Het was lang geleden dat ik een boek las van Renate Dorrestein. Ik was vroeger fan (Verborgen gebreken, Een hart van steen, Ontaarde moeders), maar had de lol in het lezen van haar boeken een beetje verloren.
Met Weerwater, dat ik in een paar dagen uitlas, ben ik weer van de partij. Dit apocalyptische boek greep me vanaf het begin en ik moest en zou het uitlezen om te begrijpen wat er toch in vredesnaam aan de hand was in Almere.
Na een verwoestende storm blijkt Almere ineens afgesloten te zijn van de buitenwereld. Niets komt meer binnen of kan weg en er is ook geen stroom meer. De zon schijnt wel onbarmhartig en daardoor verwildert Almere en wordt de bevolking – of wat daar nog van over is – tot het uiterste op de proef gesteld om enige mate van beschaving te behouden. Meer vertel ik niet.
Soepel geschreven, geloofwaardige karakters, creatief.