[:nl]Ken Wilber, grondlegger van het integrale gedachtengoed ging onlangs een artikel schrijven over wat hij zag gebeuren in de USA rond en na de verkiezing van Trump. Om wat er gebeurde ook te verwoorden in termen van Spiral Dynamics, een universeel model dat ontwikkeling beschrijft. Dat mondde uit in een boekje van 80 pagina’s, in het Engels en gratis te downloaden.
Het is pittig kost, maar wel zeer boeiend. Het geeft een plausibele verklaring voor de verkiezing van Trump en het sterke anti-sentiment tegen de elitaire vooral Democratische orde. Het boek zette me erg aan het denken en ik ga er graag over in gesprek. Vandaag ben ik er echt even voor gaan zitten om het uit te lezen en aantekeningen te maken.
Wilber schrijft niet heel toegankelijk en verwacht ook al best een zekere kennis van Spiral Dynamics, bovendien herhaalt hij zichzelf veel in het boekje. Maar ondanks dat alles, kan ik het toch aanraden om te lezen. Om te begrijpen in welke tijd we leven en wat we kunnen doen om de huidige situatie ten goede te keren. Opnieuw is de boodschap: COMPASSIE en INCLUSIE.[:]

[:nl]Het idee van een basisinkomen fascineert me. Hoe mooi zou het zijn als we daarmee de armoede kunnen elimineren. In discussies erover strandde ik echter steeds op een gebrek aan argumenten voor het financieren van zo’n basisinkomen. Dus – dacht ik – dan maar eens een boek erover lezen.
Rutger Bregman schrijft heel toegankelijk en snijdt super interessante onderwerpen aan in het boek. Eigenlijk gaat het meer over een moderne utopie dan sec over het basisinkomen. Bijvoorbeeld het idee om wereldwijd de grenzen voor personenverkeer opheffen. Hoe zou dat uitpakken? En het dilemma tussen geven en verkopen in de ontwikkelingshulp.
Maar de reden waarvoor ik het boek had gekocht, een solide onderbouwing vinden voor de financiering van een basisinkomen, die vond ik helaas niet. [:]

[:nl]Generatie Z gaat over de jongeren die tussen 1995 en 2012 zijn geboren. In het laatste hoofdstuk kondigen de schrijvers aan dat dit waarschijnlijk de laatste generatie is. Niet dat de wereld vergaat, maar dat generaties niet meer zo te onderscheiden zullen zijn, dat er steeds meer sprake is van een integrale wereldwijde levensstijl. Dat gevoel kreeg ik al tijdens het lezen van dit boek, want veel van wat voor generatie Z geldt, vind ik ook op mezelf (1970) van toepassing zijn.
Eigenlijk gaat het boek over de Vierde Industriële Revolutie en de impact hiervan op ons leven. Hoe we samenwerken. Hoe we ontmoeten. Hoe privé en werk integreren. Pragmatisme. Het steeds meer loslaten van dogma’s.
Interessant om te lezen en tegelijkertijd past een boek haast niet meer bij dit verhaal, omdat de werkelijkheid van 2017 het papier van 2016 alweer rechts inhaalt. Een dynamische website over en door Generatie Z, waarin nieuwe inzichten onmiddellijk worden geïntegreerd en gedeeld, zou beter passen.[:]

[:nl]Human Design is een theorie over hoe mensen in elkaar zitten. In Human Design komen allerlei wetenschappelijke stromingen (biochemie, genetica, sterrenkunde, kwantummechanica) en esoterische systemen (astrologie, chakraleer, kabbala, I Tjing) samen in een alomvattende theorie over de blauwdruk van mensen. De theorie spreekt van vier typen mensen die, ieder hun eigen strategie in het leven hebben. Hoe meer je volgens deze strategie kan leven, hoe moeitelozer je leven zich voltrekt. Interessant!
Mijn strategie in het leven is “antwoorden” en daarvoor is het belangrijk dat ik goed luister naar de reacties van mijn lichaam als er een vraag/voorstel langskomt. Volgens de theorie van Human Design kan ik mezelf erin trainen steeds beter aan te voelen wanneer is Ja of Nee moet antwoorden.[:]

[:nl]De ondertitel luidt: “Hoe elkaar (terug) te vinden en niet (meer) kwijt te raken”. Een boek waarin Ingeborg Bosch, de ontwikkelaar van de Past Reality Integration-therapie, vanuit de bril van PRI kijkt naar de liefdesrelatie. Een logisch en mooi boek, omdat het redeneert vanuit het kader dat je alleen aan de relatie kunt werken door aan jezelf te werken:

Een van de grootste problemen in relaties is dat we de neiging hebben om de oorzaak van onze eigen nare gevoelens op onze partner te projecteren. Zij deed dit. Hij deed dat. En ga zo maar door. Het is natuurlijk ook echt heel moeilijk om steeds eerst binnen in jezelf te kijken wanneer je je boos, verdrietig of slecht voelt. De manier waarop wij mensen functioneren is nu eenmaal sterk gericht op wat zich buiten onszelf afspeelt en buiten onszelf zien we al die andere mensen, en vooral onze partner, wel of juist niet doen wat de wij zouden willen. In plaats van ons af te vragen wat er aan de hand is met onszelf, en waarom het zo moeilijk kan zijn om te gaan met wat de andere persoon, in onze perceptie, doet, gebruiken we vaak ‘zij moet veranderen’-strategie.”

Ingeborg Bosch stimuleert je om van perspectief te veranderen.

“We moeten stoppen met buiten onszelf te kijken wanneer we ons ergens slecht over voelen. Laten we eerst naar binnen kijken. Alleen door naar binnen te kijken kunnen we er écht achter komen waarom we ons slecht voelen”.

Het is dezelfde boodschap die ook Otto Scharmer in zijn Theory-U uitdraagt: “Turn the camera back on yourself“.

Misschien is het wel het belangrijkste inzicht dat ik ooit heb gekregen, omdat het kan leiden tot duurzame verbetering van verbinding tussen mensen, als we allemaal deze verantwoordelijkheid nemen. Het is verrekte moeilijk, maar het is volgens mij de  weg naar vrede .

In het boek werkt Ingeborg Bosch verder uit hoe je in relaties elkaar kunt helpen naar jezelf te kijken, wat je zoal kunt tegenkomen als je een kijkje binnenin neemt en geeft ze ook een aantal praktische oefeningen voor stellen.

Wat mij ook aansprak is haar model om naar de verschillende aspecten van een relatie te kijken: ziel, mentaal/emotioneel, lichamelijk en levensfilosofie. Dat komt weer overeen met de vier dimensies van je authentieke zelf, waarmee ik in mijn coachingspraktijk werk en dat gebaseerd is op het model van mijn leerschool van Pioniers in Authentiek Leiderschap, ontwikkeld door Paulien Assink.

Zo komt alles weer samen en is er misschien toch een waarheid, van waaruit we kunnen werken en redeneren…[:]

[:nl]Een mooi kwetsbaar boek waarin de schrijver dat wat hij zich nog van zijn familieleden kan herinneren verwoordt. Als klein jongetje stond hij op de stoep aan de overkant toen zijn familieleden in 1943 in Parijs werden afgevoerd. De concierge had de dienstbode, die met hem in het park aan het wandelen was, weten te waarschuwen. Cohen weet via voorwerpen en geur en getuigen iets te reconstrueren van de familie, maar veel is het niet en dan is er slechts pijnlijke leegte. [:]

[:nl]Leuke invalshoek voor de geschiedenis van Amsterdam. Mak volgt de levens van de familie Six die in 1596 vanuit Noord-Frankrijk naar Amsterdam zijn getrokken. Het zijn lakenhandelaars en gewoon om bestuursambten te vervullen. Binnen de kortst mogelijke tijd hebben ze zich een plek tussen de Amsterdamse notabelen verworven en besturen de stad mee. Maar eigenlijk gaat hun hart uit naar de kunsten. Ze hebben een oog voor kwaliteit en bouwen een indrukwekkende kunstcollectie op.
Mak weet de Amsterdamse geschiedenis bij iedere generatie door het verhaal heen te weven. Zoals altijd op een zeer toegankelijke manier.

De eerste Jan Six was bevriend met Rembrandt van Rijn en liet zich door hem schilderen met zijn kenmerkende rode cape.
Het portret is prachtig en zeer modern voor die tijd. [:]

[:nl]Koelemeijer beschrijft haar vriendschap met een jeugdvriendin. Een onaffe geschiedenis omdat de vriendin tijdens een gezamenlijke vakantie om het leven komt. Ze zijn beide rond de twintig en genieten met nog wat andere vriendinnen van een vakantie in Griekenland. Het ongeluk heeft grote impact en blijft haar haar hele leven bezighouden.
In dit boek verkent ze wat er nu precies is gebeurd, welke gevolgen het heeft gehad op familieleden, vriendinnen en andere betrokkenen. Een mooie zoektocht naar een voorval dat zo onbegrijpelijk is, dat je het niet anders dan als het lot kan accepteren. [:]