zelf ook zo mijn betrokkenheid bij had. Pas nu en helemaal door de prachtige aflevering van Zomergasten met Esther Perel, ging ik het boek met interesse lezen.
Het blijkt een goed en boeiend inzicht te geven in wat er zoal met de mens kan gebeuren als er sprake is van ontrouw. Zowel vanuit het perspectief van degene die ontrouw is als van degene die een ontrouwe partner heeft.
Perel plaatst het thema bovendien in een historisch perspectief over hoe het huwelijk zich door de eeuwen heen heeft ontwikkeld van een zakelijke overeenkomst tot een allesomvattende liefdesrelatie. Een hedendaags huwelijk omvat idealiter naast de zakelijke kant van voor elkaar zorgen in voor- en tegenspoed en eeuwige trouw, ook hechte vriendschap, diepe liefde, heftige lust, verstandig ouderschap en raadgeverschap, boeiend vakantiemaatje voor elkaar zijn en wat dies meer zij. Dat is nogal veel gevraagd! Vind dat maar eens in een persoon.
In zo’n exclusieve relatie verwachten sommige partners ook nog dat ze recht hebben op inzicht in de gedachtenwereld van de ander. Althans dat verwachtte ik in eerdere relaties, maar mijn huidige partner maakte daar meteen korte metten mee en vond het heel gewoon dat zijn gedachten de zijne bleven. Dat was even wennen maar al snel heel fijn.
Het boek daagt je uit vanuit veel meer perspectieven naar ontrouw kijken. Bijvoorbeeld ook te onderzoeken waarom mensen het doen en dat het ook niets met hun partner te maken kan hebben, maar gaat om ontwikkeling van delen van zichzelf. Het gaat over patronen uit de jeugd die aan ontrouw ten grondslag kunnen liggen. Over het verlies aan lust als je zelf of je partner helemaal in de zorgzame moederrol opgaat en de andere rollen in een relatie vergeet.
Het is geen pleidooi voor alles kan en mag, maar vergroot je inzicht. Het is wel een pleidooi voor het gesprek erover en meer open minded zijn voor en bewustzijn van de behoeften van jezelf en van je partner.
Ik kan het aanbevelen en zorgde bij mij ook voor heling van oude pijn, omdat ik mezelf er beter door begrijp.[:]

[:nl]Philip Roth – Het complot tegen Amerika[:]

[:nl]Terwijl ik in Amsterdam wachtte op de Wegenwacht las ik in mijn Duitse auto de laatste hoofdstukken van dit boek. Bij aankomst van de gele truck gooide ik het boek op de passagiersstoel en sprong uit mijn auto. Nadat de auto het weer deed, wilde de monteur nog even de lampjes op het dashboard checken. Hij bevroor en zei (gelukkig) meteen dat bij schrok van het boek met het hakenkruis erop (in een Duitse auto!). We hadden er gelukkig snel een goed gesprek over, want bij nader inzien bleek hij al van het boek gehoord te hebben en was hij er nieuwsgierig naar.
Een kleine anekdote om de gevoeligheid voor het hakenkruis nog maar eens te tonen.
Roth schrijft over een Amerika dat in 1940 kiest voor een president die Nazi-sympathieën heeft. Hij pleit ervoor dat Amerika buiten de oorlog blijft en de voormalige bondgenoten laat worstelen in Europa en andere delen van de wereld.
Hoofdpersoon in een joods jongetje van een jaar of acht dat in Newark woont en via hem zien we hoe de familie ten prooi valt aan vervolgingsangst en hun veilige heenkomen ziet vervallen tot een plek waar ze weer pogroms te vrezen hebben. Roth beschrijft de toenemende spanning heel goed en ook hoe deze ontwikkelingen op ieder gezinslid weer een andere uitwerking hebben. Psychologisch knap en qua verhaallijn intrigerend. Ik had voor het eerst sinds tijden weer eens de neiging om eerst de laatste bladzijden te gaan lezen, omdat de spanning me te groot werd.[:]