Donna Leon heeft een goede thriller met diepgang geschreven. Hoofdpersoon commissario Brunetti heeft het moeilijk nadat hij een dood meisje uit het water heeft gehesen. Tijdens zijn zoektocht stuit hij op veel zwijgen en vooroordelen.
In de boeken van Leon komen misdaadzaken haast nooit bij de rechter en dat doet wat met je rechtvaardigheidsgevoel. Die worsteling en de creatieve manier waarop Brunetti daarmee omgaat blijft me boeien.

Goed en soepel geschreven misdaadroman van Italiaanse antimaffiamagistraat. Het verhaal draait om een advocaat, die in een crisisperiode is beland. Naast zijn persoonlijke beslommeringen verdedigt hij ook een man die een kind heeft ontvoerd en vermoord. Dode kinderen zijn altijd emotionele zaken waardoor een  tunnelvisie kan ontstaan als er een verdachte in beeld komt. Het leest als een trein en is spannend. Aanrader!

Na één hoofdstuk twijfelde ik of ik wel wilde doorlezen. Het verhaal begon zo deprimerend. Aan de andere kant werd ik wel gegrepen door het verhaal, dus ik las door.
Het boek gaat over een gezin in een achterbuurt van London. Twee broers en een zus verhuizen plotseling van het huis van oma naar een tante die ze nauwelijks kennen. Oma gaat stiekem terug naar Jamaica.
De middelste probeert uit alle macht zijn jongere broertje te behoeden voor al het onheil dat zo’n nieuwe woonomgeving met zich meebrengt. Een haast onmogelijke opgave voor een twaalfjarige.
George weet vanuit de logica van een twaalfjarige het onafwendbare maar tegelijkertijd totaal verwerpelijke einde voor te schotelen als natuurlijk voortvloeiend uit de omstandigheden. Verschrikkelijk maar ondanks alles bleef ik doorlezen omdat George het zo goed brengt.
Aanrader!

Erg goede misdaadroman van Indridason. Die man kan schrijven.
De koude oorlog komt terug met de vondst van een lijk dat is vastgebonden aan Russisch afluisterapparatuur. Er volgen boeiende hoofdstukken met terugblikken op het leven van IJslandse studenten in Leipzig (DDR).
Het verhaal is ook mooi verweven met de zorgen van de hoofdpersonen.
Weer een hele goede dus!

“De terugkeer van de dansleraar” is de jongst vertaalde roman van Henning Mankell. Het is weer een prachtig boek.
Een combinatie van het barre noorden, de Tweede Wereldoorlog en goed beschreven personages. Zonder Kurt Wallander, dat wel. Maar Wallander introduceert een nieuwe politieman, die zeker zo boeiend is.
Een echte aanrader dus!

IJsland, inderdaad koud. Goede thriller van Indriðason.
Een Wallanderachtige politieman tracht te achterhalen wie de dode mensen op de heuvel zijn.
Hij stuit op huiselijk geweld met alle gevolgen van dien.
Mijn hart doet pijn tijdens het lezen. Verschrikkelijk.
Knap dat Indriðason dat bij mij voor elkaar krijgt.

Mankell kan ècht schrijven. Dit boek was het beste van de drie die ik nu heb gelezen.
Wat wel opvalt is dat de misdadigers in zijn boeken nooit Zweden zijn, maar altijd buitenlanders. Hoofdpersoon Kurt Wallander houdt er ook wat dubieuze meningen over vreemdelingen op na.
In dit verhaal speelt de ontmanteling van het apartheidsregime in Zuid-Afrika een grote rol. De invloed van de Boeren wordt steeds minder, maar met de hulp van een overtollig geworden KGB-officier kan het tij wellicht nog worden gekeerd.

Jammer dat ik het boek alweer uit heb. Donna Leon schrijft echt heerlijke misdaadromans.
Guido Brunetti was weer de hoofdpersoon en onderzoekt in dit boek de lokale militaire school voor jonge jongens, waar een leerling zelfmoord gepleegd zou hebben.
Leuk is ook zoals altijd de spanning tussen Brunetti en signorina Elettra. Mooie naam voor een dame waar Brunetti sidderingen van ondervindt.
Aanrader!

Erg goede thriller. Net als “Springstof”.
Het verhaal heeft wederom journaliste Annika Bengtzon in de hoofdrol, zij het een aantal jaren eerder.
Kernwoorden zijn: het harde redactiebestaan bij de krant, de invloed van de media, de zelfkant van de maatschappij, de gevolgen van huiselijk geweld en de politiek.
En dat zonder dat het teveel wordt.
Een aanrader!

Dit is weer een echte Donna Leon. Beter dan de vorige “Fatalità”.
Spannend, erg goed geschreven, onderkoelde humor.
En de beschrijvingen van de doordeweekse maaltijden, waren weer om van te watertanden.
Ik waande me even in Venetië.
Brunetti loopt tegen frauderende bouwinspecteurs, drugsverslaafden en geldwoekeraars op.
Zou dat ook in Amsterdam kunnen gebeuren?