[:nl]De ondertitel luidt: “Voyages of a Viking Woman”. In dit boek gaat Brown aan de hand van archeologisch onderzoek en saga’s op zoek naar het leven van Gudrid. Zij is een IJslandse vrouw die in de tijd van de Vikingen meereisde naar het Westen. Als kind met haar vader naar Groenland en als jonge vrouw met haar man op drie schepen met bemanning verder naar het Westen. Ze komen op Newfoundland en gaat ook drie jaar nog zuidelijker aan de Oostkust van Amerika aan land om daar een bestaan op te bouwen en exotische goederen te verzamelen om daarmee terug te reizen naar Groenland, Noorwegen en tot slot IJsland. Dit alles speelt zich af rond 1015 en dus eeuwen voordat Columbus Amerika ‘ontdekt’. Na drie jaar geven de Vikingen het op om aan de Oostkust te settelen omdat de indianen hen vijandig gestemd zijn. Ze handelen eerst met elkaar maar na een heftig misverstand waarbij een Viking een Indiaan doodt, is het afgelopen met de handel.
Brown schrijft meeslepend en uiterst zorgvuldig gedocumenteerd. Ze gaat in detail in op boten bouwen, navigeren, overleven in barre omstandigheden, eten, kleding, het boerenbedrijf. Omdat de details je het echte verhaal vertellen van het leven toen. Omdat de grootte van een stokje of de kleur van opgegraven aarde of zaden je dat vertellen. Fascinerend.
[:]

[:nl]De afgelopen weken heb ik enorm genoten van dit boek over Duitsland. Neil MacGregor – directeur van het British Museum – beschrijft aan de hand van kunstobjecten de innerlijke wereld van dit land waar ik nu ruim een jaar woon. Heel toegankelijk geschreven, prachtige illustraties en boeiend, zodat je snel naar het volgende hoofdstuk wilt. Ik heb nu een heel rijtje kunstenaars en kunstwerken die/dat ik in het echt wil zien. Een voorbeeld:
Der Schwebende, de engel van Barlach. Een beeld waarin zo’n beetje alle geschiedenis van de vorige eeuw samenkomt. In 1926 maakte Ernst Barlach die als pacifist terugkeerde uit de Eerste Wereldoorlog dit beeld voor de kathedraal van Güstrow. Een gedenkteken, geen vermaning. Een gedenkteken voor de Eerst Wereldoorlog, de ogen van de engel gesloten uit onvermogen om alle pijn en lijden aan te zien. Een engel als tijdloos symbool van vrede en geweldloosheid. Ernst Barlach zegt erbij hoe we oorlog moeten beschouwen, als Erinnerung und innere Schau. Het beeld kreeg onmiddellijk felle kritiek van patriotten en kopstukken van rechts. De nazi’s moesten er ook niets van hebben. In het beeld kwam namelijk niet de strijdbare kant van de oorlog tot uitdrukking met teksten als “Ihr seid nicht umsonst gevallen”. Toen de nazi’s aan de macht kwamen werd het beeld dan ook verwijderd en omgesmolten voor de oorlogsinspanning. Barlach overleed in 1938. Zijn vrienden wisten echter clandestien de hand te leggen op de gipsen mal, maakten een afgietsel en verborgen dat tijdens de oorlog. Omdat de stad Güstrow na de oorlog in de DDR lag en de DDR niet goed wist wat de juiste communistische houding was ten aanzien van dit sterke symbool, kreeg de tweede engel een plek in Keulen en werd het een gedenkteken voor de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Enkele jaren later en dankzij een uitzonderlijk uitvloeisel van de dialoog tussen Oost en West, kreeg Güstrow in 1953 ook de engel terug in de kathedraal. In 1981 waren de betrekkingen tussen Oost- en West-Duitsland zodanig aan het normaliseren dat Helmut Schmidt en Erich Honecker samen een bezoek brachten aan het beeld. Daarbij heeft Helmut Schmidt gezegd:
“Als Barlach een gedeelde herinnering is, en een gedeeld verleden, zou ik daar een iets andere gedachte aan willen toevoegen door te zeggen dat hij ook onze gedeelde toekomst kan zijn.”
Nog geen tien jaar later was het zover.
Al met al een prachtig boek vol van dit soort verhalen dat mij de innerlijke wereld van dit land steeds beter doet begrijpen![:]

[:nl]As part of my online course at EdX called “U.Lab: Transforming Business, Society, and Self” this book was recommended reading material. This course concentrates on the transformation from EGO-system tot ECO-system economies. From economies that are serving their own EGO or interest groups to economies that benefit the whole. The book is applying change theory “Theory U” to the world as it is right now. Giving an elaborate analysis of eight dimensions of economic evolution and full of great examples of applying Theory U in practices all around the world.
It’s an inspiring book that makes me want to take action, to explore what I can do to support an emerging future that is directed towards creating an ECO-system that serves the whole. And practical at the same time stimulating to make and try out my own prototype. It’s practical for business, personal development and politics all at the same time. A must read!
Next step: my prototype. [:en]As part of my online course at EdX called “U.Lab: Transforming Business, Society, and Self” this book was recommended reading material. This course concentrates on the transformation from EGO-system tot ECO-system economies. From economies that are serving their own EGO or interest groups to economies that benefit the whole. The book is applying the change theory “Theory U” to the world as it is right now. Giving great examples of applying Theory U in practices all around the world.
It’s an inspiring book and makes me want to take action, to explore what I can do to support an emerging future that is directed towards creating an ECO-system that serves the whole. And practical at the same time. It’s practical for business, personal development and politics all at the same time. A must read! [:]

Een mooi toegankelijk boekje over het Hawaiiaanse vergevingsritueel Ho’oponopono. In vijf hoofdstukken legt Duprée uit wat nu precies de oorsprong is van dit vergevingsritueel. Ook over de toepassing ervan gaat dit boekje, zowel intern als in gezelschap. Je vindt ook diverse laagdrempelige oefeningen om jezelf in het vergeven en loslaten op weg te helpen.
Ik denk dat de werking van Ho’oponopono nauw verwant is aan compassie.

In alle eenvoud:
Het spijt me.
Vergeef me, alsjeblieft.
Ik houd van je.
Dank je wel.

Münninghoff schrijft in De stamhouder over zijn familie, over de ongelooflijke familiegeschiedenis waarin zijn grootvader een hoofdrol speelt. Deze ondernemer uit Laren was aan het begin van de Eerste Wereldoorlog naar Letland vertrokken om daar fortuin te maken met handel in alles wat hem profijtelijk leek. Hij is uiterst gewiekst en goed in staat contacten te leggen en te onderhouden. Daarnaast denkt hij ver vooruit, zodat hij altijd is voorbereid op mogelijke tegenslag. Dat dergelijke vaardigheden in familieverband eerder manipulatief dan zorgzaam overkomen, maakt zijn band met zijn oudste zoon – de vader van Alexander – tamelijk moeizaam.
De openhartigheid, de trefzekerheid van de typeringen van mensen en de droge stijl maakten dat ik het boek in twee dagen uit las. Het mooie is ook dat Münninghoff niemand spaart in zijn openheid en steeds zoveel mogelijk probeert terug te gaan naar de feiten. Dat maakt dat je ondanks alles compassie kunt blijven voelen voor de hoofdpersonen, ook al halen ze schurkenstreken uit. De onvoorwaardelijke liefde voor familie sijpelt erin door. Zeer lezenswaardig. Wat een prachtig boek!

De ondertitel van dit boek luidt: Over de werking van de ziel in sjamanistische rituelen en familieopstellingen. Omdat ik in beide onderwerpen geïnteresseerd ben, leek me dit een mooi boek om te lezen. En dat bleek ook.
Van Kampenhout ontdekte door het meedoen en leiden van familieopstellingen dat de werkelijke grondslag ervan niet echt onder woorden was gebracht. In teksten stond dan: “door middel van een onbekend proces”. Omdat hij door zijn kennis van sjamanistische rituelen wel een vermoeden had van de aard van dit proces, begon hij een briefwisseling met Bert Hellinger de grondlegger van familieopstellingen. Uiteindelijk schreef Bert Hellingen het voorwoord van dit boek en legt Van Kampenhout aan de hand van sjamanistische kennis uit hoe de ziel zich in representanten kenbaar kan maken.
Super interessant. Close reading. Met prachtige uitleg over de ziel en over het belang van tijdloosheid. Aanrader voor geïnteresseerden!

De Zweedse journalist Rosenberg beschrijft in dit boek zijn vaders geschiedenis. Göran is twaalf jaar als zijn vader zelfmoord pleegt en door dit onderzoek te doen en een boek erover te schrijven, probeert hij te begrijpen wat er in zijn vader om is gegaan.
Het levenspad van zijn vader leidt van het ghetto in Lodz naar Auschwitz, naar werkkampen en uiteindelijk na de bevrijding naar Zweden. Een heftig verhaal. Maar het meest aan mijn hart gingen de delen over de zoektocht naar een nieuw ‘normaal’ bestaan in Zweden na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog.
Wat zijn vader meemaakte toen hij probeerde een schadevergoeding van de Duitsers te krijgen is zo heftig. En Rosenberg beschrijft dat alles feitelijk en dat maakt het misschien nog wel impactvoller. Zeer lezenswaardig.

De grondlegger van de logotherapie getuigt in dit boek van zijn ervaringen in concentratiekampen. Omdat hij al een manuscript op zak had, wat hem overigens bij aankomst in Auschwitz werd afgenomen, probeert hij psychologische lessen te trekken uit zijn kampervaringen. Wat maakt dat mensen het volhielden om zo vernederd te worden en zo’n onmenselijke behandeling te krijgen? Wat kun je daaruit aan lessen voor het leven trekken. In het tweede deel van het boek, zet hij zijn logotherapie uiteen.
Zijn belangrijkste conclusie is dat zolang leven betekenis voor iemand heeft, hij kan voortgaan. En die betekenis krijgt het leven voor de juiste daden en juiste gedragslijn. “Leven betekent feitelijk verantwoording nemen om de juiste oplossingen te vinden voor onze levensproblemen en om de taken te vervullen waarvoor het leven ieder mens voortdurend stelt.” Het is de confrontatie met het bestaan. De zin van het leven ontdek je volgens Frankl door daden, door het ervaren of ondergaan van iets waardevols (liefde, cultuur, natuur) of door lijden. Steeds opnieuw kiezen wat je doet/niet doet: vrijheid in die keuze en verantwoordelijkheid nemen. Ik vind het een mooie boodschap die me inspireert.

Boeiend en degelijk boek over de Comanche indianen van Noord-Amerika. De subtitel luidt: “The rise and fall of the Comanches, the most powerful Indian tribe in American history”. Gwynne heeft zeer uitgebreid onderzoek gedaan naar dit Native American tribe en beschrijft in het boek de laatste driehonderd jaar van hun bestaan.
Oorspronkelijk hadden ze een opvallend eenvoudige cultuur in vergelijking met andere jagers-verzamelaars volken. “They fought, reproduced, suffered, and died”. Geen sociale organisatie, geen krijgers rangen, geen permanente priester-klasse, geen landbouw, geen ambachtswerk, geen vaste huizen. Een enorm verschil met de Azteken of de Iroquois of de Missouoris, Omahas, Pawnees, Wichitas, om er een paar te noemen. De Comanches jaagden in gelegenheidsgroepen die erop uit trokken en waren een volk van weinig betekenis en verdreven naar de moeilijkst bewoonbare delen van het continent, The Great Plains (de prairies van het midden van Canada, de USA en Mexico).
Maar daar kwam radicaal verandering in door de  kennismaking met de paarden die de Spanjaarden aan het begin van de 16de eeuw meenamen naar America. Ze ontdekte dat ze zeer bedreven waren met paarden en dat die paarden (mustangs) zich prima konden handhaven in de ruigheid van de Plains. De Comanches werden hierdoor de eerste en tot ver in de 19de eeuw de enige krijgers die te paard konden vechten (daarvoor was het paard alleen voor transport en werd te voet gevochten). Dat maakte ze van een onbeduidend volk in een periode van enkele generaties tot een eeuwenlang onoverwinnelijk volk.
De “way of living” van de Comanches werd hierdoor een leven van jagen op buffels en ondertussen andere groepen mensen (andere indianen tribes, Spanjaarden, Texanen, pioniers) te overvallen, te beroven van paarden en ander nuttigs, te martelen en te doden. En dat zou hun levenswijze blijven tot het eind van hun vrije bestaan.
Het duurde even voordat die enorme verschillen tussen de tribes doordrong bij de “white man” in Texas en de USA. Daarna wordt het verhaal over de neergang van de Comanches haast te verschrikkelijk om te lezen. Hun laatste (en eerste) grote leider was Quanah Parker (foto), een kleurrijke chief en daarover verhaalt het boek ook uitgebreid.
Fascinerende leesstof!