HhhH staat voor Himmlers hersenen heten Heydrich. Het is een innovatief boek waarin het proces van het schrijven van het verhaal en het verhaal zelf door elkaar lopen. Een kunstje dat gauw verveelt, kun je denken, maar dat is het beslist niet.
De roman gaat over Reinhard Heydrich, een machtige nazi en tweede man na Himmler. Hij is ook een wreed beest en bedenker van de praktische uitvoering van de vernietiging van de joden en andere vijanden van het Derde Rijk. Veel mensen kennen zijn naam niet en dat komt doordat verzetsstrijders in Tsjecho-Slowakije een stokje staken voor zijn opmars binnen de nazimachine.
Prachtig vertelde roman die me niet losliet en waarin ik als het maar even kon doorlas.
Categorie archieven: fictie
Ineke de Jonge – Eigen terrein
Ineke de Jonge heeft een mooie verhalenbundel geschreven. Haar eerste boek en het is net uit.
In korte zinnen die de kern raken reis je mee naar allerlei steden. En naar de gedachtewerelden, angsten en zinnen, waar de hoofdpersonen vaak in eerste instantie geen raad mee weten. Introverte types. Eén keer zelfs zonder stem. Vrolijk is het niet, maar wel mooie beschrijvingen van de keerzijde van het leven. Goed gedaan Ineke!
Hans Fallada – Alleen in Berlijn
Hans Fallada schreef dit boek (456 bladzijden) in 1949 in 24 dagen. Ongelooflijk snel, want het steekt zo mooi in elkaar, dat het lijkt alsof er lang en gedegen werk voor is verricht. Het gaat over een Berlijns echtpaar wiens zoon sneuvelt in de strijd. Dit zorgt voor een ommekeer in hun denken over de Führer en de man besluit in verzet te komen. Ze vinden een creatieve manier die de autoriteiten het bloed onder de nagels vandaan haalt, maar waarmee ze jarenlang ongemoeid kunnen doorgaan.
Fallada weet zijn hoofdrolspelers prachtig te typeren en voor ieder karakter kun je op enig moment wel sympathie opvatten. Het toont ook op meeslepende wijze de manier waarop een dictatuur werkt en hoe ingewikkeld het is je te weren tegen onrecht of het recht staande te houden.
Prachtig boek en zeer de moeite waard om te lezen. Aanrader!
Paulo Coelho – De alchemist
Prachtig verhaal over je dromen realiseren. Een jonge herder in Spanje droomt van een schat bij de piramides van Gizeh in Egypte. Belangrijke droom? Wat moet een jonge herder van 60 schapen nu met zo’n droom? Na wonderlijke ontmoetingen en veel tegenspoed brengt hij steeds weer de moed op om naar zijn hart te luisteren en het te volgen. Inspirerend!
Kathryn Stockett – Een keukenmeidenroman
Dit boek kreeg ik op mijn verjaardag en ik moet eerlijk bekennen dat de titel me niet echt aansprak. Toen las ik twee bladen met quotes uit allerlei kranten en tijdschriften en begreep ik dat het toch wel een bijzonder boek moest zijn. Dus ging het mee op mijn leesvakantie en na nog geen tien bladzijden wilde ik het al niet meer wegleggen. Het is dat mijn ogen ’s avonds snel dichtvallen, anders had ik het in een ruk uitgelezen.
Centraal staan twee zwarte huishoudelijke hulpen in het Mississippi van 1962. Dat zijn de tijden dat zwarten en blanken gescheiden leven en niet geacht worden met elkaar om te gaan, anders dan werkgever-werknemer. De derde hoofdpersoon is Skeeter een jonge talentvolle schrijfster die de verhalen van zwarte hulpen in het geheim wil vastleggen om hun stem te laten horen. Want ze worden geacht te zwijgen en te doen wat hen wordt opgedragen en soms is dat niet mals. Het blijkt niet gemakkelijk om de hulpen aan het praten te krijgen over hun bazinnen.
Nog grappig is dat ik bij het lezen van het boek moest denken aan de muziek van Caroline Herring en deze ook opzette. Later ontdekte ik dat ze uit dezelfde streek in Mississippi komen.
Herbjorg Wassmo – Honderd jaar
Wassmo neemt je mee naar de Lofoten in haar roman, een van mijn favoriete plekken op aarde (zie foto bovenaan deze pagina). Op de Lofoten liggen haar familiewortels en we krijgen een kijkje in het leven van haar overgrootmoeder, grootmoeder en moeder. Het is beslist mooi om te lezen, maar tegelijkertijd heeft het niet de intensiteit van Het boek Dina. De beschrijvingen van het harde leven in het koude noorden zijn mooi evenals het portret van de stotterende overgrootvader.
Geert Kimpen – De kabbalist
Deze historische roman speelt in het jaar 1563 in Israël. Hoofdpersoon is de jonge talentvolle kabbalist Chaim, die bijzondere leermeesters op zijn pad treft. Maar vooral de dochter van zijn nieuwe leermeester is bijzonder. Gloedvolle passages en zinderende dynamiek, maar helaas, het mag niet zo zijn voor hen.
Het boek is spannend en doorlezen is daarom de enige optie. Het is mystiek en magisch en nodigt uit meer te weten te komen over de Kabbala.
Tatiana de Rosnay – Kwetsbaar
Aangrijpend boek over een moeder wiens zoon in een coma raakt door een auto-ongeluk. De dader rijdt door en dat is moeilijk te verkroppen. Ook blijkt dat zij alles heel anders verwerkt dan haar man. Helaas een totaal zoetzappig einde.
Nu ik het zo opschrijf, is het eigenlijk een dertien in een dozijn verhaal. Maar De Rosnay weet het toch pakkend te verwoorden, waardoor ik het boek bijna in één dag uitlas.
Nicole Krauss – Het grote huis
Ingenieus in elkaar gezet verhaal over de lotgevallen van een bureau. Op de voorkant van het boek staan de laatjes van het bureau afgebeeld en de handgrepen in reliëf gedrukt. Mooi.
Maar los daarvan is het ook een mooi boek over geschiedenis, over ouders en kinderen, over liefde die maar niet echt wil lukken, over geheimen die toch uitkomen.
Krauss kan goed in de huid van een ander kruipen en neemt je moeiteloos mee naar allerlei huiskamers waar je anders niet zomaar binnenkomt.
Jens Christian Grøndahl – Dat weet je niet
De afgelopen dagen was ik weer ondergedrompeld in de wereld van Grøndahl en die van mezelf. Mijn favoriete auteur die zo treffend kan beschrijven wat er in mijn hoofd om gaat. In deze laatste roman mogen we een weekje meekijken in de belevingswereld van een echtpaar. Om en om komen de man en de vrouw aan bod. Dezelfde belevenissen maar uit verschillende perspectieven. De liefde tussen hen, een terugblik op het verleden, de worsteling met de keuzes van hun dochter.
Het toonde mij weer eens hoe de liefde haar werk doet in stilte, zonder woorden maar met een weten van binnen dat het OK is. In stilte dus zonder dat je precies weet wat er in de ander omgaat en dat dat OK is. Soms twijfel ik wel eens of ik niet meer moet delen en moet praten, maar nu weet ik het weer. Dank Grøndahl!