De Amerikaan Chris Argyris zegt: “You’ve learned something new when you can produce it in action”. Dat is meteen de kern waar dit boek over gaat. Hoe komt het toch dat het zo lastig is om je gedragsvaardigheden eigen te maken?
We kennen allemaal de ervaring van die leuke training toen we dat en dat leerde; maar ook de ervaring dat het toepassen van dat geleerde in de praktijk verrekte lastig bleek. Helemaal toen we het onder spannende omstandigheden hadden willen toepassen, maar het volstrekt vergaten of kwijt waren.
Dit boek biedt allereerst uitleg, waarom dat gebeurt en volstrekt normaal is. Vervolgens bieden de schrijvers praktische instrumenten aan om op een ander niveau en in de praktijk te leren, waardoor de resultaten blijvend zijn. De methodiek heet reflecteren in actie. Ze gebruiken veel voorbeelden, waardoor het gemakkelijk leest en toegankelijk is. De theorie is boeiend en voelt als een kloppend betoog. En in de praktijk ben ik nu met begeleiding begonnen met het toepassen ervan. Dat is taai, maar wanneer het lukt levert het een “herkadering” van mijn overtuigingen op en die neemt niemand mij meer af = blijvend.
Zeker aan te raden voor mensen die geïnteresseerd zijn in gedrag, psychologie, coaching, training. De herziene druk is net verschenen.

De ondertitel luidt: Lessen voor managers uit de ordening van het universum. Ik ben het boek gaan lezen nadat ik Wheatley in januari 2010 een dag had meegemaakt en had geluisterd naar haar visie op leiderschap en organiseren.
Het is een zeer indrukwekkend boek! Ik heb er maanden over gedaan om het te lezen, omdat ik het met volle aandacht en langzaam wilde lezen. Geen woord willen missen. Alhoewel het gaat over een wereld waar ik weinig van weet, de quantumfysica, kon ik het gelezene meteen toepassen in de praktijk. Parallellen te over met mijn werk.
Als ik de kern in een paar zinnen probeer te vatten is die als volgt. Niet langer staan (onder)delen centraal, maar de relaties. Niet langer de eenheden maar de verbanden ertussen. Niet langer de informatie als feit, maar de mogelijke analyses van alle beschikbare informatie (zoveel mogelijk, dus open systemen). Niet langer de control, maar vanuit duidelijke waarden en visie een genereus vertrouwen en vrijheid van handelen. Niet langer de deskundigheid en vaardigheden, maar de kwaliteit en omvang van de relaties. Ik doe het boek zo tekort, dus ga het vooral lezen. Boeiend tot en met!!

Er zitten nu ezelsoren in dit boek, wat betekent dat ik bepaalde bladzijden nog eens wil opslaan. Ik had ook een pen tussen mijn tanden om snel iets te kunnen onderstrepen. Met andere woorden; ik zat het boek actief te lezen.
Het boek gaat niet over gloeilampen versus ledlampen, alhoewel … Het boek gaat over de zoektocht naar een nieuwe manier van leven en samenleven. Een vervolg op de verlichting van Descartes, Newton, Voltaire, Kant en anderen waardoor het verstand op een hoger plan werd geplaatst. Deze verlichting gaat over het integreren van je verstand, emoties en spirituele bewustzijn.
Touber leidt de lezer langs een aantal mensen die bijzondere inzichten hebben verkregen over hoe die volgende verlichting eruit ziet. Het was grappig te merken dat in dit boek weer allerlei lijntjes samenkomen van onderwerpen waar ik de afgelopen jaren mee bezig ben. Zo start het boek met de cultural creatives, komt de leiderschapsontwikkeling volgens Manfred van Doorn aan de orde waarbij hij filmfragmenten gebruikt om te illustreren en heeft hij een hoofdstuk gewijd aan Jill Taylor (bekijk deze video!) die als neuroloog een hersenbloeding doormaakt.
Een van de laatste hoofdstukken besteedt hij aan Danah Zohar, een Brits/Amerikaanse filosofe en theoretisch fysica. Danah Zohar heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar spirituele intelligentie en daarvoor ook een meetinstrument ontwikkelt (te doen via internet en je krijgt een uitgebreid terugkoppelingsrapport). Ik had het geluk afgelopen vrijdag een lezing van en dialoog met haar te mogen meemaken. Een inspirerende en wijze vrouw!
Touber heeft zijn boek opgebouwd met korte en toegankelijke hoofdstukken, waardoor het makkelijk leest en erg informatief is. Het boek helpt zeker om de verlichtingsbeweging (wat dat ook moge zijn) en de cultureel creatieven te versterken.

Een nieuw boek van Paulien Assink en de ondertitel luidt “De kunst en praktijk van V/M leiderschap”. Assink schreef eerder het boek “Uit het harnas!” dat ik als een spoorboek voor mijn ontwikkeling gebruik. Dit tweede boek borduurt voort op de vier dimensies van leiderschap die ze onderscheidt: emotioneel, mentaal, fysiek en spiritueel leiderschap. En in iedere dimensie geeft ze aan wat de feminiene (intuïtie, hoger dienstbaarheid, compassie, co-creatie) en masculiene (moed, heldere visie, duurzaam ondernemen, calling) componenten ervan zijn. Ze constateert dat het iedereen ten goede zou komen om de masculiene aspecten meer in balans te brengen met de feminiene aspecten. Maar meer eigenlijk nog om deze aspecten in jezelf te herkennen en te ontwikkelen los van man- of vrouwzijn. In het boek komen daarnaast de schaduwkanten van ieder aspect aan de orde. Hoe slachtofferschap te ontgroeien en te leren leven vanuit compassie voor jezelf en de ander?
Al met al weer een prachtig en leerzaam boek en Assink slaagt er goed in het praktisch te maken. Geen lange theoretische betogen, maar korte heldere stukken tekst met praktische oefeningen en aanbevelingen. Het geeft mij weer een nieuwe inspiratiebron voor de verdere ontwikkeling van mijn leiderschap. En dan bedoel ik niet leiderschap in de zin van minister-president worden, maar in de zin van leiderschap in de kleine en grote dingen van het leven.
In het boek staan ook prachtige foto’s en gedichten van Esther van der Valk.

Jaworski beschrijft in dit autobiografische boek uit 1998 de ontdekkingstocht naar zijn richting en focus. De ondertitel van het boek luidt: De innerlijke weg naar leiderschap. Het boek was me al lange tijd geleden aangeraden, maar soms moeten zaken even sudderen tot het juiste moment. Het boek is een boeiende aaneenschakeling van ontmoetingen en ervaringen die Jaworski steeds verder helpen om te doen wat hij met hart en ziel wil doen.
Mooi aan dit boek is de aansporing om je echt open te stellen en te zien wat er op je pad komt. Zo’n houding helpt de krachten en wijsheid aan te spreken die iedereen in zich heeft. Ik probeer het in de praktijk te brengen door meer open te staan en bewuster waar te nemen en ik merk dat het me helpt minder snel mijn oordeel klaar te hebben (mega valkuil van me …).
Wat ook inspirerend is, is te lezen wat de impact van zo’n houding is. Het leidt namelijk tot een enorm gevoel van vrijheid en dat ervaar ik ook letterlijk. Het openstaan kost geen energie maar geeft energie, alsof de wereld door me heen stroomt. Het is een haast duizelingwekkende gewaarwording, waarvan ik hoop dat ik het kan vasthouden.
Het boek is overigens zeer toegankelijk geschreven en heeft duidelijk verband met het andere boek van Jaworski – Presence – dat ik onlangs las.

Een ontdekkingsreis naar diepgaande verandering in mensen en organisaties, luidt de ondertitel van dit boek. De vier schrijvers beschrijven hun zoektocht naar wat er nodig is om de wereld, organisaties en mensen verder te brengen. Op de achtergrond motiveert hen het scenario dat de planeet aan de gevolgen van de technische vooruitgang ten onder gaat; het zogenaamde requimscenario. Het klinkt zwaarwichtig en wellicht wat pretentieus, maar het is beslist een noodzakelijke zoektocht. 

Omdat er zoveel in het boek staat, heb ik moeite de kern van het boek te beschrijven. Met “presence” bedoelen de schrijvers dat de wijsheid aanwezig is in het hier en nu. Het is de kunst voor ons om ermee in contact te komen en zo te leren zien wat nodig is voor de toekomst. Door de rationalisering die het gevolg is van onze westerse beschaving en ons grote vertrouwen de technologische ontwikkeling, zijn we niet meer gewend dit contact te zoeken om tot nieuwe inzichten te komen. 

Voor mij was het lezen van dit boek een grote herkenningstocht, omdat veel ervaringen van de afgelopen jaren op een of andere manier in dit boek samenkomen en met elkaar in verbinding worden gebracht. Tijdens het lezen, vielen de puzzelstukjes als het ware in elkaar en dat liet me niet onberoerd. Ik heb het dan bijvoorbeeld over: mijn tocht naar de walvissen in het poolgebied, het tai chi beoefenen, stressreductie door heartmath, saamhorigheid als jaarthema, United World Colleges, ervaring met eenzaamheid leren waarderen, stilte benutten, de invloed van aandacht en liefde in organisaties, mijn mayakalender ketting, de hopeloze complexiteit van grootstedelijke projecten, leren luisteren naar mijn intuïtie en mijn angst voor het requimscenario voor de wereld.

De conclusie die ik hier voor mezelf uit trek, is dat deze bewustwording kennelijk nodig was en mij nu gaat helpen om ten dienste van anderen te handelen in het hier en nu. Hoe weet ik nog niet precies. Maar er zonder gêne over praten en schrijven is stap één.

Een groep van twintig mensen deed jarenlang onderzoek naar de best presterende bedrijven om te achterhalen wat de formule was van hun succes. Uiteindelijk kwamen elf bedrijven door de selectie. Dit waren bedrijven die minstens vijftien jaar sterk groeiden ten opzichte van vergelijkbare bedrijven in de bedrijfstak. De uitkomsten zijn zeer boeiend om te lezen! Daarbij komt dat het boek ook erg toegankelijk is geschreven. 

Niet de bedrijven met beroemde leiders van de voorpagina’s van de media blijken hun bedrijven tot grote hoogten te hebben gestuwd. Het zijn juist de dienstbare leiders die de juiste mensen om zich heen verzamelen. Met dat team onderzoeken ze wat de koers zou moeten zijn en laten zich daar niet vanaf brengen. Het is een evoluerend proces van gestaag hard werken en discipline en dan ineens is daar het succes. Verplichte stof voor (to be) leiders, maar ook voor anderen zeer aanbevolen.

Daniel Mendelsohn heeft als kind al een interesse opgevat voor zijn stamboom. Wie waren die familieleden? Wat is er met hen gebeurd? Hoe verhouden zij zich tot elkaar? Dat bracht hem ertoe de sporen van zes van zijn familieleden te achterhalen. Het zijn de zes die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen, vandaar ook dat de ondertitel luidt: “Op zoek naar zes van de zes miljoen”.
De zoektocht leidt tot een boeiende reis over de hele wereld. Vanuit het Oostenrijks-Hongaars/Pools/Duitse/Oekraïnse stadje Bolechov begint de speurtocht naar getuigen. Voor de oorlog was het stadje een plek waar Polen, Joden en Oekraïners in vrede met elkaar samenwoonden. Na de oorlog bleek dat slechts 25 van de 6000 Joden de oorlog hadden overleefd en was de gemeenschap voorgoed veranderd.
Ik las het boek met ingehouden adem en was steeds blij als er door stom toeval weer een opening was naar het achterhalen van betrouwbare feiten. Dat ik dit boek las terwijl ik zelf ook middenin een speurtocht verzeild ben geraakt, zal geen toeval zijn en werkte troostend.

Een citaat in de film “Wallstreet” maakte me nieuwsgierig en toen gisteren mijn oog op een prachtige, rode, geïllustreerde en gebonden uitgave in de Ramsj viel, wist ik dat ik het moest lezen. De Kunst van het Oorlogvoeren is rond 400 voor Christus geschreven door de Chinees Sun Tzu, die in dertien korte hoofdstukken de elementaire principes van het oorlogvoeren toelicht. Het boek dient nog steeds als een basiswerk voor de strijdkunst door de tijdloze aanbevelingen. Zeer boeiend!
Ik heb het gelezen met een managementoog omdat ik vermoedde paralellen te vinden met leidinggeven. Ik heb er enkele gevonden (over het belang van de juiste eigenschappen van een generaal in hoofdstuk 1 – punt 7, over de houding van een generaal die zich gerespecteerd weet van zijn troepen in hoofdstuk 10 – punt 20), maar vooral ook de principiële verschillen (alle oorlogsvoering is gebaseerd op misleiding in hoofdstuk 1 – punt 17).
Zeer boeiend dus!