Donna Leon heeft een goede thriller met diepgang geschreven. Hoofdpersoon commissario Brunetti heeft het moeilijk nadat hij een dood meisje uit het water heeft gehesen. Tijdens zijn zoektocht stuit hij op veel zwijgen en vooroordelen.
In de boeken van Leon komen misdaadzaken haast nooit bij de rechter en dat doet wat met je rechtvaardigheidsgevoel. Die worsteling en de creatieve manier waarop Brunetti daarmee omgaat blijft me boeien.
Categorie archieven: misdaad
Arnaldur Indriðason – Het Koningsboek
Spannende roman die in de jaren 50 is gesitueerd en de speurtocht naar de middeleeuwse Edda beschrijft. Een jonge talentvolle middeleeuwse manuscriptenlezer wordt door zijn hoogleraar uitgenodigd mee te helpen de Edda te vinden. Het boek is tijdens de Tweede Wereldoorlog zoekgeraakt.
Ook zonder de oude knorrepot Erlendur schrijft Indriðason goede boeken!
Henning Mankell – De Chinees
Goed en boeiend boek van Mankell. Het is een deels historische roman. Dat is een genre dat ik nog niet van hem had gelezen en dat doet hij prima. Hij beschrijft de krachten van het nieuwe China en gaat terug naar de bouw van de spoorwegen door de USA. Vooral het inkijkje in de Chinese ontwikkelingen vond ik erg de moeite waard.
Liza Marklund – Levenlang
Weer een heerlijke en spannende Annika Bengtzon roman. Marklund neemt me mee in het leven van de journaliste. Haar boeken zijn altijd een combi van werk en privé en hoe uitdagend het is deze twee te combineren. Bij Annika loop het privé flink uit de hand, nadat de vorige roman eindigde met een uitgebrand huis en een ex die bij zijn minnares intrekt.
In het boek staat een moord op een politieman centraal. Zijn vrouw wordt in zeer verwarde toestand in de woning aangetroffen en blijkt hem te hebben omgebracht. Hun zoontje is spoorloos. Annika is eigenlijk een soort Peter R. de Vries van Zweden.
Gianrico Carofiglio – De onbewuste getuige
Goed en soepel geschreven misdaadroman van Italiaanse antimaffiamagistraat. Het verhaal draait om een advocaat, die in een crisisperiode is beland. Naast zijn persoonlijke beslommeringen verdedigt hij ook een man die een kind heeft ontvoerd en vermoord. Dode kinderen zijn altijd emotionele zaken waardoor een tunnelvisie kan ontstaan als er een verdachte in beeld komt. Het leest als een trein en is spannend. Aanrader!
Patricia Cornwell – Dodenrol
Net uitgekomen en natuurlijk meteen gelezen. Die Scarpetta-thrillers behoren tot het vaste leesrepertoire. Het is weer spannend en zit weer slim in elkaar. En toch, de typetjes beginnen me te vervelen. Die maffe mensen die van boven flink in de war zijn, zodat de dialogen lezen als verslagen uit een psychiatrische inrichting. Ook vraag ik me af of haar boeken te lezen zijn voor mensen die Lucy en Pete Marino nog niet kennen uit de eerdere boeken.
Centraal staat een seriemoordenaar die het heeft voorzien op een tenniskampioene. Hij is soldaat geweest in Irak en heeft daar een trauma opgelopen dat op akelige wijze naar buiten komt.
Dus ja het was weer spannend, maar toch ook een beetje verveling met de wijze van schrijven.
Henning Mankell – Kennedy’s brein
Goede roman (of is het nu een thriller) van Mankell over een vrouw die haar zoon verliest. Ze kan niet bevatten waarom hij zelfmoord heeft gepleegd en graaft in zijn leven naar de oorzaak. Al gauw komt ze tot de conclusie dat het geen zelfmoord kan zijn geweest. Haar zoektocht leidt haar over de hele wereld. Vooral de delen die spelen in Mozambique zijn zeer boeiend en spreken tot mijn verbeelding. Aanrader dus.
Donna Leon – Kinderspel
Het jaarlijkse genoegen van een nieuwe van Donna Leon. Centraal staat deze keer de illegale adoptie. Het leest weer lekker weg, maar ik heb wel de indruk dat er een andere vertaler aan te pas is gekomen. De taal is was ruwer van opbouw en woordkeuze.
Saskia Noort – Afgunst
Dunnetje over een man die zijn ex maar niet kan loslaten. Vanwege de spannende maand kreeg half Nederland dit boekje kado. Ben niet onder de indruk van de stijl van Noort. Ik houd het bij de Scandinaviërs.
Arnaldur Indriðason – Winternacht
IJsland is koud en eenzaam. Zo ook de hoofdpersonen in deze thriller. Het boek is iets trager dan de vorige werken van Indriðason. De kern van de zaak, immigranten in een minder welvarend deel van de stad, is erg actueel. De soms wat gedeprimeerde Erlendur is weer prachtig neergezet, waardoor ik iedere keer met hem meeleef.