[:nl]
Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar. Dit boek lag al een tijdje te wachten en nu het vervolg is verschenen dacht ik dat ik het maar eens zou lezen. Het is me goed bevallen. Ondanks dat we weten dat “Hendrik Groen” het niet zelf heeft geschreven, doet het authentiek aan. Kwetsbaar eerlijk, verdrietig, hardop-lachen-grappig. Ook goed om eens te lezen en mezelf voor te stellen hoe het is om te leven in een verzorgingstehuis. Werd ik overigens niet vrolijk van. Het zou zomaar kunnen dat mensen door het lezen van dit boek andere vragen gaan stellen bij het verkennen van een goede verzorgingsplek voor hun ouders. Dat zou toch mooie bijwinst zijn. Ben benieuwd naar het vervolg.
[:]
[:nl]René Maas – Mijn elfde september[:]
[:nl]
Therapeut en opleider René Maas, bij wie ik onlangs drie dagen in de leer was, heeft dit mooie boek geschreven. Het verhaal gaat over zijn leven en hij verwoordt dat open en kwetsbaar.
Op 11 september 1944 vindt een zeer ingrijpende gebeurtenis plaats die zijn hele leven vergaand zal beïnvloeden. Op dat moment is hij zich daar nog niet bewust van, maar gaandeweg ontdekt hij de invloed van die ene zin op zijn leven. Op diverse momenten in zijn leven klinkt die zin na of vormt een nieuwe zin helderheid en acceptatie. René doorloopt een boeiend leven dat begint met geroepen worden tot het priesterschap. Maar heeft hij wel een echte roep gehoord? Over het kloosterleven als kruisheer, het leven in mannengemeenschappen soms ver verwijderd van het gewone leven. Over de veranderingen in de kerk en hoe daarmee om te gaan, totdat hij uiteindelijk besluit dispensatie aan te vragen.
In de manier waarop hij zich bloot geeft over zijn leven, doet hij voor hoe je het onderzoek naar wat er binnenin je omgaat kunt verwoorden. Daarin is hij geheel congruent met de wijze waarop hij zijn vak beoefent: accepterend, respecterend en empathisch. Mooi mens!
[:]
[:nl]Elizabeth George – Dag des oordeels[:]
[:nl]
De afgelopen dagen heb ik veel gelezen. Ik nam dit boek overal naartoe en was teleurgesteld toen ik mijn ogen niet langer open kon houden, omdat ik liever wilde verder lezen dan slapen. Helaas, soms gaat slapen voor…
In deze nieuwe van Elizabeth George is het aan Barbara Havers om zich weer te bewijzen als een rechercheur die zich wel aan de regels van het spel kan houden, nadat ze in het vorige onderzoek zo’n beetje alles had gedaan wat verboden is. Da’s lastig, want haar creativiteit komt juist op gang als ze zich langs de grenzen van het geoorloofde begeeft.
Centraal in dit verhaal staat een vrouw die danig de weg kwijt is en een borderline-achtige persoonlijkheid heeft. Heel knap weet ze mensen toch voor zich te winnen en invloed op hen uit te oefenen. Maar is ze ook degene die de moord op de feministische schrijfster heeft gepleegd? En waarom zou ze de redacteur van deze schrijfster ook willen ombrengen? Lekker spannend tot aan het eind. En natuurlijk ook de ontwikkelingslijn van inspecteur Lynley en Daidre.[:]
[:nl]Roger Martin du Gard – De Thibaults (deel 2)[:]
[:nl]
Wat een boek weer. Ruim duizend bladzijden over het wel en wee van de broers Thibault. Het tweede deel focust op de Eerste Wereldoorlog. Geen frontberichten, maar de aanloop naar de oorlog. Vanuit het perspectief van Jacques maak je van dichtbij mee hoe Europa zich door haar leiders met imperialistische verlangens (die ze uiteraard ontkenden) in een waanzinnige oorlog laat storten. Jacques stelt met zijn internationale contacten al het mogelijke in het werk om oorlog te voorkomen, maar blijkt een radertje van weinig betekenis ondanks zijn gepassioneerde inzet. De veenbranderige liefde tussen Jacques en een onverzettelijke dame krijgt een kans en Antoine overdenkt zijn leven terwijl het einde nadert omdat hij aan het front wat gifgas heeft ingeademd. Prachtige literatuur met een hoofdletter L. Net als in deel 1 realiseer ik me weer dat tussen mensen overal en altijd gelijksoortige dynamieken gaande zijn. Dat is zo mooi van literatuur. Je krijgt de gelegenheid terug te gaan in de tijd of mee te gaan naar bijvoorbeeld Japan om te observeren hoe het er tussen mensen aan toe gaat. [:]
[:nl]Madeleine Boerma – Het zakelijke hart[:]
[:nl]
De ondertitel van dit boek luidt “Ondernemen van binnenuit” en het is geschreven voor ondernemers die ook kostwinners zijn. Eigenlijk wil je alleen vanuit je hart werken, maar tegelijkertijd moet er ook brood op de plank komen om de hypotheek te betalen en kun je dan kieskeurig zijn wat betreft werk?
Madeleine Boerma brengt in dit boek een veelheid van aantrekkelijke denkmodellen samen om op een degelijke manier te onderzoeken hoe jouw ondernemerschap handen en voeten kan krijgen. Vanuit WHY beginnen. Waarom wil ik dit doen? Vanuit de business roadmap waarin doen, zijn, voelen en hebben aandacht krijgen. Vanuit vier verschillende entiteiten in jezelf redeneren: vrouw, man, meisje, jongetje. Vanuit de vier windrichtingen, die ieder een eigen aandachtsgebied vertegenwoordigen. En dat alles is heel fris en leuk geïllustreerd en in beeld gebracht door René Nauta. Een aantrekkelijk boek, dat ik vast regelmatig ter hand ga nemen om me te laten inspireren. [:]
[:nl]Elisa de Groot en Monic Bührs – Vrouwen bluffen niet[:]
[:nl]
Lekker leesbaar boekje over de 15 impliciete regels waarnaar vrouwen leven in hun werkzame leven. Ze zijn afgezet tegenover de 15 impliciete regels waarnaar mannen leven en daardoor snap je goed waarom de verschillen op de werkvloer tussen mannen en vrouwen in stand blijven.
De Groot en Bührs hebben de regels redelijk oordeelloos verwoord. De ene regel is niet perse beter dan de andere. De korte verhaaltjes bij iedere regel dienen er vooral toe in te zien wat voor- en nadelen zijn en hoe je elkaar kunt misverstaan omdat ze meestal impliciet blijven.
In een interview met Elisa de Groot legde ze uit hoe de mannenregel “Blus de brand” en de vrouwenregel “Voorkom de brand” door kunnen spelen in sollicitatiegesprekken. Een interessante vraag aan mannen kan zijn: “Wat heb je gedaan om de brand te voorkomen?”. Een vrouwen kunnen door het voorkomen van branden wel eens onzichtbaar laten blijven dat mensen om hen heen incompetent zijn.
Leuk om te lezen. Licht verteerbaar. Je hebt het zo uit.[:]
[:nl]Roger Martin du Gard – De Thibaults (deel 1)[:]
[:nl]
Alle recensenten waren al op het maximum aantal sterren uitgekomen, maar toch wilde ik ook zelf vaststellen of dit nu zo’n goed boek is. Dat is het!
Martin de Gard beschrijft de familie Thibault rond 1910 in het eerste deel (dat boek 1 tot en met 6 bevat). Vader Thibault is een pater familias met alle voor- en nadelen van een dergelijke patriarchale sfeer in huis. Twee zoons – Jacques en Antoine – zijn zoekende naar de manier waarop ze zich tot hun vader en tot zichzelf verhouden.
Wat zo wonderlijk mooi is aan het boek, is dat het tijdloos lijkt te zijn. De dialogen van toen kunnen de dialogen van nu zijn. De dialogen zijn sowieso heel mooi en realistisch geschreven. Martin du Gard neemt je mee in de gedachtenwereld van deze mannen, terwijl je de dialogen leest. De slotscène van het boek is prachtig. Een dialoog tussen Antoine en de priester/biechtvader van zijn zojuist overleden vader. Ze kruizen de degens over wel of niet geloven. Over wel of niet geloven in God. Over de ratio versus het geloof. Ze zijn aan elkaar gewaagd waardoor ze doorspreken waar andere mensen al waren afgehaakt. Inspirerend!
Maar los daarvan is het een verhaal dat je steeds weer roept om verder te lezen; 800 bladzijden lang. [:]
[:nl]Anke Kranendonk – Altijd vrolijk[:]
[:nl]
Dit boek bracht zoveel herkenning teweeg dat het soms even lastig was om door te lezen. Hoofdpersoon is Aaf, een vrolijk meisje dat graag in het meer achter het huis zwemt. Haar vader en moeder zijn zeer toegewijd aan god en leiden zelfs een eigen geloofsgemeenschap. Met vallen en opstaan, dat wel, maar hun geloof in god kent geen grenzen. Hoe verhoud je je daartoe als kind? Wat is er mooi aan die volledige toewijding? Welke waarden krijg je mee als je in zo’n huisgemeente opgroeit? Wie komen er op zo’n gemeenschap af? Welke liedjes ken je dan (zelfs op je 45ste nog woordelijk)? Waar gaat het mis en wat loopt er spaak?
Al deze vragen kwamen bij met op terwijl ik dit boek las, omdat het haast een beschrijving van mijn eigen jeugd is, inclusief het wedstrijdzwemmen bij de Dolfijn. Het is prettig om er aan de hand van dit boek rustig bij stil te staan en de impact van zo’n jeugd op mijn eigen leven nog eens te overdenken. Dat is zeer waardevol.
Anke Kranendonk heeft het boek overigens erg knap geschreven: mooi en terughoudend. Geen woord teveel. [:]
[:nl]Neil MacGregor – Duitsland, biografie van een natie[:]
[:nl]
De afgelopen weken heb ik enorm genoten van dit boek over Duitsland. Neil MacGregor – directeur van het British Museum – beschrijft aan de hand van kunstobjecten de innerlijke wereld van dit land waar ik nu ruim een jaar woon. Heel toegankelijk geschreven, prachtige illustraties en boeiend, zodat je snel naar het volgende hoofdstuk wilt. Ik heb nu een heel rijtje kunstenaars en kunstwerken die/dat ik in het echt wil zien. Een voorbeeld:
Der Schwebende, de engel van Barlach. Een beeld waarin zo’n beetje alle geschiedenis van de vorige eeuw samenkomt. In 1926 maakte Ernst Barlach die als pacifist terugkeerde uit de Eerste Wereldoorlog dit beeld voor de kathedraal van Güstrow. Een gedenkteken, geen vermaning. Een gedenkteken voor de Eerst Wereldoorlog, de ogen van de engel gesloten uit onvermogen om alle pijn en lijden aan te zien. Een engel als tijdloos symbool van vrede en geweldloosheid. Ernst Barlach zegt erbij hoe we oorlog moeten beschouwen, als Erinnerung und innere Schau. Het beeld kreeg onmiddellijk felle kritiek van patriotten en kopstukken van rechts. De nazi’s moesten er ook niets van hebben. In het beeld kwam namelijk niet de strijdbare kant van de oorlog tot uitdrukking met teksten als “Ihr seid nicht umsonst gevallen”. Toen de nazi’s aan de macht kwamen werd het beeld dan ook verwijderd en omgesmolten voor de oorlogsinspanning. Barlach overleed in 1938. Zijn vrienden wisten echter clandestien de hand te leggen op de gipsen mal, maakten een afgietsel en verborgen dat tijdens de oorlog. Omdat de stad Güstrow na de oorlog in de DDR lag en de DDR niet goed wist wat de juiste communistische houding was ten aanzien van dit sterke symbool, kreeg de tweede engel een plek in Keulen en werd het een gedenkteken voor de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Enkele jaren later en dankzij een uitzonderlijk uitvloeisel van de dialoog tussen Oost en West, kreeg Güstrow in 1953 ook de engel terug in de kathedraal. In 1981 waren de betrekkingen tussen Oost- en West-Duitsland zodanig aan het normaliseren dat Helmut Schmidt en Erich Honecker samen een bezoek brachten aan het beeld. Daarbij heeft Helmut Schmidt gezegd:
“Als Barlach een gedeelde herinnering is, en een gedeeld verleden, zou ik daar een iets andere gedachte aan willen toevoegen door te zeggen dat hij ook onze gedeelde toekomst kan zijn.”
Nog geen tien jaar later was het zover.
Al met al een prachtig boek vol van dit soort verhalen dat mij de innerlijke wereld van dit land steeds beter doet begrijpen![:]
[:nl]Dan Millman – Sacred Journey of the Peaceful Warrior[:]
[:nl]
Na een tip van een vriendin ging ik dit boekje lezen. Dan Millman beschrijft daarin zijn reis naar de ontdekking van de vreedzame krijger in zichzelf. Over de integratie van de drie delen van je Zelf: je basis zelf, je cognitieve zelf en je hogere zelf. Op een voor de ratio ondoorgrondelijke manier komt hij op Hawaii terecht om daar in de leer te gaan bij een sjamaan. Een indrukwekkende vrouw die met hulp van de natuur Dan laat ervaren wat ervoor nodig is een vreedzame krijger te zijn. Boeiend en met mooie citaten.
Tijdens het lezen vroeg ik me af of iedereen die dit boek leest, gaat denken/voelen dat hij/zij een vreedzame krijger is. Ik in ieder geval wel :-)[:]