[:nl]Dit heel oude boekje (1979) stond al een tijdje te wachten om gelezen te worden. Ik kan me als kind nog herinneren dat het het gesprek van de dag was voor mijn moeder.
Het is een fascinerend relaas van psychotherapeut Alice Miller, die – als eerste? – een lans breekt voor het ervaren van oude emoties uit de jeugd om te helen. Kennelijk lag de nadruk in die dagen nog op het erover praten in plaats van echt voelen wat je als kind in al je onmacht hebt doorstaan.
Helaas is het niet zo toegankelijk geschreven en ik moest dus echt doorzetten. Ik denk dat Ingeborg Bosch goed heeft voortgeborduurd op dit gedachtengoed en het toegankelijke heeft gemaakt in de door haar ontwikkelde Past Reality Integration Therapy.
Vanuit historisch oogpunt interessant en mooi dat deze richting is ingeslagen. Aan het eind van het boek gaat Alice Miller nog verder en zegt dat het voor een gezonde democratie en maatschappij noodzakelijk is dat mensen de emoties van hun jeugd onderzoeken. Om zich te bevrijden van angsten zodat haat en zelfbedrog – die aan de wieg staan van nationalisme – kunnen afnemen. Nog altijd een actuele invalshoek![:]