[:nl]De afgelopen weken heb ik enorm genoten van dit boek over Duitsland. Neil MacGregor – directeur van het British Museum – beschrijft aan de hand van kunstobjecten de innerlijke wereld van dit land waar ik nu ruim een jaar woon. Heel toegankelijk geschreven, prachtige illustraties en boeiend, zodat je snel naar het volgende hoofdstuk wilt. Ik heb nu een heel rijtje kunstenaars en kunstwerken die/dat ik in het echt wil zien. Een voorbeeld:
Der Schwebende, de engel van Barlach. Een beeld waarin zo’n beetje alle geschiedenis van de vorige eeuw samenkomt. In 1926 maakte Ernst Barlach die als pacifist terugkeerde uit de Eerste Wereldoorlog dit beeld voor de kathedraal van Güstrow. Een gedenkteken, geen vermaning. Een gedenkteken voor de Eerst Wereldoorlog, de ogen van de engel gesloten uit onvermogen om alle pijn en lijden aan te zien. Een engel als tijdloos symbool van vrede en geweldloosheid. Ernst Barlach zegt erbij hoe we oorlog moeten beschouwen, als Erinnerung und innere Schau. Het beeld kreeg onmiddellijk felle kritiek van patriotten en kopstukken van rechts. De nazi’s moesten er ook niets van hebben. In het beeld kwam namelijk niet de strijdbare kant van de oorlog tot uitdrukking met teksten als “Ihr seid nicht umsonst gevallen”. Toen de nazi’s aan de macht kwamen werd het beeld dan ook verwijderd en omgesmolten voor de oorlogsinspanning. Barlach overleed in 1938. Zijn vrienden wisten echter clandestien de hand te leggen op de gipsen mal, maakten een afgietsel en verborgen dat tijdens de oorlog. Omdat de stad Güstrow na de oorlog in de DDR lag en de DDR niet goed wist wat de juiste communistische houding was ten aanzien van dit sterke symbool, kreeg de tweede engel een plek in Keulen en werd het een gedenkteken voor de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Enkele jaren later en dankzij een uitzonderlijk uitvloeisel van de dialoog tussen Oost en West, kreeg Güstrow in 1953 ook de engel terug in de kathedraal. In 1981 waren de betrekkingen tussen Oost- en West-Duitsland zodanig aan het normaliseren dat Helmut Schmidt en Erich Honecker samen een bezoek brachten aan het beeld. Daarbij heeft Helmut Schmidt gezegd:
“Als Barlach een gedeelde herinnering is, en een gedeeld verleden, zou ik daar een iets andere gedachte aan willen toevoegen door te zeggen dat hij ook onze gedeelde toekomst kan zijn.”
Nog geen tien jaar later was het zover.
Al met al een prachtig boek vol van dit soort verhalen dat mij de innerlijke wereld van dit land steeds beter doet begrijpen![:]

[:nl]As part of my online course at EdX called “U.Lab: Transforming Business, Society, and Self” this book was recommended reading material. This course concentrates on the transformation from EGO-system tot ECO-system economies. From economies that are serving their own EGO or interest groups to economies that benefit the whole. The book is applying change theory “Theory U” to the world as it is right now. Giving an elaborate analysis of eight dimensions of economic evolution and full of great examples of applying Theory U in practices all around the world.
It’s an inspiring book that makes me want to take action, to explore what I can do to support an emerging future that is directed towards creating an ECO-system that serves the whole. And practical at the same time stimulating to make and try out my own prototype. It’s practical for business, personal development and politics all at the same time. A must read!
Next step: my prototype. [:en]As part of my online course at EdX called “U.Lab: Transforming Business, Society, and Self” this book was recommended reading material. This course concentrates on the transformation from EGO-system tot ECO-system economies. From economies that are serving their own EGO or interest groups to economies that benefit the whole. The book is applying the change theory “Theory U” to the world as it is right now. Giving great examples of applying Theory U in practices all around the world.
It’s an inspiring book and makes me want to take action, to explore what I can do to support an emerging future that is directed towards creating an ECO-system that serves the whole. And practical at the same time. It’s practical for business, personal development and politics all at the same time. A must read! [:]

Een mooi toegankelijk boekje over het Hawaiiaanse vergevingsritueel Ho’oponopono. In vijf hoofdstukken legt Duprée uit wat nu precies de oorsprong is van dit vergevingsritueel. Ook over de toepassing ervan gaat dit boekje, zowel intern als in gezelschap. Je vindt ook diverse laagdrempelige oefeningen om jezelf in het vergeven en loslaten op weg te helpen.
Ik denk dat de werking van Ho’oponopono nauw verwant is aan compassie.

In alle eenvoud:
Het spijt me.
Vergeef me, alsjeblieft.
Ik houd van je.
Dank je wel.

Münninghoff schrijft in De stamhouder over zijn familie, over de ongelooflijke familiegeschiedenis waarin zijn grootvader een hoofdrol speelt. Deze ondernemer uit Laren was aan het begin van de Eerste Wereldoorlog naar Letland vertrokken om daar fortuin te maken met handel in alles wat hem profijtelijk leek. Hij is uiterst gewiekst en goed in staat contacten te leggen en te onderhouden. Daarnaast denkt hij ver vooruit, zodat hij altijd is voorbereid op mogelijke tegenslag. Dat dergelijke vaardigheden in familieverband eerder manipulatief dan zorgzaam overkomen, maakt zijn band met zijn oudste zoon – de vader van Alexander – tamelijk moeizaam.
De openhartigheid, de trefzekerheid van de typeringen van mensen en de droge stijl maakten dat ik het boek in twee dagen uit las. Het mooie is ook dat Münninghoff niemand spaart in zijn openheid en steeds zoveel mogelijk probeert terug te gaan naar de feiten. Dat maakt dat je ondanks alles compassie kunt blijven voelen voor de hoofdpersonen, ook al halen ze schurkenstreken uit. De onvoorwaardelijke liefde voor familie sijpelt erin door. Zeer lezenswaardig. Wat een prachtig boek!