Het tweede boek van een trilogie van de IJslandse schrijver Stefánsson. Ook in dit tweede boek spelen de onbarmhartige sneeuwstormen weer een hoofdrol (eerste boek is Hemel en Hel). Hij weet op een prachtige manier de kracht van de natuur en de kracht van de mens te beschrijven. Terwijl ik het las kwam de term ‘slow reading’ in me op omdat het verhaal de tijd neemt. Net zoals de mens in het boek de tijd neemt om zich van de ene plek naar de andere te verplaatsen; te voet, per boot of met een paard aan de zij.
En het zou niet IJslands zijn als in het boek de magie ook een plek krijgt. Of is het gewoon de verbeeldingskracht van de mens. Een genot om te lezen!