Wislawa Szymborska – Dubbele punt

Dit is een recente dichtbundel van Szymborska die ik heb gekocht na het lezen van een van de weinige interviews die ze geeft. Uit dat interview (NRC, 17 augustus 2007) sprak zo’n sterke boeiende vrouw en het gedicht dat erbij was geplaatst was ronduit prachtig.
De bundel maakt waar wat ik had gehoopt. Wat opvalt is dat ze in haar gedichten schakelt naar verschillende niveaus van waarneming. Dat verrast me en bevalt me zeer. Ik denk omdat ik dat zelf ook graag doe.

Henning Mankell – Kennedy’s brein

Goede roman (of is het nu een thriller) van Mankell over een vrouw die haar zoon verliest. Ze kan niet bevatten waarom hij zelfmoord heeft gepleegd en graaft in zijn leven naar de oorzaak. Al gauw komt ze tot de conclusie dat het geen zelfmoord kan zijn geweest. Haar zoektocht leidt haar over de hele wereld. Vooral de delen die spelen in Mozambique zijn zeer boeiend en spreken tot mijn verbeelding. Aanrader dus.

Geert Mak – In Europa

Ruim een maand heb ik gelezen en de 1116 bladzijden geschiedenis tot mij genomen. Het was smullen!
Mak weet de geschiedenis van het continent toegankelijk te maken door de kleine en grotere persoonlijke geschiedenissen als vehikel te gebruiken. Ik bekijk Europa nu met andere ogen, weet bijvoorbeeld eindelijk iets van de Spaanse Burgeroorlog en het verloop van de ontwikkelingen in Rusland. Het is natuurlijk een taaie klus, zo’n dikke pil, maar zeker de moeite waard.

Johan Harstad – Buzz Aldrin waar ben je gebleven?

Bijzondere roman van de Noorse schrijver Harstad. Hij heeft een aparte schrijfstijl die even wat gewenning vergt, maar heel natuurlijk past bij de hoofdpersoon. Mattias raakt in de knoop als zijn relatie eindigt en hij ook wordt ontslagen. Hij belandt op de Faeröer eilanden en probeert zichzelf te hervinden.
Het boek is een mengeling van een road story en een ontwikkelingsroman en … de moeite waard.

Khaled Hosseini – Duizend schitterende zonnen

Aangrijpende roman over het leven van Afghaanse vrouwen in de afgelopen decennia. Hosseini maakt het Afghaanse leven toegankelijk en doet dat op een geraffineerde (in positieve zin) wijze.
Ik heb het boek nu een paar dagen uit, maar de hoofdpersonen zitten in mijn hoofd en blijven daarin rondwaren. Alles wat die vrouwen hebben meegemaakt en doorstaan, relativeert mijn totale bestaan en ontneemt mij haast het recht te klagen of verdrietig te zijn over de (kleine) dingen in mijn leven. Aan de andere kant is ook merkbaar hoe universeel het leven eigenlijk is. Dat laatste gevoel had ik ook na het lezen van “Stille sneeuwval” van Junichiro Tanizaki, dat een inkijk geeft in het leven van vrouwen in Japan.
Prachtig boek dat gelezen moet worden!

David Mitchell – De geestverwantschap

Ik moest er even inkomen maar werd al gauw meegesleept in deze prachtige roman. Wat kan die Mitchell schrijven. Mitchell debuteerde met deze roman in 1999.
Het verhaal leidde mij langs een negental personages die ik op verschillende plekken in de wereld een aantal dagen volgde.
Langzaam maar zeker wordt de verwevenheid van hun levens zichtbaar en stijgt de spanning. Dit is een recept dat Mitchell ook in andere boeken heeft gebruikt en dat goed werkt.
Dit boek veronrust net als “Wolkenatlas”. Dat komt denk ik omdat Mitchell schrijft over een dimensie in het leven waar we (nog) zo weinig van weten en die hij geloofwaardig introduceert. Zijn boeken geven ook een kijkje in de toekomst, wat een tweede verontrustend element kan zijn, en is voor mij.
Een aanrader!