[:nl]Mathijs Deen – Over Oude Wegen[:]

[:nl]Dit heerlijke boek heb ik net uit. Mathijs Deen vertelt over oude wegen die van de ene naar de andere kant van Europa zijn ontstaan. Eerst als een paadje, later als een weg en nog later als aanvoerroute van massale legers. Hij beschrijft de wegen aan de hand van verhalen die elk een ander tijdperk betreffen. Trekkende Kelten, racende baronnen, vakantiegaande Marokkanen, rovende bendeleiders, melancholische pelgims. En Deen schrijft zeer goed en meeslepend. Een aanrader en er is ook een website bij met plaatjes en kaarten.
Het boekt roept herinneringen op aan dagenlange trektochten door Europa over rode, gele en witte weggetjes. Met de Michelinkaart op mijn schoot. Of toen ik jonger was met “het beste boek voor de weg”, reden we door Frankrijk over de Route National (N10) naar het zuidwesten om wekenlang langs het strand in Spanje te bivakkeren. Met z’n zessen in de Chrysler of de Opel Rekord met volle imperiaal en een vouwwagen erachter gespannen. Zweetbenen tegen elkaar op de achterbank of als het te heet werd met handdoeken ertussen.
Het uitzicht verveelde nooit: de zonnebloemen, de watertorens, de pijnbomen. Ik voelde me verantwoordelijk voor de weg en was altijd alert om geen enkel bord te missen. Als twaalfjarige kende ik de weg die ons 1600 km van huis zou brengen.
De N10 was rond 1982 nog een levensgevaarlijke weg met veel dodelijke ongevallen. Stukken weg met drie banen. De middelste baan om in te halen, zij het van beide kanten tegelijk. Mijn moeder was niet bang – denk ik – en crosste met meer dan 100 km per uur met de kostbare lading voorbij de vrachtwagens. Ik vermoed dat er nog geen snelwegen waren naar Biarritz of anders was de péage te duur.
We sloegen ons kampement op in de buurt van Amboise of Poitier en Biarritz. Dan haalden we op dag drie de camping bij Somo in de middag en werden we welkom geheten door de Spaanse campinggasten. Die kenden we al van voorgaande jaren en een dag later voetbalden mijn broer, zus en neef alweer mee in het camping voetbalteam.
Ik zocht de koffer op met de voorraad boeken en verdween erin. Eerst mijn eigen boeken, dan die van mijn vader en dan misschien nog boeken van mijn oom en tante. Zes weken ongestoord lezen met uitzicht op de Golf van Biskaye en een fris briesje om mijn oren. Daar ontstond mijn liefde voor reizen: met de kaart op schoot in de auto en door alle werelden die de boeken me boden. [:]

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.