Michel Faber heeft een fantasievol boek geschreven, dat staat vast. Een Engelse dominee van een jaar of 35 wordt door de USIC uitgezonden naar een andere planeet om het evangelie te verkondigen. Na een rough ride van miljarden kilometers komt hij aan op de basis. Een flink eind bij de basis vandaar wordt hij hartelijke ontvangen door de oorspronkelijke bewoners die met graagte meer leren over het Boek van de Wonderlijke Nieuwe Dingen. Helaas moet dominee Peter zijn vrouw op aarde achterlaten maar ze kunnen elkaar via de FLITS gelukkig wel berichten sturen.
Faber weet de kolonie op de planeet prachtig te beschrijven. Ik zie het voor me, ik hoor en ruik en voel de zware vochtige lucht. Dat doet ‘ie knap. Het verhaal is ook intrigerend, alhoewel de oorspronkelijke bewoners toch echt mysterieus blijven. Maar dat zijn ze natuurlijk ook. Het mooist zijn de berichten die Peter en zijn vrouw over en weer sturen. Hartverscheurend.