Amsterdam vanuit een perspectief, zoals ik het niet dagelijks meemaak. Vuijsje beschrijft in dit boek hoe het er in de stad aan toegaat vanuit het perspectief van jonge mensen. Zowel het “nette” als het “ruigere” Amsterdam legt hij bloot in klare taal. De dialogen zijn een genot om te lezen. Wat een taalontwikkeling heb ik gemist door me alleen in ambtelijk en grachtengordel Amsterdam op te houden. Anderzijds ben ik blij dat ik niet in een omgeving verkeer waar het zoveel om sex draait. Sommige scènes maakten me misselijk, zoals de vrouw op de matras middenin de kamer en de vrouw in de kelderbox. Is dit nu de sexualisering van de samenleving? Is het aangezet?
Wat me aan het denken heeft gezet is de manier waarop Vuijsje mensen indeelt in de manier waarop ze allochtonen in de openbare ruimten qua lichaamstaal bejegenen. Hoe handel ik zelf? Heb ik echt oogcontact? Hoe snel grijp ik naar mijn tas als ik in de tram sta?
Aanrader!

Dit boek kreeg ik in 1993 voor mijn afstuderen en nu ben ik het pas gaan lezen. Dom, dom, want het is een prachtig epos over Brazilië.
Peruaan Vargas Llosa schreef over de burgeroorlog die in 1897 woedde in Canudos, Bahia. Het stadje is de thuishaven geworden van de Raadgever, Antônio Conselheiro, die tienduizenden aanhangers om zich heen heeft verzameld. De Raadgever is een religieus messiaans fanaticus, maar zeer inspirerend voor mensen die in het gedrang zijn gekomen (ex-slaven, arme boeren, rovers, mismaakten). De jonge Braziliaanse republiek merkt dat de Raadgever zich tegen de republiek keert (hij protesteert tegen belastingheffing) en is daarom op hem uit. Het leger trekt ten strijde, maar moet de eerste twee expedities opgeven omdat het guerrillaverzet van de Canudosgemeenschap heel effectief is. De gemeenschap (met sektarische trekken) weet het leger maandenlang het hoofd te bieden, maar gaat uiteindelijk toch ten onder.
Vargas Llosa zet de boeiende hoofdpersonen stuk voor stuk (het zijn er veel) met een enkele pennenstreek neer. Ik ging erin op en kon het boek niet wegleggen, hoe gruwelijk ook, omdat op bijna iedere pagina een mensenleven eindigt.
Prachtig boek en aanrader.

Wat een prachtig boek. Wat een indrukwekkend verhaal. Wat komt het boek dicht op de huid.
Giordano weet op feilloze wijze de werking van de psyche te verwoorden. De twee hoofdpersonen komen tot leven en ik voelde hun geestesgesteldheid. Af en toe moest ik het boek even wegleggen om bij te komen.
Het verhaal gaat over twee eenzame kinderen, ieder met een eigen trauma. Ze herkennen zich in elkaar en weten zich woordeloos door elkaar gesteund. Ze groeien op en kiezen hun eigen wegen, maar wachten ook op het moment dat ze weer bij elkaar zullen zijn.
Ik vind het boek van hetzelfde kaliber als Norwegian Wood van Murakami. Echt een aanrader!

Grappig en aangrijpend. Díaz schrijft in een vlotte stijl over een jongen uit een Dominicaanse wijk in een stad in de USA. Hij heeft de ambitie om een beroemd sf&f-schrijver te worden, maar ergens gaat het mis. Ligt het aan zijn talent of aan een vloek die over zijn familie heerst? Prachtige beschrijvingen van de hoofdrolspelers volgen. Vooral de delen die zich afspelen in de Dominicaanse Republiek zijn erg mooi en filmisch geschreven. Aanrader!

In deze prachtige roman schrijft Murakami over verlies, liefde, vriendschap, rouw. Door de ogen van een jonge man werd ik meegenomen in het verdriet en de eenzaamheid. Ik snapte de gekte en de depressie, maar ook het vrolijke en de schoonheid. Het kwam allemaal zo dichtbij, zo levensecht. Hoe Murakami het doet weet ik niet; misschien vooral door de mooie dialogen.
Soms heb je literatuur nodig om weer te beseffen hoe het overal eigenlijk hetzelfde is, bijvoorbeeld als het gaat om liefde en vriendschap. Japan lijkt soms zo anders. Dit boek bouwt net als Junichiro Tanizaki’s Stille Sneeuwval voor mij een brug waardoor ik naar ieder individu uit weet-ik-waar-vandaan kijk en niet naar “de Japanner” of “de Oegandees”. Het klinkt misschien wat kinderlijk, zo’n hernieuwd inzicht. En met mijn United World College achtergrond had ik ook anders van mezelf verwacht. Maar kennelijk leef ik toch gemakkelijk weer in een kleiner wordende en minder diverse wereld, waardoor mijn luiken steeds een stukje minder open komen te staan. Thank God for literature and travel, waardoor de luiken weer wagenwijd open gaan!

Ingrid Dreyer krijgt een telefoontje dat haar zoon vastzit op het politiebureau. Ze is voor haar werk in het buitenland, maar spoedt zich terug naar Kopenhagen. Tijdens de terugtocht probeert ze te achterhalen hoe het zover heeft kunnen komen. Wat is haar rol? Was het de echtscheiding? Is het zijn pubertijd? Spoort ze wel?
Vooral de invloed van haar grootmoeder op haar moeder en op Ingrid zelf is een mooie lijn in het boek, die Grøndahl treffend en herkenbaar verwoordt. De scene over het etentje bij haar stiefbroer en gezin thuis was het mooist. Over hoe je door je eigen gesteldheid een gezellige avond door onhandigheid op de spits kunt drijven.
Dit boek is weer een aanrader!

Isabel Allende kijkt in dit boek terug op haar leven met een openheid, die me raakt. Ze schrijft met passie over haar familie, haar vrienden, haar liefdes en inspireert om het leven maximaal te leven. Door de humor blijft het licht, door de openheid is het echt en raakt het.
Een aanrader!

In 1989 kreeg ik dit boekje en helaas kan ik uit mijn boekenregister niet meer achterhalen van wie. Ik las het toen en vond het prachtig. Nu las ik het opnieuw en vond het mooi. De eenvoud ervan vooral.
Jonathan is een jonge meeuw die perfect wil kunnen vliegen. Zijn volk staat dat soort extravagant echter niet toe, maar Jonathan gaat toegewijd zijn eigen weg. Dat brengt hem tot grote hoogte, grote inzichten en een nieuw leven. Inspirerend!

Eindelijk dan toch een McEwan gaan lezen. Het stond al heel lang op mijn lijst, maar kwam er niet van. En nu heb ik spijt dat ik zo lang heb gewacht. Wat een prachtig boek!!
McEwan beschrijft een dag uit het leven van een Londonse neurochirurg. Een dag waarop het onrustig is van binnen, waarin hij veel prikkels krijgt en toch stug doorgaat. De schrijverskunst van McEwan gunt ons een blik in de hoofdpersoon. We weten wat hij denkt, voelt, doet, wat hem beweegt. En zo realistisch.
Het blijkt uiteindelijk geen doorsneedag te zijn, maar ondanks dat blijft de neurochirurg overeind en dat is hoopgevend.
Prachtig boek en dus een aanrader!

Mooie roman van Walter van den Berg, die zich afspeelt in het Amsterdam van mijn eigen jeugd. De straten, de kenmerken, de hangplekken, de uitjes; alles bekend! Ik woonde in een zijstraat van de Comeniusstraat, mijn vader reed een bruine Opel Record met een vyniel zwart dak en zwemmen deed ik in het Sloterparkbad.
Van den Berg schrijft in rake taal, sober en helder, veel dialogen. Het is de kunst van het weglaten en stimuleren van de verbeelding die hij uitstekend beheerst.
In het boek staat de spanning tussen twee broers centraal. Langzaam maar zeker wordt zichtbaar hoe die heeft kunnen ontstaan. Schrijnend maar mooi. Aanrader.