Weijts kan schrijven. Weer een mooie roman na art. 285b. Deze keer neemt hij ons mee naar Venetië, de studentenwereld in Leiden en het leven 2.0. Na een half boek kreeg ik alleen wat genoeg van de nadruk op sex. Wat kan dat toch overheersend zijn in de gedachtewereld van sommige mensen. Maar net als ik denk dat het mooi is geweest, komt Weijts tot dezelfde slotsom en geeft het verhaal een mooie draai waardoor ik word meegenomen tot de laatste zin. Aanrader dus.
Ik hoopte het hele boek nog op het woord “limentia”, maar helaas.