[:nl]
Een mooi kwetsbaar boek waarin de schrijver dat wat hij zich nog van zijn familieleden kan herinneren verwoordt. Als klein jongetje stond hij op de stoep aan de overkant toen zijn familieleden in 1943 in Parijs werden afgevoerd. De concierge had de dienstbode, die met hem in het park aan het wandelen was, weten te waarschuwen. Cohen weet via voorwerpen en geur en getuigen iets te reconstrueren van de familie, maar veel is het niet en dan is er slechts pijnlijke leegte. [:]
Alle berichten van renate
[:nl]Geert Mak – De levens van Jan Six[:]
[:nl]
Leuke invalshoek voor de geschiedenis van Amsterdam. Mak volgt de levens van de familie Six die in 1596 vanuit Noord-Frankrijk naar Amsterdam zijn getrokken. Het zijn lakenhandelaars en gewoon om bestuursambten te vervullen. Binnen de kortst mogelijke tijd hebben ze zich een plek tussen de Amsterdamse notabelen verworven en besturen de stad mee. Maar eigenlijk gaat hun hart uit naar de kunsten. Ze hebben een oog voor kwaliteit en bouwen een indrukwekkende kunstcollectie op.
Mak weet de Amsterdamse geschiedenis bij iedere generatie door het verhaal heen te weven. Zoals altijd op een zeer toegankelijke manier.
De eerste Jan Six was bevriend met Rembrandt van Rijn en liet zich door hem schilderen met zijn kenmerkende rode cape.
Het portret is prachtig en zeer modern voor die tijd. [:]
[:nl]Judith Koelemeijer – Hemelvaart[:]
[:nl]
Koelemeijer beschrijft haar vriendschap met een jeugdvriendin. Een onaffe geschiedenis omdat de vriendin tijdens een gezamenlijke vakantie om het leven komt. Ze zijn beide rond de twintig en genieten met nog wat andere vriendinnen van een vakantie in Griekenland. Het ongeluk heeft grote impact en blijft haar haar hele leven bezighouden.
In dit boek verkent ze wat er nu precies is gebeurd, welke gevolgen het heeft gehad op familieleden, vriendinnen en andere betrokkenen. Een mooie zoektocht naar een voorval dat zo onbegrijpelijk is, dat je het niet anders dan als het lot kan accepteren. [:]
[:nl]Elena Ferrante – Het verhaal van het verloren kind[:]
[:nl]
Het vierde en laatste deel over de vriendschap tussen Lena en Lila was prachtig. Wat kan die Ferrante schrijven. In korte hoofdstukken, in toegankelijk taal weet ze op weergaloze wijze de relatie tussen deze vrouwen te beschrijven en tegelijkertijd blijft deze mysterieus. In dit laatste deel krijgen ze allebei met enige weken verschil een dochter. Twee lieve mooie meisjes die graag met elkaar spelen. Maar Lila lijkt het zichzelf en een ander niet te gunnen om voorspoed te genieten. Steeds gooit ze roet in het eten.
En hoe graag ik het ook wil, het lukt me niet er een vinger achter te krijgen wat haar daartoe drijft. En dat maakt deze vierluik zo mooi. Uiteindelijk weet je het niet.
[:]
[:nl]Hanya Yanagihara – Een klein leven[:]
[:nl]
Dit boek ga ik nooit vergeten! Wat een onwaarschijnlijk ingrijpend verhaal over hoe traumatische jeugdervaringen doorwerken in het leven. Het kostte me in het begin moeite om het boek te lezen omdat het zo rauw is. Letterlijk als rauw vlees. De verschrikkelijke pijn en het jezelf pijnigen om deze pijn te verdrijven; het was me gewoon teveel. Maar ik wilde niet weglopen voor hoe het leven kan zijn, ik wilde het onder ogen zien en las door. Gelukkig want het was een indringende ervaring die ik niet had willen missen. Het klinkt misschien hard, maar ook rauw vlees went.
In de kern gaat het om de vriendschap tussen vier jonge mannen die met elkaar bevriend raken op de universiteit. Vanuit hun perspectieven geeft Yanagihara stukje bij beetje bloot dat één van hen een extreem leven leidt. Wat me intrigeerde is hoe je als naaste van iemand die lijdt uiteindelijk steeds machteloos bent. Iets in mij wil dat maar niet accepteren, maar Yanagihara is erin geslaagd daarin toch weer nieuwe perspectieven te scheppen.[:]
[:nl]Don Carpenter – Vrijdagen bij Enrico’s[:]
[:nl]
Van Don Carpenter had ik nog nooit gehoord. Maar hij blijkt dus een zeer goede toegankelijke Amerikaanse schrijver te zijn. Deze roman, die na zijn dood pas het licht zag en volgens kenners zijn beste is, is ook werkelijk mooi. Het boek gaat over een aantal jonge schrijvers die in de jaren zestig en zeventig in California en Portland, Oregon wonen. Hun wegen kruizen: ze inspireren elkaar, helpen elkaar, vergeten elkaar, trouwen, scheiden, sterven.
Als ik probeer onder woorden te brengen wat goed is aan het boek, dan is het de soepele stijl in combinatie met een natuurlijke beschrijving van hoe het leven in werkelijkheid loopt. Hij weet mooi te vatten wat er in hoofden omgaat en waar het succes omslaat in tegenslag. In de subtiliteit van het leven. Hij vat het moment waarop je ineens beseft dat je niet goed bezig bent, maar zonder dat het op enig moment sentimenteel wordt. Dat is knap.[:]
[:nl]Sylvia Tennenbaum – De Wertheims[:]
[:nl]
Dit boek stond al een tijdje op mijn e-reader, maar het was nog niet tot me doorgedrongen dat deze historische roman zich afspeelt in precies de buurt waar ik nu woon in Frankfurt am Main. Dat was dus een aangename verrassing, want identificatie met het verhaal is echt makkelijker als je de huizen, straten en parken waar het verhaal zich afspeelt, voor je ziet.
Het verhaal gaat over een Frankfurter familie en speelt zich af tussen 1903 en 1947. Het is een joodse familie, die al sinds honderden jaren in Frankfurt woont. Honderden jaren eerder nog in de jodenbuurt waar armoe troef was, maar inmiddels in het sjieke Westend. De voorvaders hebben een zeer goedlopend bedrijf opgebouwd, waar de hele familie van leeft.
Langzaam maar zeker begint gaandeweg de roman het besef door te dringen dat het leven voor deze Frankfurtse familie niet meer zeker is. Dat het antisemitisme zulke agressieve vormen heeft aangenomen, dat de stad en het land verlaten de zinnigste optie lijkt te zijn. Maar wie verlaat er nu zijn/haar geboortegrond? En waar gaat het antisemitisme waaraan men “gewend was” over in antisemitisme waarbij je voor je leven moet vrezen.
Ik vond het een fascinerend boek: met geschiedenislessen erin verwerkt, met de gebruikelijke familie- en gezinsperikelen en met mensen die feiten onder ogen durven zien en anderen die ervoor weglopen. Zoals het echte leven, zoals in iedere familie, ware het niet dat het natuurlijk dramatisch en tragisch afloopt. [:]
[:nl]Sifra Nooter – Het vergeten weten[:]
[:nl]
Dit is het meest openhartige boek dat ik heb gelezen. Sifra Nooter, mijn yogadocente toen ik nog in Amsterdam woonde, heeft op moedige wijze haar pad beschreven op zoek naar de kracht van vrouwen. Ze spaart zichzelf niet, vertelt het gewoon zoals het is en is daarmee een voorbeeld van hoe openheid kan helen. Ook anderen. Want ik denk dat weinig mensen dit boek kunnen lezen zonder geraakt te worden. Of dat nu herkenning is of een vervreemdende ervaring die vragen oproept.
De kern van het boek gaat over de seksualiteit van vrouwen en mannen. Dat is het pad dat Sifra wil onderzoeken, waarbij ze haar grenzen aftast door erover te gaan en te voelen wat nog OK is en wat niet meer. Dat ze hoewel ze iemand niet vertrouwd toch gaat onderzoeken wat ze van hem kan leren.
Het mooiste vind ik dat de kracht van vrouwen zo dichtbij kan zijn. Dat we ons “alleen maar” in cirkels hoeven te begeven om het stukje bij beetje weer te herontdekken.
Dank Sifra voor het delen van je verhaal!
Website Sifra Nooter
[:]
[:nl]Louis Dijkstra – Friezen in het jaar 28[:]
[:nl]
Verhalenderwijs vertelt Dijkstra hoe het leven van de Friezen eruit kan hebben gezien rond het jaar 28. Het leven in de kwelders, op de terpen, in de hoeven, langs het wad en in de wouden. Centraal staan enkele gezinnen die samen een terp bewonen. Dijkstra heeft veel technische kennis over het jagen en de landbouw verwerkt. De sociale verwikkelingen zijn allemaal wat horkerig geschreven, maar ook daar kun je aan wennen. Hij heeft handig het leven van een priesteres en van een internationale handelaar in het boek verwerkt. En ook een veldslag van de Germanen, waaronder de Friezen, tegen de Romeinen in het jaar 28. Zijn kennis baseert Dijkstra onder meer op Romeinse geschiedschrijvers. Een boek voor de liefhebber.[:]
[:nl]Robin Hobb – Ship of Destiny[:]
[:nl]
Na twee delen is doorlezen in boek drie onvermijdelijk. Ik wil weten hoe het afloopt. Wat een verbeeldingskracht heeft Hobb. Ongelooflijk goed om zo’n fantasiewereld te scheppen. Ik ga bijna in draken geloven als ik dit lees. Waarom geen draken als er ook dinosaurussen zijn geweest?
In dit boek tovert Hobb alle verhaallijnen bij elkaar, worden onlogische dingen logisch en vindt gerechtigheid plaats. Fijn einde van de trilogie.
[:]