Net uitgekomen en natuurlijk meteen gelezen. Die Scarpetta-thrillers behoren tot het vaste leesrepertoire. Het is weer spannend en zit weer slim in elkaar. En toch, de typetjes beginnen me te vervelen. Die maffe mensen die van boven flink in de war zijn, zodat de dialogen lezen als verslagen uit een psychiatrische inrichting. Ook vraag ik me af of haar boeken te lezen zijn voor mensen die Lucy en Pete Marino nog niet kennen uit de eerdere boeken.
Centraal staat een seriemoordenaar die het heeft voorzien op een tenniskampioene. Hij is soldaat geweest in Irak en heeft daar een trauma opgelopen dat op akelige wijze naar buiten komt.
Dus ja het was weer spannend, maar toch ook een beetje verveling met de wijze van schrijven.