De afgelopen dagen was ik weer ondergedrompeld in de wereld van Grøndahl en die van mezelf. Mijn favoriete auteur die zo treffend kan beschrijven wat er in mijn hoofd om gaat. In deze laatste roman mogen we een weekje meekijken in de belevingswereld van een echtpaar. Om en om komen de man en de vrouw aan bod. Dezelfde belevenissen maar uit verschillende perspectieven. De liefde tussen hen, een terugblik op het verleden, de worsteling met de keuzes van hun dochter.
Het toonde mij weer eens hoe de liefde haar werk doet in stilte, zonder woorden maar met een weten van binnen dat het OK is. In stilte dus zonder dat je precies weet wat er in de ander omgaat en dat dat OK is. Soms twijfel ik wel eens of ik niet meer moet delen en moet praten, maar nu weet ik het weer. Dank Grøndahl!