Arnuldur Indriðason heeft met deze spannende roman een kroon op zijn werk tot nu toe gezet. Wat kan die man schrijven. Korte zinnen, rake typeringen, alle personen in het boek komen tot leven. Een ware kunstenaar zoals hij dat doet.
In deze roman heeft Erlendur weer de hoofdrol; mijn favoriete melancholische en eigenwijze hoofdpersoon. De verdwijning van zijn jongere broertje in een sneeuwstorm speelt hem nog altijd parten. Nu is hij vastbesloten te achterhalen wat er gebeurd kan zijn. Zijn fascinatie voor verdwijningen in guur en koud weer brengen hem ook op het spoor van Matthildur, een jonge vrouw die in 1942 verdween in de IJslandse wildernis. Slaagt hij erin haar verhaal te achterhalen? Kan dat nog zoveel jaren later of moet je dan genoegen nemen met het feit dat ze nooit is gevonden? Zeker een aanrader!