Net uitgekomen en natuurlijk meteen gelezen. Die Scarpetta-thrillers behoren tot het vaste leesrepertoire. Het is weer spannend en zit weer slim in elkaar. En toch, de typetjes beginnen me te vervelen. Die maffe mensen die van boven flink in de war zijn, zodat de dialogen lezen als verslagen uit een psychiatrische inrichting. Ook vraag ik me af of haar boeken te lezen zijn voor mensen die Lucy en Pete Marino nog niet kennen uit de eerdere boeken.
Centraal staat een seriemoordenaar die het heeft voorzien op een tenniskampioene. Hij is soldaat geweest in Irak en heeft daar een trauma opgelopen dat op akelige wijze naar buiten komt.
Dus ja het was weer spannend, maar toch ook een beetje verveling met de wijze van schrijven.
Ian McEwan – Zaterdag
Eindelijk dan toch een McEwan gaan lezen. Het stond al heel lang op mijn lijst, maar kwam er niet van. En nu heb ik spijt dat ik zo lang heb gewacht. Wat een prachtig boek!!
McEwan beschrijft een dag uit het leven van een Londonse neurochirurg. Een dag waarop het onrustig is van binnen, waarin hij veel prikkels krijgt en toch stug doorgaat. De schrijverskunst van McEwan gunt ons een blik in de hoofdpersoon. We weten wat hij denkt, voelt, doet, wat hem beweegt. En zo realistisch.
Het blijkt uiteindelijk geen doorsneedag te zijn, maar ondanks dat blijft de neurochirurg overeind en dat is hoopgevend.
Prachtig boek en dus een aanrader!
Dorine Hermans en Daniela Hooghiemstra – Voor de troon wordt men niet ongestraft geboren
De drie eerste koningen van Nederland worden door Hermans en Hooghiemstra op een toegankelijke manier aan ons voorgesteld in dit boek. Ieder hoofdstuk bestaat uit twee delen: een beschrijving van de betreffende periode en een opsomming van de bronnen waaruit de schrijfsters hebben geput.
Ik vond de inhoud erg interessant en boeiend om te lezen, op enkele wat erg intieme zaken na. Het was wat mij betreft sjieker geweest om die details achterwege te laten. Het was heel leuk om te lezen welke internationale banden en belangen allemaal werden gediend met huwelijken en oorlogen. Zonder Engeland, Frankrijk en Rusland hadden wij geen monarchie; dat was gewoon het slimste wat die mogendheden konden doen om de rust in dit deel van Europa te bewaren.
Waar ik wat moeite mee had in het boek was die tweedeling van ieder hoofdstuk. Hierdoor had ik de indruk veel herhaling te lezen. Het boek was sterker geweest als de bronnen waren geïntegreerd in het verhaal. Dat was meteen ook een arbeidsintensiever boek geworden, maar wel sterker.
Anoniem – Een vrouw in Berlijn
Het einde van de oorlog. In Berlijn wonen bijna alleen nog vrouwen en kinderen en oude mannen. De Russen zijn in aantocht als deze anonieme vrouw de pen oppakt. Ze beschrijft in klare taal de ontberingen waaraan ze is blootgesteld. De stad is in puin en chaos, de mensen verhongeren. Heel veel vrouwen worden verkracht door de “Ivans”, Russische soldaten. Ze houdt zichzelf staande door betrekkingen aan te knopen met Russische officieren.
Daniel Mendelsohn – Verloren
Daniel Mendelsohn heeft als kind al een interesse opgevat voor zijn stamboom. Wie waren die familieleden? Wat is er met hen gebeurd? Hoe verhouden zij zich tot elkaar? Dat bracht hem ertoe de sporen van zes van zijn familieleden te achterhalen. Het zijn de zes die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen, vandaar ook dat de ondertitel luidt: “Op zoek naar zes van de zes miljoen”.
De zoektocht leidt tot een boeiende reis over de hele wereld. Vanuit het Oostenrijks-Hongaars/Pools/Duitse/Oekraïnse stadje Bolechov begint de speurtocht naar getuigen. Voor de oorlog was het stadje een plek waar Polen, Joden en Oekraïners in vrede met elkaar samenwoonden. Na de oorlog bleek dat slechts 25 van de 6000 Joden de oorlog hadden overleefd en was de gemeenschap voorgoed veranderd.
Ik las het boek met ingehouden adem en was steeds blij als er door stom toeval weer een opening was naar het achterhalen van betrouwbare feiten. Dat ik dit boek las terwijl ik zelf ook middenin een speurtocht verzeild ben geraakt, zal geen toeval zijn en werkte troostend.
Sun Tzu – De Kunst van het Oorlogvoeren
Een citaat in de film “Wallstreet” maakte me nieuwsgierig en toen gisteren mijn oog op een prachtige, rode, geïllustreerde en gebonden uitgave in de Ramsj viel, wist ik dat ik het moest lezen. De Kunst van het Oorlogvoeren is rond 400 voor Christus geschreven door de Chinees Sun Tzu, die in dertien korte hoofdstukken de elementaire principes van het oorlogvoeren toelicht. Het boek dient nog steeds als een basiswerk voor de strijdkunst door de tijdloze aanbevelingen. Zeer boeiend!
Ik heb het gelezen met een managementoog omdat ik vermoedde paralellen te vinden met leidinggeven. Ik heb er enkele gevonden (over het belang van de juiste eigenschappen van een generaal in hoofdstuk 1 – punt 7, over de houding van een generaal die zich gerespecteerd weet van zijn troepen in hoofdstuk 10 – punt 20), maar vooral ook de principiële verschillen (alle oorlogsvoering is gebaseerd op misleiding in hoofdstuk 1 – punt 17).
Zeer boeiend dus!
Christiaan Weijts – ART.285b
Boeiend romandebuut van Weijts over een jonge pianoleraar en zijn liefde voor een opwindend dansmeisje. Het boek is doortrokken van seks en Scarlatti, twee onderwerpen waar ik geen oneindige interesse voor kan opbrengen. Weijts weet het echter zo boeiend te brengen dat doorlezen noodzakelijk wordt. De pianoleraar wordt beschuldigd van stalking, maar is dat terecht? Wie is dader en wie slachtoffer? Met humor en vaart geschreven.
Joep Dohmen – Tegen de onverschilligheid
“Pleidooi voor een moderne levenskunst” is de ondertitel van dit boek dat veelbelovend begint. De eerste hoofdstukken zijn gevuld met een mooie analyse van de visies op levenskunst van filosofen door de eeuwen heen. Wat ik eruit heb gehaald zijn vooral de stukken over ons authenticiteitstreven van deze tijdsgeest. En ook de kanttekeningen daarbij. Het boek eindigt met aandacht voor de waarde van vriendschap en verbondenheid. Ook dat is boeiend om te lezen. Een echt vlot lezend samenhangend geheel is het boek jammergenoeg niet geworden. Maar misschien had Dohmen zo’n doelgroep ook niet op het oog.
Walter van den Berg – West
Mooie roman van Walter van den Berg, die zich afspeelt in het Amsterdam van mijn eigen jeugd. De straten, de kenmerken, de hangplekken, de uitjes; alles bekend! Ik woonde in een zijstraat van de Comeniusstraat, mijn vader reed een bruine Opel Record met een vyniel zwart dak en zwemmen deed ik in het Sloterparkbad.
Van den Berg schrijft in rake taal, sober en helder, veel dialogen. Het is de kunst van het weglaten en stimuleren van de verbeelding die hij uitstekend beheerst.
In het boek staat de spanning tussen twee broers centraal. Langzaam maar zeker wordt zichtbaar hoe die heeft kunnen ontstaan. Schrijnend maar mooi. Aanrader.
Toon Tellegen – Raafvogels
Vader staat centraal in deze gedichtenbundel van Tellegen. Iedere bladzijde levert een nieuw gezichtspunt op het leven van de vader in een gezin. Tellegen heeft het geschreven vanuit het gezichtpunt van een van de drie kinderen. De broers en de moeder spelen belangrijke bijrollen.
De bundel is boeiend omdat Tellegen tovert met taal. Hij sleepte me de eerste vier regels mee in een beeld om dat beeld daarna ondersteboven te keren. Het stemde niet vrolijk, het maakte me treurig, het was teveel.