Een literaire thriller van goede kwaliteit die leest als een trein.
Een vrouw gaat relatief gezond het ziekenhuis in en komt er verminkt weer uit. Helaas erkent de specialist zijn fouten niet en het draait uit op een jarenlange juridische strijd. De vonnissen zijn echter vreemd en het lijkt wel of zelfs de rechterlijke macht de specialist een hand boven het hoofd houdt. Reikt zijn invloed zo ver en hoe kom je daar in vredesnaam achter?
De tweede verhaallijn die er mooi in verweven is, is het verhaal van Kalman met zijn ‘mooie’ handen.
Zeker het lezen waard.
Jaume Cabré – De stemmen van Pamano
De afgelopen weken was ik ‘libreel’ (virtueel via lezen boek) in de Spaanse Pyreneeën. En dikke pil bracht me naar het dorpje Torena tijdens de Spaanse burgeroorlog. Wie was nu wat tijdens die oorlog; wie stond nu aan welke kant. De hoofdpersoon uit het boek, Oriol, leek het ene maar was het andere, met alle gevolgen van dien. Ik moest wel wat wennen aan de stijl omdat Cabré zonder witregel van de ene scène en de ene periode naar de andere springt. Opletten geblazen dus.
Mooi beschreven en gerelateerd aan het heden. Wat zou ik er graag echt rondlopen.
Cor Bruijn – Arjen
Op een rommelmarkt op West vond mijn moeder dit boek van Cor Bruijn in de dozen met boeken. Ze vertelde dat het een Terschellings verhaal is en de dames van de kraam zeiden dat ik een goede vangst in handen had. Het boek is geïllustreerd met platen van Anton Pieck, die ook mijn geboortekaartje opvrolijkte. Dus alle seinen op groen en ik kocht dit boek.
Het boek ruikt oud en op het schutblad staat de datum 6-11-1947 gepriegeld. De eerste bladzijden was het even wennen aan de taal. Wat is een hors en een roop? (paard en touw) Wat is Mim en Ta? (mam en pa) En een feintje en een famke? (vent en meid)
En toen ging ik lezen en wilde niet meer stoppen in dit prachtige verhaal over het leven op de oostzijde van het eiland, over liefde, over levenskeuzes, over communities. Een prachtig boek dus dat me onverwacht in de schoot viel.
Donna Leon – Dodelijke conclusies
Een matige Leon deze keer. Er was sprake van een opgaande lijn na een paar mindere boeken, maar deze haalt het niet.
Een oude vrouw sterft en blijkt verwikkeld in de opvang van bedreigde vrouwen. Brunetti zoekt en vindt, worstelt met zijn superieur, weet de schouwarts niet tot boude conclusies te verleiden, Paola kookt lekker; niets nieuws onder de zon helaas.
Carol Schaefer – Grootmoeders geven de wereld raad
Dertien wijze oude vrouwen uit alle windstreken en tradities komen sinds 2004 bijeen om hun kennis te delen en de wereld te adviseren. Boeiende vrouwen en wijze raad die me zeer aanspreekt. Zoals het uitgangspunt dat je besluiten neemt met de gevolgen voor de zeven volgende generaties in gedachten. Ik ga het boek nog een keer lezen.
Ayn Rand – Atlas Shrugged
In 1957 publiceerde Ayn Rand deze indrukwekkende roman, zowel qua omvang als qua inhoud. Het boek volgt de levens van enkele heel diverse personages in een tijd dat de overheid haar rol steeds verder uitbreid. De overheid redeneert daarbij vanuit de behoefte van het publiek.
Het is een overweldigend boek dat tot denken aanzet over de rol van de markt en van de overheid en ook over uitgangspunten van het leven in brede zin. Een minpuntje vind ik het gemak waarmee Rand goed en kwaad tegenover elkaar zet; soms zelfs karikaturaal. Alle mensen van het ene kamp hebben een lelijk uiterlijk, slecht zittend haar en ontevreden gelaatsuitdrukkingen. En de good guys zijn mooi en vol kracht. Dat droeg voor mij niet bij aan de geloofwaardigheid.
Het heeft me wel aan het denken gezet over de rol die de overheid speelt. Protectionistische economische maatregelen, zoals de EEG bijvoorbeeld in de beginjaren nam om de bananen- en suikerproductie te beschermen, stuitten mij tegen de borst. Maar een onvoorwaardelijk vertrouwen in de goede intenties van de ondernemer – zoals Ayn Rand propageert – vind ik naïef. Het milieu en de mens verdienen bescherming tegen schadelijke ondernemingen zoals kokkelvisserij in de Waddenzee, asbestindustrie, bomenkap rond de evenaar.
Dit boek geldt als een soort bijbel voor de Republikeinen. Dat kan ik begrijpen, maar dan wel voor een simplistische wereld zoals bepaalde partijen het graag zien of framen. De realiteit is complexer en genuanceerder.
Bernard Schlink – Het eerste weekend
In deze roman van Schlink komt een RAF terrorist vrij na een jarenlange gevangenisstraf. Zijn zus regelt dat weekend een groot huis waarin alle oude vrienden samenkomen.
Na zoveel jaren is voor de meeste de oude strijdlust voorbij en het gesprek blijkt niet eenvoudig. Schlink weet het heel mooi te verwoorden en laat de natuur daarbij een eigen partij meezingen. Zet aan tot nadenken.
Ian McEwan – Solar
Ik moest dit boek uitlezen vanochtend. Kwam helemaal laat op mijn werk… McEwan heeft weer een prachtige roman geschreven. Een tenenkrommende hoofdpersoon leidt je door de wereld van de klimaatverbeteraars, windenergie, kwantummechanica en zonne-energie. Hij heeft vijf huwelijken achter de rug en weet te voorkomen dat hij vader wordt. Maar helaas weet hij niet te voorkomen dat hij terecht komt in een uiterst benarde situatie. En dan ontvouwt zich een heerlijk verhaal, dat je niet kan wegleggen. Aanrader!
Jessica Durlacher – De held
Mich wil marinier worden. Zijn moeder vindt het maar niets, maar snapt eigenlijk zijn motieven niet. Langzaam maar zeker vallen alle puzzelstukjes op hun plaats en blijkt er een enorme wereld en historie schuil te gaan achter het gezin van vader, moeder, zoon en dochter.
Het was heerlijk om te lezen, goed geschreven, mooie denkbeelden, de spanning tussen mensen goed voelbaar gemaakt. Al met al een uitstekend boek, alhoewel ik geweldsscènes steeds lastiger vind om te lezen. Steeds vaker vraag ik me dan af: Waarom lees ik dit eigenlijk? Is dit geen gif waar ik onnodig angstig van word? Uiteindelijk is daar nauwelijks reden voor, maar toch.
Joop van Riessen – De bonusmaffia
Weer een lekkere Amsterdamse politieroman over Anne Kramer. Deze keer heeft Van Riessen de banksector bij de lurven en een advocaat die langs het randje gaat, maar ook eroverheen. Ik zou het een volgende keer leuk vinden als Van Riessen iets meer ingaat op de recherchetechnieken of de foute financieringsconstructies. Gewoon lekker lezen over wat er zomaar (letterlijk) om de hoek kan gebeuren.