Meir Shalev schrijft altijd een beetje op de grens van werkelijkheid en droomwereld. Zo ook in deze roman over een groepje pioniers uit Rusland die hun dorpje opbouwen in Israël. De roman slingert heen en weer tussen heden, verleden, ver verleden en gisteren. In de hoofdrol is een goedige man die als geen ander observeert en (af)luistert, maar weinig tekst heeft. Het bevalt me goed om zo’n tijdje in het dorp mee te leven, maar een beetje meer vaart had het toegankelijker gemaakt.