Een nuchtere en rake beschrijving van een onvervulde kinderwens.
Het boek heeft bij mij een snaar geraakt. Vooral de laatste hoofdstukken.
Het is toegankelijk geschreven en echt de moeite waard.
Niet alleen voor mensen die zelf meemaken wat het is om geen kind te kunnen krijgen, maar ook voor iedereen die van nabij meeleeft met vrienden of familie.
Zelfs als ervaringsdeskundige begrijp ik nu nog beter wat er omgaat in mensen die dit meemaken.
Categorie archieven: fictie
Isabel Allende – Portret in sepia
Heerlijk boek met verhalen. Want verhalen vertellen dat kan Allende. Ik waande me in Chili.
Maar… er zitten wel heel veel verhalen in dit boek en dat gaat wat mij betreft ten koste van de diepgang.
Want hoe goed ken ik de hoofdpersoon Aurora nu eigenlijk. Wat gaat er nu echt in haar om.
Ik denk dat het te maken heeft met de sprongen in de tijd die Allende maakt.
Zo af en toe gaan er jaren in een alinea. Dat was kennelijk nodig om het boek niet te dik te maken.
Ik heb heerlijk gelezen, maar mijn wens voor het volgende boek is: dikker en dieper.
Pauline Slot – Blauwbaard
Haalt het niet bij de vorige roman “Zuiderkruis”.
Toch las het lekker weg en was het een aardig verhaal.
De relatie van hoofdpersoon Maria tot haar eigen dochter Isabel vond ik weinig realistisch beschreven.
Jens Christian Grøndahl – Stilte in oktober
Prachtige roman die toch ook onrust heeft veroorzaakt.
Tijdens het lezen van dit boek over een man die niet weet waarom en waarheen zijn vrouw op reis is gegaan, had ik voortdurend het idee dat mijn denkwereld werd beschreven.
De schrijver schrijft wat iedere dag in mijn hoofd omgaat. De identificatie met de hoofdpersoon was haast bedreigend.
Een kleine illustratie van mijn rare gevoel: In het boek wordt een aantal schilderijen beschreven. Een reproductie van een ervan hangt op mijn koelkast, een tweede staat op mijn netvlies en van een derde bewaar ik een reproductie bij mijn dierbare spullen.
Toeval?
Jessica Durlacher – De dochter
Goed verhaal. Lekker geschreven.
De meeste vrouwelijke schrijvers kiezen voor een vrouw als hoofdpersoon.
Durlacher schrijft dit boek vanuit het perspectief van een man en het is totaal overtuigend, wat mij betreft.
De tweede wereldoorlog speelt een hoofdrol. En iedereen heeft een unieke manier om die periode een plaats te geven in het leven.
Aanrader.
Elle Eggels – Het huis met de zeven zusters
Dit boek las lekker weg onder een zwaar dekbed in een halve griep-roes.
Zoals op de voorkant van het boek ook staat, is het “een meeslepend verhaal”.
Een familiegeschiedenis van een groot gezin met veel vrouwen, en mannen die niet aan hen kunnen tippen.
Het boek is vergelijkbaar met de boeken van Allende.
Voor vakantie of tussendoor.
Lisette Lewin – Een hart van prikkeldraad
Meeslepende roman.
Het boek geeft een beeld van de oorlogsjaren uit een – voor mij – nieuw perspectief, namelijk een Nederlandse meisje dat het met de Duiters houdt.
Echt begrijpen deed ik de hoofdpersoon (gelukkig) niet.
Ondanks dat vond ik het een geloofwaardig verhaal. Het toont weer eens aan hoe belangwekkend een veilige en liefdevolle jeugd is.
Bernhard Schlink – De liefdesval
Werkelijk prachtige en zeer krachtige verhalen.
Een absolute aanrader.
Verhalenbundel van een Duitse schrijver die woorden geeft aan de gevoelens van jonge Duiters,
die vanwege de Tweede Wereldoorlog nog steeds anders worden bejegend.
Rudy Kousbroek schreef in NRC Handelsblad:
“Ik heb nog nooit een boek gelezen dat zo’n inzicht geeft
in hoe het is om een Duitser te zijn,
jong genoeg om met die hele ellende niets te maken te hebben gehad,
en tot de ontdekking te komen dat je er een diepe binding mee hebt
waar geen macht ter wereld je uit kan verlossen.”
Conny Braam – De woede van Abraham
Prachtig verhaal en een zeiltocht door het Noordzeekanaal krijgt een hele nieuwe lading.
Het verhaal gaat namelijk over de sociale situatie rond het graven van dit kanaal.
De onrust, de vrees voor het onbekende, vluchten. Deze thema’s beschrijft Conny Braam door een aantal mooie personages.
Een aanrader.
Jens Christian Grøndahl – Lucca
Bijzonder boek waarin Grøndahl de gedachtenwereld van mensen zeer treffend heeft neergeschreven.
Ik had de neiging in de kantlijn te gaan strepen voor passages die mij heel erg troffen.
De man en vrouw vertellen elkaar over de liefdes in hun leven. De verhaallijn is ingenieus in elkaar gewoven.
Een psychologische roman die het absoluut waard is gelezen te worden.