Categorie archieven: fictie

Jens Christian Grøndahl – De tijd die nodig is

Ingrid Dreyer krijgt een telefoontje dat haar zoon vastzit op het politiebureau. Ze is voor haar werk in het buitenland, maar spoedt zich terug naar Kopenhagen. Tijdens de terugtocht probeert ze te achterhalen hoe het zover heeft kunnen komen. Wat is haar rol? Was het de echtscheiding? Is het zijn pubertijd? Spoort ze wel?
Vooral de invloed van haar grootmoeder op haar moeder en op Ingrid zelf is een mooie lijn in het boek, die Grøndahl treffend en herkenbaar verwoordt. De scene over het etentje bij haar stiefbroer en gezin thuis was het mooist. Over hoe je door je eigen gesteldheid een gezellige avond door onhandigheid op de spits kunt drijven.
Dit boek is weer een aanrader!

Adriaan van Dis – De wandelaar

Van Dis schrijft over een zielige man, die een beetje onhandig is en niet goed raad weet met het leven. Hij hoeft niet (meer) te werken voor zijn geld en wandelt door Parijs. Ik heb het niet zo op onhandige mannen en raakte daardoor niet lekker in het verhaal. Het boek is goed geschreven en grappig en geloofwaardig, dus daar ligt het allemaal niet aan. Conclusie: aardig boek.

Elizabeth Gilbert – Eten Bidden Beminnen

Liz Gilbert is vastgelopen en moet iets ondernemen om haar leven weer op orde te krijgen. Ze besluit vier maanden te genieten in Italië, vier maanden spiritueel actief te zijn in India en daarna vier maanden in Indonesië alle nieuwe indrukken te integreren. Gilbert schrijft in een luchtige stijl en met humor. Van de maanden in India heb ik veel opgestoken over mediteren en yoga. Heerlijk vakantieboek!
(Dank voor de tip, Ineke.)

Charles Lewinsky – Het lot van de familie Meijer

Lewinsky heeft een familiegeschiedenis geschreven over vijf generaties Meijers in Zwitserland van 1871 tot 1945. Het is een dik boek (658 p), maar het leest als een trein. Lewinsky weet de personages met een paar rake zinnen te typeren, waardoor je snel deelnemer bent van het verhaal. Anderszijds blijft het de eerste helft van het boek toch wat afstandelijk, misschien wel omdat je het perspectief steeds wisselt tussen de personages.

De tweede helft is anders, omdat de familie echt tot leven is gekomen en aan het eind pinkte ik zelfs een traantje weg bij een mooi en liefdevol familiegebaar. Verweven in het verhaal is het opkomende antisemitisme; altijd erg pijnlijk om te lezen.

Richard Bach – Jonathan Livingston Seagull

In 1989 kreeg ik dit boekje en helaas kan ik uit mijn boekenregister niet meer achterhalen van wie. Ik las het toen en vond het prachtig. Nu las ik het opnieuw en vond het mooi. De eenvoud ervan vooral.
Jonathan is een jonge meeuw die perfect wil kunnen vliegen. Zijn volk staat dat soort extravagant echter niet toe, maar Jonathan gaat toegewijd zijn eigen weg. Dat brengt hem tot grote hoogte, grote inzichten en een nieuw leven. Inspirerend!

Robert Anker – Nieuw-Lelievelt

Wies is dochter van een aannemer die verdacht wordt van collaboratie met de Duitsers tijdens de tweede wereldoorlog. Anker beschrijft het leven van deze vrouw en schept daarbij een mooi tijdsbeeld van de decennia na de WOII. Tegelijkertijd wijzer geworden van architectuur stromingen van het tweede deel van de vorige eeuw. Goed geschreven, maar geen topper. Daarvoor ontbreekt het gevoel van nabijheid met het verhaal.

Henning Mankell – Italiaanse schoenen

Mankell waagt zich soms aan een ander genre en deze keer de psychologische roman. Het lukt ‘m aardig. Ik heb het boek gemakkelijk uitgelezen. Toch haalt het niet het niveau van vergelijkbare romans. Ik vond dat hij af en toe teveel schreef en te weinig overliet aan de verbeelding. Ook zag ik het leggen van verbindingen in de tekst soms mijlenver aankomen. Een subtiele beschrijving die geen hint in zich heeft en daarna verrassend terugkeert in het verhaal, is nog niet zo eenvoudig in te weven. Dat is bij misdaadromans toch echt anders.

Meir Shalev – Russische roman

Meir Shalev schrijft altijd een beetje op de grens van werkelijkheid en droomwereld. Zo ook in deze roman over een groepje pioniers uit Rusland die hun dorpje opbouwen in Israël. De roman slingert heen en weer tussen heden, verleden, ver verleden en gisteren. In de hoofdrol is een goedige man die als geen ander observeert en (af)luistert, maar weinig tekst heeft. Het bevalt me goed om zo’n tijdje in het dorp mee te leven, maar een beetje meer vaart had het toegankelijker gemaakt.

Ian McEwan – Zaterdag

Eindelijk dan toch een McEwan gaan lezen. Het stond al heel lang op mijn lijst, maar kwam er niet van. En nu heb ik spijt dat ik zo lang heb gewacht. Wat een prachtig boek!!
McEwan beschrijft een dag uit het leven van een Londonse neurochirurg. Een dag waarop het onrustig is van binnen, waarin hij veel prikkels krijgt en toch stug doorgaat. De schrijverskunst van McEwan gunt ons een blik in de hoofdpersoon. We weten wat hij denkt, voelt, doet, wat hem beweegt. En zo realistisch.
Het blijkt uiteindelijk geen doorsneedag te zijn, maar ondanks dat blijft de neurochirurg overeind en dat is hoopgevend.
Prachtig boek en dus een aanrader!