Alle berichten van renate

aanrader fictie, fictie

[:nl]Laura Broekhuysen – Winter-IJsland[:]

Een reactie plaatsen

[:nl]IJsland in kleur, zo zou ik dit boek willen noemen. Ondanks de sneeuw, de wind en de  winterluchten, weet Laura Broekhuysen de IJslandse fjord waar ze met haar gezin is gaan wonen, kleur te geven. Het is een taalervaring die ik niet eerder heb meegemaakt. Prachtig, poëtisch, creatief. Iedere zin wil ik onthouden, omdat ze de taal zo mooi weet aan te wenden om iets gewoons te omschrijven. Twee citaten:

De luwte, schichtig, blijft nooit lang op één plek. Als het eb wordt trekt de zeen een luchtstroom met zich mee in het kielzog, wind wordt de helling af getrokken over ons land. Soms komt hij van vier kanten, we doen een stoelendans om het huis op het ritme van het getij. In het najagen van luwte is de wind sneller dan wij – welke hoek we ook om slaan, hij is ons voor geweest. 

Ook de natuur ondergaat inflatie als je er veel van hebt. Een dal zonder water vind ik nu niet veel bijzonders, terwijl we hunkerden naar zo’n plek toen we dagelijks het Vondelpark doorkruisten. Wijs ik mijn dochter op een regenboog, aankijkt ze ternauwernood op – weer een regenboog? Ik heb er vandaag al vijf gezien.

[:]

aanrader non fictie, non fictie

[:nl]Wendy van Eijnatten – Lost[:]

Een reactie plaatsen

[:nl]Heel indrukwekkend boek over de zoektocht naar Jan van Boeckel, de oom die tijdens de Tweede Wereldoorlog verdween in het Nazi systeem van gevangenissen, concentratiekampen en dodenmarsen. Heel zorgvuldig geschreven met toelichting op iedere snipper van bewijs die achteraf terug te vinden was. Wendy van Eijnatten ging naar de locaties, speurde in archieven en sprak bovenal met de nog levende ooggetuigen of kinderen van ooggetuigen. Zeer de moeite waard om te lezen en om een begrip te krijgen van de mix van avontuur, verzet, lijden en de gewelddadige machinaties van het Nazi regime.[:]

aanrader non fictie, non fictie

[:nl]Marshall Rosenberg – Geweldloze Communicatie [:]

Een reactie plaatsen

[:nl]Onlangs zag ik op youtube een workshop van Marshall Rosenberg over Geweldloze Communicatie. Ik heb drie uur gefascineerd zitten kijken. Wat me fascineerde was de neutrale houding van Rosenberg waarmee hij iedere workshopdeelnemer tegemoet trad. Ik zag in de praktijk gebeuren hoe ‘je oordeel opschorten’ eruit ziet. Prachtig om te zien en toen bedacht ik me had zijn boek nog ongelezen in mijn boekenkast stond.
Dat boek heb ik de afgelopen week gelezen. Een mooi praktisch boek over empathische communicatie. Empathisch zijn naar jezelf en naar de ander. Luisteren en spreken met oog en oor voor je eigen gevoelens en behoeften. Marshall zegt dat mensen eigenlijk maar twee dingen zeggen: “Please” en “Thank you”. Het is de kunst de “Please” te horen in wat de ander en wat jezelf zegt. Mooi boek dat goed kan helpen om communicatie te verbeteren! [:]

aanrader non fictie, non fictie

[:nl]Karin Bojs – Mijn Europese familie[:]

2 reacties

[:nl]Zoals je misschien weet ben ik de afgelopen jaren geïnteresseerd geraakt in boeken over archeologie van de pre-historie en de geschiedenis van Nederland en dan vooral in relatie tot mijn eigen stamboom. Al een paar jaar ben ik bezig mijn voorouders in kaart te brengen en ik heb inmiddels rond de 3000 voorouders gevonden (volgens de archieven, ervan uitgaande dat niemand over zijn/ haar ouderschap heeft gelogen). Ik vind dat super interessant om te doen en spendeer daar mijn verloren uren aan.
En nu is er het boek van Karin Bojs. Daarin verbindt zij wat wij vanuit de archeologie weten met hedendaagse DNA onderzoek. Ze heeft het boek vanuit een persoonlijk perspectief geschreven en neemt de lezer dus aan de hand van haar eigen verhaal mee door de geschiedenis. Het levert een heel toegankelijk en boeiend boek op, waarin een complex onderzoeksveld – dat van DNA onderzoek – ineens begrijpelijk wordt.
Het is voor het eerst dat ik over haplogroepen hoor en hoe je uit mitochondriaal DNA, dat van moeder op kind wordt doorgegeven, nog steeds sporen van oeroude voorouders kunt vinden. Stam je van jagers af of van landbouwers die in verschillende golven Europa binnentrokken? Daarvan zijn nog steeds stukjes informatie vindbaar in ons DNA.
Een paar jaar geleden had ik al eens DNA onderzoek laten doen, maar omdat de techniek zo snel gaat, laat ik het nu specifieker onderzoeken.

Mijn globale afkomst volgens DNA
[:]

fictie

[:nl]Charlotte Brönte – Jane Eyre[:]

Een reactie plaatsen

[:nl]Een muf ruikend boek uit een inboedel van ik-weet-niet-wie. En toch dacht ik: misschien maar eens lezen dat boek uit 1847 dat iedereen kent. En ik werd niet teleurgesteld.
Bij de laatste hoofdstukken en al helemaal bij de laatste bladzijdes heb ik flink wat tranen gelaten.
Brönte schrijft over een weesmeisje dat ondanks alles haar weg in de wereld vindt. Via een haatdragende tante naar een armoedige kostschool om vervolgens gouvernante te worden van een klein meisje.
In haar nieuwe huis slaat de liefde toe. Helaas een onmogelijke liefde. Brönte schetst totaal geloofwaardige karakters: je ziet ze lopen en je snapt hoe Jane zich tot hen verhoudt.
Het is een tijdloze roman. Heerlijk om bij weg te dromen.[:]

aanrader non fictie, non fictie

[:nl]Jos Kessels, Erik Boers, Pieter Mostert – Vrije ruimte[:]

Een reactie plaatsen

[:nl]Vrije ruimte, als we die toch maar meer voor onszelf konden organiseren. Vrije ruimte buiten de tijd om te reflecteren, te werken aan meesterschap en stil te staan bij de grote vragen. Zoals de ultieme vraag: Wat is het goede leven?
Een ondertitel van dit boek luidt: Klassieke scholing voor de hedendaagse praktijk. Dat is het precies. Op heel toegankelijke wijze met goede voorbeelden uit de praktijk, schetst dit drietal hoe we in deze tijd onze scholing ter hand kunnen nemen. Geen vakscholing, maar levensscholing. Via de grammatica (hoe te verwoorden), de retorica (hoe vrijmoedig te spreken) en de dialectica (hoe te redeneren) naar de ethica: het meesterschap.
Ik heb bijzonder genoten van dit boek, omdat het een verademing is weer stil te staan bij zorgvuldig redeneren in tijden van nepnieuws. En voor wie denkt dat het een rationele exercitie is, lees het boek: zowel hoofd, hart als buik worden aangesproken als bronnen van weten.
Naast veel nieuwe inzichten, sprak mij in het bijzonder aan het begrip ‘hegemonikon’. Dat is een begrip van de stoïcijnen voor “innerlijke stuurman”:

“De innerlijke stuurman doet niet alleen een beroep op mijn verstandelijke vermogens of argumentatieve vaardigheid, maar ook op mijn houding, de kwaliteit van mijn betrokkenheid, de aard van mijn verbondenheid met de kwestie en met de mensen die er een rol in spelen.”

Ik ga in mijn dagboek zo nu en dan in gesprek met deze innerlijke stuurman en dan doe ik vaak interessante ontdekkingen. Daar blijkt ook een term voor te zijn: reflectief dagboek schrijven. En ik vraag mezelf meteen af of dat ook niet een mooie vorm kan zijn om aan te bieden bij coaching. Kortom: voldoende inspiratie![:]

aanrader fictie, fictie

[:nl]Daniel Kehlmann – Tijl[:]

Een reactie plaatsen

[:nl]Het lijkt erop dat ik van het ene mooie boek in het andere overga. Dit boek van de Duitse schrijver Daniel Kehlmann is een heerlijk verhaal dat zich afspeelt in de zeventiende eeuw. Kehlmann voert Tijl Uilenspiegel ten tonele, alhoewel die volgens oude verhalen eerder in de veertiende dan de zeventiende eeuw door Europa trok. Maar dat maakt niet uit, want Tijl is een uiterst fascinerende figuur en zou dat zijn in iedere eeuw waarin hij geleefd zou hebben. Een man die zijn publiek op magistrale manier kan bespelen, die niet schroomt te zeggen waar het op staat en iedere keer weer slim een uitweg weet te vinden.
Kehlmann benut Tijl om een belangrijk deel van de Duitse geschiedenis te beschrijven: de dertigjarige oorlog. Tijdens deze chaotische oorlog werd zo huisgehouden bij onze oosterburen, dat het land er aan het eind van die dertig jaar totaal verwoest bij lag. De Duitse bevolking (het land bestond nog uit veel vorstendommen, vrijstaten en landen) heeft daar vast en zeker een trauma opgelopen omdat het van alle kanten werd aangevallen en verwoest.
Wat ik vooral erg mooi vond was de magie die Kehlmann in het boek verwerkt. Wat is er echt en wat is een verzinsel? Wie leeft en wie is al dood? Je weet het soms niet.[:]

aanrader non fictie, non fictie

[:nl]David Van Reybroeck & Thomas d’Ansembourg – Vrede kun je leren[:]

Een reactie plaatsen

[:nl]Een klein maar heel fijn boekje. David Van Reybroeck en Thomas d’Ansembourg beschrijven heel toegankelijk wat er nodig is om een vredige samenleving te creëren met elkaar. Ze baseren zich niet alleen op mooie woorden een aansprekende citaten, maar geven aan via welke praktische en wetenschappelijke onderbouwde wegen we kunnen werken aan innerlijke vrede.

Want als echte vrede, duurzame, fundamentele en gezamenlijke vrede, met persoonlijke vrede begint, is het in het algemeen belang absoluut noodzakelijk om massaal te investeren in echte geestelijke hygiëne.

Te beginnen op scholen. Laten we kinderen leren hoe ze de rust in zichzelf kunnen vinden in de hectische wereld. Hoe mooi zou dat zijn. En de wetenschappelijke bewijzen zijn overweldigend dat dat goede resultaten oplevert voor het welzijn van de kinderen zelf en voor hun samenleven.
Klein boekje, gewoon even lezen![:]

aanrader fictie, fictie

[:nl]Robert Seethaler – De Weense sigarenboer[:]

Een reactie plaatsen

[:nl]In deze roman vertelt Seethaler het verhaal van Franz, een jongen die opgroeit in een eenvoudige omgeving aan een meer. Op een dag vertrekt hij naar Wenen om als leerjongen van een sigarenboer te gaan werken. In Wenen ontdekt hij gaandeweg het leven van een jongeman, maar dat brengt hij hevig in verwarring. Gelukkig kan hij te rade gaan bij een klant van de sigarenboer; een professor in de psychoanalyse genaamd Freud. Zij ontwikkelen een vriendschap, die Seethaler prachtig onder woorden brengt.
Het is de puurheid van de jongeman die ontroerend mooi beschreven wordt. Het decor van een Oostenrijk dat rond 1938 moet kiezen tussen de eigen koers of aansluiting bij Duitsland, biedt een benauwend perspectief.
Een prachtig geschreven boek dat me net als zijn eerder vertaalde boek aangreep. Eenvoudig maar zeer treffend taalgebruik. En mooie magische momenten. [:]

aanrader non fictie, non fictie

[:nl]William Isaacs – Dialogue and the art of thinking together[:]

Een reactie plaatsen

[:nl]Hebben jullie dat ook wel eens, dat je een boek leest, er een potlood bij pakt en dan zo’n beetje alles gaat aanstrepen? Nou, zo’n boek is dit boek van William Isaacs. Ooit heb ik het diagonaal gelezen, maar nu drong de inhoud pas echt tot me door.

Het boek uit 1999 is een soort bijbel van dialoog. Isaacs is erin geslaagd in 400 bladzijdes de essentie te vatten van het waarom van dialoog, maar geeft tegelijkertijd ook praktische handvatten voor dialoogvoering. Het boek heeft ook een gelaagdheid, waardoor je als beginner misschien weer andere dingen leest dan als ervaren dialoogbeoefenaar.

Het boek begint met uitleg over wat dialoog is. Daarna behandelt Isaacs wat nodig is om een goede dialoog te voeren:

  • 4 vaardigheden: luisteren, respecteren, oordeel opschorten en je uitspreken
  • voorspellende intuïtie over patronen in gedrag
  • een goede setting creëren.

Isaacs geeft bij alles wat hij aandraagt aansprekende voorbeelden.
Hij eindigt het boek met  mogelijkheden voor toepassing van dialoog, zowel in zakelijke als in maatschappelijke context.

Voor mij is het extra leuke dat Isaacs allerlei andere onderzoekers aan het woord laat of citeert waarin ik me al eerder heb verdiept: Argyris, Bohm, Schön, Scharmer, Senge, Bateson, Schein, Zohar, Beer, Wilbur, Wheatley. En ook relatief nieuwe namen die nieuwe werelden openen: Kantor, Garrett. Het is daardoor een integrerend boek waarin veel samenkomt. Al met al een aanrader voor iedereen die professioneel aan de slag is of wil gaan met dialoog.[:]