Alle berichten van renate

Tom Wolfe – Ik ben Charlotte Simmons

Na “A man in full” eindelijk weer een dikke pil van Tom Wolfe. Ik had erg genoten van de vorige en mijn verwachtingen waren dan ook hoog gespannen.
Het was weer een heerlijk boek met een prachtige schets van de Amerikaanse samenleving, meer in het bijzonder van het 21ste-eeuwse universiteitsklimaat.
Net als Thomas Rosenboom kan Wolfe de dreigende ondergang van mensen prachtig beschrijven. Alleen in dit boek bleef hij mild, zonder de genadeloosheid van zijn vorige roman.
Charlotte Simmons is een beschermd opgevoed keurig meisje uit een Zuidelijk staat, die het geluk heeft te mogen studeren aan een topuniversiteit in het Noordoosten.
Die “top”-heid brengt haar aan het tobben, want dat blijkt niet zo top te zijn. In feite is het één grote deceptie en cultuurschok.
Volop genieten van 700 bladzijden, maar niet de hoogte van “A man in full”.

Ingeborg Bosch – De herontdekking van het ware zelf

Een pittig boek dat ik iedereen kan aanbevelen.
Ik ben heel wat uurtje bezig geweest met lezen, denken, schrijven, analyseren, piekeren, overwegen, beschuldigen, huilen, twijfelen en meer.
Met andere woorden: dit boek stemt tot nadenken en kan je veranderen.
In grote lijnen gaat het boek over het analyseren van je afweermechanismen.
Herken je gedrag dat disproportioneel is. Vraag je af waarom. Graaf en zoek in je geschiedenis naar de reden voor de dispropotionele reactie. Ga terug naar de oude gebeurtenis en voel het effect ervan. Ervaar het, maar realiseer je dat je nu leeft en niet toen.
Eigenlijk een zelftherapieboek.

Renate Dorrestein – Zolang er leven is

Spannend, treffend, vlot geschreven. Het is een mengvorm van thriller en roman; een thrillerige roman?
Een baby wordt uit een wandelwagen gestolen, terwijl iedereen dacht dat de ander voor de baby zou zorgen. Een goed gegeven voor beschuldiging, schuldgevoel en wantrouwen. Een bom onder de onderlinge verhoudingen.
Dorrestein werkt het goed uit. Ze is een verhalenverteller zoals ik ze graag lees.

Sebastian Haffner – Kanttekeningen bij Hitler

Zeer interessant boek met een analyse van Hitler.
Het boek bestaat uit een aantal korte hoofdstukken in klare taal en boeiend geschreven. Haffner schreef het boek in 1978 en het was toen een gedurfde analyse. Gedurfd omdat hij naast de hoofdstukken “Misdrijven”, “Fouten” ook een hoofdstuk “Successen” schreef, wat in combinatie met de naam Hitler toch bizar overkomt. Maar hij schrijft het zo helder en met ruimte voor zijn eigen emoties over de keuzes, dat het kan en boeiend is om te lezen.
Ik vind het ook een goed boek om te begrijpen onder welke omstandigheden zo’n uiterst misdadig type de ruimte krijgt. Als een soort waarschuwing om alert te zijn op vreemde vogels die ook het huidige machtsvacuum – want ik vind dat daar nu sprake van is – willen gebruiken om extreme standpunten aan de man te brengen.
En gedateerd is het niet ondanks het schrijfjaar 1978.

Patricia Cornwell – Sporen

Prima thriller van Cornwell.
Kay Scarpetta wordt naar Richmond teruggelokt om de dood van een vijftienjarig meisje te onderzoeken. “Haar” pathalogische dienst verkeert na vijf jaar in een staat van verwaarlozing. Pete Marino komt mee, Lucy is verwikkeld in haar eigen perikelen en Benton zit in Aspen te hopen op de komst van Scarpetta. Iedereen doet dus weer mee.
Laat Scarpetta zich verleiden om terug te keren naar Richmond?

Veit Heinichen – Vetes

Goede misdaadroman van Heinichen die is gesitueerd in de Italiaanse stad Triëste.
Een vergelijking met Donna Leon gaat goed op. Beiden maken treffende sfeertekeningen van het Noorditaliaanse leven.
Het verhaal is spannend en goed geschreven.
De vertaling is slordig: “meer” in plaats van “zee”…
Een aanrader voor liefhebbers van Donna Leon en Henning Mankell.

Laura Schlessinger – The Proper Care And Feeding Of Husbands

De manier waarop Dr. Laura vrouwen en mannen ten tonele voert bevordert het lezen van het boek niet. Ze stapelt het ene stereotype op het andere en simplificeert enorm. Ik vroeg me af of die mensen die ze beschrijft echt bestaan. Het was een troostende gedachte dat het Amerikanen betreft en dat wij zo ècht niet zijn.
Volgens Dr Laura willen mannen alleen “the 3 A’s, acceptance, approval, and affection”.
Zo simpel is het. En werkende vrouwen vragen om moeilijkheden.
Toch zat er helaas een kern van waarheid in de boodschap:
Zorg dat je aandacht en tijd voor elkaar houdt ondanks werk, vrienden, hobby’s, kinderen en familie. Geef elkaar de ruimte om individuele dingen te doen. Begin een gesprek bij thuiskomst niet met zeuren. Reserveer wat energie om met elkaar te vrijen. Laat de ander niet raden naar je zorgen of ergenissen.
En nog wat van die cliché’s die we kennen maar die we in het leven niet altijd even gemakkelijk weten te realiseren.